Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα εξουσίας πια, οπότε δεν διαφέρει από άλλα ανάλογα κόμματα. Οπότε και η αυτοκριτική και η κριτική των μελών αλληλεπιδρά και με τις θέσεις ισχύος μέσα στην ιεραρχία, την κατάκτηση θέσεων και αξιωμάτων, ή την πρόθεση κατάκτησης, τον βιοπορισμό μέσα από τον κομματικό υπαλληλισμό ή τη μελλοντική κρατική γραφειοκρατία. 

Γι' αυτό και μπερδεύονται τα πράγματα. 

Στη ΝΔ πχ που είναι και πιο παλιό κόμμα μπερδεύονται οι λεγόμενες «βαρωνείες», οι πολιτικές οικογένειες, τα δίκτυα των βουλευτών κλπ Ακόμα και στο μικρό ΚΙΝΑΛ (που πίσω του έχει μία τεράστια, ανάλογη πρακτική), οι εκκινήσεις γίνονται με βάση τα αξιωμάτα που υπάρχουν ως προσδοκία. 

Αυτό σημαίνει ότι και στον ΣΥΡΙΖΑ που ενδιαφέρει περισσότερο τους αριστερούς ίσως αλλά αφορά και τους υπόλοιπους αφού είναι κόμμα που θέλει να κυβερνήσει, αν θέλουν να έχει νόημα η συζήτηση ενόψει του συνεδρίου, χρειάζεται από όλες τις πλευρές λίγη περισσότερη ειλικρίνεια, λίγη περισσότερη διαφάνεια και βέβαια και ένα κάποιο πνεύμα, μία κάποια ιδέα, μία διανοητική προσπάθεια γύρω από το τι μπορεί να γίνει και όχι μόνο εκτιμήσεις για τη διαχείριση της κατάστασης. Και βέβαια απαιτείται να γίνεται και γνωστό από ποια θέση μιλά ο καθένας γιατί αλλιώς μιλά το απλό μέλος κι αλλιώς αυτός που βιοπορίζεται ως στέλεχος ή θέλει να γίνει στέλεχος.

Τέτοια στοιχεία που έχουν να κάνουν με τη διαφάνεια και την ειλικρίνεια στην πολιτική, καθίστανται σημαντικότερα πλέον από τα ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα που ήταν κεντρικότερα στο παρελθόν, γιατί σήμερα βιώνουμε όλοι μας και την κρίση της πολιτικής όπως και την κρίση της δημοκρατίας. Και όλα τα κόμματα, και τα αριστερά που παλιότερα δεν κυβερνούσαν στη χώρα μας, πρέπει να αναλάβουν και το μερτικό που τους αναλογεί στην αποκατάσταση της πολιτικής. Η βάση εκκίνησης είναι εκεί…

Μια δυναμική κατάσταση

Γεγονότα σαν τον Γύρο της Λίμνης δίνουν μια δυναμική στην πόλη, την επιταχύνουν. Δεν είναι δηλαδή μόνο τα οφέλη από το αθλητικό παράδειγμα που δίνει στον πολύ κόσμο που έχει ανάγκη να αθληθεί για να προστατεύσει την υγεία του. Λίγο πολύ έχει κατακτηθεί αυτό αν δούμε πόσοι τρέχουν ή περπατάνε στον παραλίμνιο.

Είναι και αυτή η αίσθηση ότι η πόλη κινείται, ότι συμμετέχει σε μία παγκόσμια κουλτούρα εξωστρέφειας, ότι δεν είναι απλώς σπίτι- δουλειά- σπίτι η καθημερινότητα των κατοίκων της αλλά κάτι επιπλέον συμβαίνει.

Και όλος αυτός ο κόσμος που έρχεται από αλλού για να συμμετέχει, δεν είναι απλώς αθλητικοί τουρίστες, αλλά φορείς μιας αντίληψης για τις ανοιχτές πόλεις και τις δικτυώσεις.

Χρειαζόμαστε μία κουλτούρα δικτύωσης στα Γιάννενα, να νιώθουμε και να είμαστε μέρος μιας μεγαλύτερης εικόνας, ενός ανοιχτού δικτύου τόπων που συμβαίνουν πράγματα, που οι πέτρες κυλάνε και δεν χορταριάζουν. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr