Κανονικά, δε θα έπρεπε να κάνουμε την επισήμανση αυτή, με το σκεπτικό, ότι απουσιάζαμε την Παρασκευή, αλλά δε γίνεται…

Το ξαφνικό κύμα κακοκαιρίας, που έπληξε το λεκανοπέδιο την Πέμπτη, άφησε πίσω του σοβαρές καταστροφές, ευτυχώς όχι ανθρώπινα θύματα, ούτε καν σε επίπεδο τραυματιών…

Δεν ήταν μία απλή νεροποντή, αλλά ήταν κάτι παραπάνω, λοιπόν…

Ούτε καν σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, ο τοπικός Τύπος κατάφερε να εντοπίσει και να φιλοξενήσει στα έντυπα και ηλεκτρονικά του Μέσα, την άποψη του καθ’ ύλην αρμόδιου πολιτικού προϊσταμένου…

Ο έχων το γενικό πρόσταγμα και την ευθύνη της Πολιτικής Προστασίας του δήμου Ιωαννιτών, είναι ο κ. Λώλης, όμως «ευτυχώς» τον αναπλήρωσε με δηλώσεις και σχετική ενημέρωση στα τοπικά μέσα, ο δήμαρχος…

Όμως, για μία νέα δημοτική αρχή, το να έχει (μόνο) τον δήμαρχο να μιλά για τα προβλήματα που προκάλεσε ο καιρός, για την ανταπόκριση του μηχανισμού, για τα σχολεία, για τα led, για το παλιό Χατζηκώστα, για τον τουρισμό, για τα απορρίμματα, για κάθε τι που υπάρχει στην επικαιρότητα, αυτό είναι πρόβλημα…

Κι όσο νωρίτερα το καταλάβει και ο δήμαρχος, τόσο καλύτερα θα είναι για τον ίδιο… Ο συγκεντρωτισμός πάντως, καλός δεν είναι…

Ο γράφων είχε την ευκαιρία να συμμετάσχει σε μία σχολική – εκπαιδευτική εκδρομή για ένα τριήμερο στην Αθήνα και έτσι είχε και την πρώτη του επίσκεψη στο μουσείο της Ακρόπολης…

Το να γράψει κάποιος γενικώς τις εντυπώσεις του, τη στιγμή, που έχουν εκφραστεί κορυφαίοι και διαπρεπείς αρχαιολόγοι, άνθρωποι του πνεύματος και της διανόησης, πολύ καλύτεροι γνώστες ημών, νομίζουμε, ότι περισσεύει…

Αλλά, η επίσκεψη στο μουσείο (εννοείται και στην Ακρόπολη και τον Παρθενώνα) είναι από εκείνα τα πράγματα που σε κάνουν να αισθανθείς υπερήφανος, όχι για την καταγωγή σου, ντε και καλά, αλλά για το σήμερα…

Και ναι, μπορεί να είμαστε ως λαός, αλλά και ως κράτος, γεμάτοι με κουσούρια και προβλήματα, αλλά υπάρχουν και πράγματα που γίνονται και τα κάνουμε κάτι παραπάνω από καλά!

Η λειτουργία λοιπόν του μουσείου της Ακρόπολης, είναι υποδειγματική, και δεν αναφερόμαστε στο ωράριο ή στο πως σχεδιάστηκε για να φανερώσει τελικά στο κοινό, αυτό που θέλει να πει…

Αλλά μιλάμε για την απίθανα επαγγελματική προσέγγιση του κοινού και τη νοοτροπία των υπαλλήλων του μουσείου, από τον πρώτο φύλακα που συναντάς στην είσοδο, μέχρι την υποδοχή, τους εκδότες εισιτηρίων, τους φύλακες – αρχαιολόγους σε κάθε τμήμα, μέχρι τις καθαρίστριες…

Και ότι λειτουργεί το μουσείο με αυτόν τον υπέροχο τρόπο, δε σημαίνει, όπως ίσως θα σκεφτούν κάποιοι, ότι ακολουθήσαμε ένα μοντέλο του εξωτερικού, γιατί αυτό δεν ισχύει…

Απλώς, είναι ένα δείγμα, μία ένδειξη και ταυτόχρονα μία απόδειξη, ότι μπορούμε να λειτουργούμε και με υπευθυνότητα και με επαγγελματισμό και με συνείδηση…