Ποιοι ενοχλούνται πολύ με την Γκρέτα; Οι ελίτ, η "μεσαία τάξη", οι "μετριοπαθείς", όσοι το μόνο που θέλουν στην πραγματικότητα είναι να προστατεύσουν τα προνόμιά τους. Εκεί είναι το κύριο θέμα. Έχουν εκνευριστεί με την Γκρέτα γιατί δεν μπορούν να αναπτύξουν εύκολα πάνω της τη θεωρία περί "ψεκασμένων φτωχών και αμόρφωτων που τους εκμεταλλεύονται οι εθνικολαϊκιστές". 

Στο στόμα το έχουν βέβαια και σταδιακά θα υιοθετήσουν τις θεωρίες συνωμοσίας εναντίον της, αν δεν τις έχουν ήδη υιοθετήσει. Γιατί στο τέλος της μέρας, αυτό που τους εκνευρίζει είναι η αναγνώριση ότι και οι ίδιοι αποτελούν μέρος του προβλήματος της οικολογικής καταστροφής. Η Γκρέτα είναι εκνευριστική γιατί μιλάει όπως κανένας γονιός στη Δύση δεν θα ήθελε να του μιλάνε τα παιδιά του. Και δεν έχει την όψη του παιδιού που ζει σε ένα ροζ συννεφάκι αθωότητας σαν αυτά που όλοι οι προοδευτικοί γονείς φτιάχνουν για τα παιδιά τους στον προηγμένο κόσμο.

Γιατί όλοι μας τελικά, είμαστε προοδευτικοί, δημοκράτες, οικολόγοι και οπαδοί του ορθού λόγου και της δεοντολογίας, αλλά μέχρι του σημείου που θα απειληθούμε προσωπικά. Και πρώτοι και καλύτεροι οι πολιτικοί μας. Που καταλαβαίνουν ότι αν μαζευτούν πολλά παιδιά που θα διαδηλώνουν και θα τους ζητούν να κάνουν κάτι για το περιβάλλον, ίσως να πρέπει κιόλας να κάνουν και κάτι. Και ποιος έχει όρεξη να τρέχει να τα βάλει με τις πολυεθνικές για να μειώσουν τους ρύπους. Ή ποιος έχει όρεξη από όλους μας να πρέπει να μειώσει το κρέας στο φαγητό του.

Όλο το πρόβλημα που θέτουν τα παιδιά με τις διαδηλώσεις σε όλον τον κόσμο, είναι το ότι πρέπει να γίνει κάτι τώρα, ότι πρέπει να γίνουν πράξεις. Από συνέδρια, σχέδια και ανακοινώσεις έχουμε πολλά. Και συμφωνίες από το ξεχασμένο εκείνο Κιότο ακόμα. Αποτέλεσμα μηδέν. Κι εκεί είναι που γίνεται ενοχλητικό είπαμε το νεαρό κορίτσι. Μας κάνει προσωπικά υπεύθυνους για το μηδέν. 

Οι τεχνικές της επικοινωνίας

Γιατί αποτυχαίνει η πολιτική της επικοινωνίας; Γιατί δεν υπάρχει από πίσω περιεχόμενο. Αυτό αποδεικνύεται συνέχεια και παντού. Από την πολιτική μέχρι τα γήπεδα κι από το σινεμά μέχρι το μόντελινγκ που είναι και μόδα, αν στηριχτείς στην επικοινωνία και δεν έχεις κάτι να πεις, στο τέλος θα χάσεις. Ακόμα κι αν διατηρηθείς για κάποιο διάστημα δεν θα γλυτώσεις από το κενό που αφήνει πίσω της η έλλειψη αυθεντικότητας.

Τότε όμως γιατί είναι τόσο δημοφιλής η επικοινωνιακή πολιτική; Ακόμα και τις φωτογραφίες μας στις αναρτήσεις έχουμε μάθε λέει να τις «πειράζουμε» χρησιμοποιώντας «φίλτρα». Που σημαίνει ότι μπορεί όποιος θέλει πια να αλλάξει την εικόνα του. Και οι τεχνικές για το πώς στεκόμαστε, πώς κουνάμε τα χέρια μας ή πώς μιλάμε είναι εκλαϊκευμένες, τις ξέρουν όλοι.

Μέχρι βέβαια να φανεί και αν έχουμε κάτι να πούμε όντως ή η εικόνα μας ανταποκρίνεται και σε μία προσωπικότητα που έχει αξία, που έχει ενδιαφέρον. Εκεί είναι που αρχίζουν τα προβλήματα. Ποιος όμως θα παραδεχθεί ότι είναι κενός, κι ότι πίσω από την εικόνα του δεν έχει περιεχόμενο; Κανείς. Οπότε πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα. Σαν το ψέμα που δεν έχει και τόσο κοντά ποδάρια όσο νομίζουμε. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr