Κάπως βεβιασμένα η δημοτική αρχή χώρεσε στην επικαιρότητα των ημερών και το θέμα της ενοποίησης των χώρων στο κέντρο της πόλης. Φτωχό το πρόγραμμα εκδηλώσεων για την Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας, κατέληξε να περιλαμβάνει κυρίως μία δράση χωρίς αυτοκίνητα από το Ρολόι ως το Δικαστικό Μέγαρο. Καλοδεχούμενη βέβαια και αυτή. Θυμάμαι και μία αντίστοιχη επί δημαρχίας Γκόντα που είχε πάει καλά, με τη συνήθη βέβαια γκρίνια των Γιαννιωτών όταν τους μπλοκάρεις το ΙΧ, και να μην ξεχνάμε ότι από την ίδια δημαρχία έγινε και διαγωνισμός για την ενοποίηση της πλατείας που όλο και κάποιες καλές ιδέες θα άφησε στα συρτάρια γιατί είχε σημαντικές και πολλές συμμετοχές.

Η νέα δημοτική αρχή, θα κληθεί από την Πέμπτη συνεπώς να οριοθετήσει την πρόθεσή της να αλλάξει το κέντρο της πόλης με σκοπό την ενοποίηση. Ο φιλόδοξος αυτός στόχος έχει να αντιμετωπίσει σημαντικά προβλήματα αλλά και αντιδραστικές νοοτροπίες που έχουν γίνει καθεστώς. Κύριο πρόβλημα είναι η διευθέτηση της κίνησης των οχημάτων. Το κέντρο της πόλης είναι μικρό και δεν προσφέρεται για πολλά πολλά.

Οι νοοτροπίες όμως είναι άλλου επιπέδου ζήτημα. Τα Γιάννενα έχουν το κλασικό πρόβλημα της ελληνικής επαρχίας, που βολεύεται με τα έτοιμα και τα συνήθη. Δεν μπορεί να φανταστούν τον εαυτό τους αλλιώς, την πόλη που θα μπορούσαν να γίνουν. Και η πόλη της βιώσιμης κινητικότητας που είναι το ευρωπαϊκό μέτρο στις μέρες μας, απαιτεί πρώτα να την φανταστείς ώστε να την υλοποιήσεις κιόλας. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται, αλλά λείπει και το όραμα και η φαντασία στην άσκηση της διαχείρισης στις μέρες μας κι από αυτό πάσχουν και οι δήμοι και οι κυβερνήσεις και ολοι μας…

Σημεία των καιρών

Με τα ρούχα μας τρωγόμαστε συνέχεια βέβαιοι ότι ο χρόνος μας είναι άπειρος και αδιατάρακτος. Έχει τόση τριβή, τόση μικροπρέπεια η κάθε μέρα μας που αναρωτιέσαι που βρίσκουμε κάποιες φορές τη δύναμη να υπερβούμε τον εαυτό μας και να δημιουργήσουμε κάτι που έχει έστω ένα μικρό αποτύπωμα.

Γιατί κατά τα άλλα, όχι αποτύπωμα αλλά ούτε το ίχνος μας δεν πρόκειται να βρεθεί μέσα στο χρόνο, έτσι όπως τα γειώνουμε όλα σε ένα συνεχές, ασφυκτικό και αδιάσταλτο παρόν.

Καμία χειρονομία προς το μέλλον, κανένα άνοιγμα έστω και σε κάτι διαφορετικό, μία κάποια γενναιότητα ψυχής, μία δόση καλοσύνης, μια ερωτική διάθεση σαν ένα δροσερό αεράκι στο μέτωπο, μία γεύση από αυθεντική γνώση και ταλέντο. Τίποτα από όλα αυτά, δεν χωράει στις ζωές μας που είναι ταγμένες στο να τα καταφέρουμε και σήμερα, να σπρώξουμε να πάει παρακάτω…

Και μόνη ένταση και οίστρος μόνο όταν χρειαστεί να αποδείξουμε ότι υπερισχύουμε, ότι δεν είμαστε θύματα, ότι θα επιβιώσουμε κι ας πάνε όλα των άλλων κατά διαόλου. Μόνο τότε ιδρώνει λίγο ο αυχένας μας. Κατά τα άλλα απάθεια, ματαιοπονία και βύθιση στη μοιρολατρία. Σημεία των καιρών… κι ας μην τα αναγνωρίζουμε ως δικά μας.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr