Είναι σαφές πια ότι επιχειρείται από την κυβέρνηση μία αναδίπλωση τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικής. Φαίνεται σίγουρα στην αντιμετώπιση του προσφυγικού, έχει γίνει καθαρό εξ αρχής στο λεγόμενο «μακεδονικό», τώρα πρόσθεσε και το Μάτι.

Ο πολύς κόσμος και ιδιαίτερα ένα μέρος της βάσης της ΝΔ δεν θα μάθει ίσως ποτέ ότι η ομιλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Σύνοδο Κορυφής για το Κλίμα στη Νέα Υόρκη ξεκίνησε ως εξής:

"Κύριε Γενικέ Γραμματέα, Κυρίες και Κύριοι,

Νωρίς το απόγευμα της 23ης Ιουλίου, πέρυσι, μία μικρή πυρκαγιά ξέσπασε σε λόφο έξω από την Αθήνα. Οι πυροσβεστικές υπηρεσίες αντιμετωπίζουν χιλιάδες τέτοιες φωτιές κάθε χρόνο. Αυτή όμως ήταν διαφορετική. Οδηγούμενη από ισχυρούς ανέμους, εξαπλώθηκε γρήγορα και έφτασε στην προαστιακή κωμόπολη του Ματιού. Μόλις μπήκε στην πευκόφυτη οικιστική περιοχή κατέστη αδύνατο να περιοριστεί. Οι άνθρωποι έτρεχαν για να σώσουν τη ζωή τους πριν δοθεί οιαδήποτε εντολή εκκένωσης. Εκατόν δύο δεν τα κατάφεραν. Πέθαναν σε μια πύρινη κόλαση. Όλα έγιναν σε λιγότερο από τέσσερις ώρες. Η καταστροφή στο Μάτι συγκλόνισε βαθύτατα την ελληνική κοινωνία. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι η απευθείας συνέπεια της Κλιματικής λλαγής. Δεν είναι πρόβλημα που μπορούμε να μεταθέσουμε για λίγες δεκαετίες. Πρέπει να αντιμετωπιστεί εδώ και τώρα, καθώς οι επιπτώσεις της επηρεάζουν τις ζωές εκείνων που, μέχρι πρότινος, δεν ενδιαφέρονταν πολύ για το θέμα".

Είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός δίνει, ιδιαίτερο βάρος στο ρόλο της κλιματικής αλλαγής στο Μάτι και στην ταχύτητα της φωτιάς. Φυσικά, η κυβέρνηση τόνισε σε υψηλούς τόνους ότι δεν υποχωρεί από την κριτική της στις ευθύνες της κυβέρνησης Τσίπρα για τη διαχείριση της κατάστασης. 

Και βέβαια για αυτή καθ’ αυτή την ανείπωτη τραγωδία στο Μάτι και τις ευθύνες των φορέων της Πολιτείας, ίσως να μην έχουν σημασία οι πολιτικές κόντρες. Η Δικαιοσύνη άλλωστε στο τέλος θα αποδώσει τις ευθύνες.  Όμως το βασικό αντιπολιτευτικό αφήγημα όλα αυτά τα δύο χρόνια είχε αφαιρέσει την "κλιματική αλλαγή" τη μεγάλη εικόνα για το Μάτι. 

Στα άλλα μέτωπα, πάλι χτες ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στο πλαίσιο των επαφών του με ηγέτες των Δυτικών Βαλκανίων συναντήθηκε και με τον Ζάεφ της Βόρειας Μακεδονίας, της χώρας που κάποια ακόμα την αποκαλούν «Σκόπια». Κι όπως διαβάζουμε ο κ. Μητσοτάκης σημείωσε ότι ο ίδιος δε θα υπέγραφε τη Συμφωνία των Πρεσπών, μετά την κύρωσή της, ωστόσο, η συμφωνία αυτή αποτελεί πλέον μέρος του διεθνούς Δικαίου και επομένως η Ελλάδα πρέπει να τη σεβαστεί. 

Τέλος για το προσφυγικό, είναι γνωστό ότι πλέον φταίνε και οι γεωπολιτικές εξελίξεις.

Καλοδεχούμενη αυτή η μετατόπιση της πολιτικής ρητορείας. Τα κόμματα πρέπει να μάθουν ότι όταν έρχονται στην κυβέρνηση πρέπει και ο λόγος τους να αλλάζει και κυρίως να αλλάζει ο ρόλος τους. Γίνονται εκφραστές του έθνους και όχι της κομματικής τους βάσης. Τώρα, αν υπάρχει μία πολιτκή εξήγηση των μετατοπίσεων Μητσοτάκη, αυτή πρέπει να τη βρούμε στην προσπάθεια απόκτησης ερεισμάτων στο Κέντρο, στο μετριοπαθές κοινό που δεν θέλει άλλη κόντρα ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί άλλωστε που απευθύνεται και ο Τσίπρας όπως φάνηκε και στη ΔΕΘ. 

Δύσκολα τα φίλτρα 

Το συζητούσα με φίλους διαδικτυακά τις προηγούμενες ημέρες όταν ξέσπασε κι ένα σχετικό θέμα. Επειδή έχω μιλήσει και έχω πάρει συνεντεύξεις με επιστήμονες πραγματικά διεθνούς επιπέδου- μερικούς εκ των οποίων δεν τους έχω καν συναντήσει από κοντά- το πρώτο που κάνω είναι να βρω τα στοιχεία τους από το site της σχολής τους ή του οργανισμού που εργάζονται. Το δεύτερο είναι να διαβάσω στο πρωτότυπο την ανακοίνωση που έχουν κάνει ή κάτι από το έργο τους. Έτσι, ακόμα και από την μακρινή ελληνική επαρχία, μπορείς να φτιάξεις μια στέρεη σχέση που ενίοτε μπορεί να γίνει και φιλική συν τω χρόνω…

Μία σταθερή επιφύλαξη που έχω στις συνεντεύξεις ειδικά, είναι η πιστοποίηση όσων λέγονται. Γιατί δεν αρκεί κάποιος να ισχυριστεί απλώς ότι ξέρει κάτι και θέλει να το δημοσιοποιήσει, αλλά πρέπει κι εμείς που αναλαμβάνουμε τη δημοσιοποίηση να το ελέγχουμε όσο μπορούμε. Είναι μια ευθύνη μας ο έλεγχος.

Όμως στις μέρες της άπειρης απελευθέρωσης της πληροφορίας είναι τρομερά δύσκολο να γίνει αυτό. Όλοι δημοσιεύουν τα πάντα, όπως και όπου θέλουν. Και είναι μεγάλο ερώτημα του κατά πόσο η δημοσιογραφία σήμερα μπορεί να φιλτράρει όλη αυτήν την πληροφορία ειδικά με την πτώση του Τύπου και την υποβάθμιση του επαγγέλματος του δημοσιογράφου. Μια κατάσταση που γίνεται ταυτόχρονα και σε αλληλοσύνδεση. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr