Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων για να προχωρήσει και να εξελιχθεί χρειάζεται τη μέγιστη στήριξη όλων στην Ήπειρο ενώ θα απαιτηθούν και συγκεκριμένες συνέργειες. Αν δεν γίνει αυτό κατανοητό σύντομα, θα χαθεί πολύτιμος χρόνος και θα υπάρξουν πισωγυρίσματα ειδικά αν προχωρήσει το ανταγωνιστικό πλαίσιο χρηματοδότησης που σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας.

Γι’ αυτό και κατ’ αρχάς, είναι ανάγκη να οριοθετηθεί από όλες τις πλευρές η θέση τους ως προς την ενοποίηση με το ΤΕΙ Ηπείρου. Υπάρχουν ακόμα κάποιοι που προτιμούν να κινούνται σε μία γκρίζα ζώνη με επαμφοτερίζουσα στάση: Είναι αρνητικοί με την ενοποίηση, ζητάνε όμως αναβάθμιση της περιοχής τους. Αυτό δεν μπορεί να γίνει πια. Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων θα προχωρήσει ενιαίο. Ούτε ΤΕΙ θα ιδρυθούν ξανά στη χώρα. Ως προς αυτό άλλωστε προτίμησε τη σιωπή η σημερινή κυβέρνηση, η οποία ως αντιπολίτευση μόνο «όχι» έβρισκε να πει. 

Όσοι από την άλλη, επιμένουν στο «όχι», και δεν θέλουν ενιαία πανεπιστημιακά ιδρύματα γενικώς, είναι σεβαστή η άποψή τους προφανώς.

Το κρίσιμο για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είναι να αυξήσει τα πλεονεκτήματά του. Μεταξύ αυτών είναι ο ισχυρός πόλος που έχει δημιουργήσει με τις υποδομές στην πανεπιστημιούπολη των Ιωαννίνων, η πρωτοπορία του σε ερευνητικό έργο στο οποίο ήρθαν και αύξησαν το ρόλο του και τα δυναμικά ΤΕΙ από τις άλλες πόλεις, ο κοινωνικός του ρόλος και το στέρεο έδαφος στο οποίο κινείται με την παράδοση σε σειρά επιστημών, παράδοση που θα μπορούσε να ανανεωθεί με νέα αντικείμενα (ενίσχυση του Πολυτεχνείου, Νομική Σχολή κ,α).

Κάποια θέματα που φαίνονται δευτερεύοντα όπως η λειτουργία  του Παπαζόγλειου για την Αρχιτεκτονική, προκύπτει να έχουν σημασία γιατί δείχνουν τη δυναμική που αναπτύσσεται στην πράξη. Ανάλογα, μεγάλα συνέδρια όπως το πρόσφατο της Καρδιολογικής ή των Μεταμοσχεύσεων δείχνουν πως μπορεί η πόλη να παίξει ένα ρόλο πόλου στο διεθνές πλαίσιο της επιστημονικής κινητικότητας.

Αν έχουμε αποφασίσει ότι μπορούμε να φτιάξουμε και να ενισχύσουμε ένα σημαντικό περιφερειακό πανεπιστήμιο με ευρωπαϊκή απήχηση, ας το κάνουμε, χωρίς ναι μεν αλλά.

Το αγαθό της ενημέρωσης και η ενίσχυση

Η στήριξη του Τύπου από το κράτος είναι αναγκαία όσο ποτέ. Και όσοι λένε ότι η ελευθεροτυπία δεν χρειάζεται ενίσχυση απλώς δεν καταλαβαίνουν τη δύναμη των μονοπωλίων και τη χειραγώγηση που ασκούν στην ενημέρωση όταν δεν βλέπουν μπροστά τους το δημόσιο συμφέρον. Γιατί ο Τύπος δεν είναι μόνο εμπόρευμα και προϊόν, αλλά και αγαθό για αυτό και το κράτος οφείλει να το προστατεύει και να το ενισχύει μέσα από ρυθμιστικά πλαίσια και σχήματα.

Από τη στιγμή που οι κοινωνίες οι προηγμένες έχουν αποφασίσει ότι η ελεύθερη έκφραση από τα Μέσα Ενημέρωσης είναι ζήτημα δημοκρατίας και πλουραλισμού, τότε πρέπει να βρίσκουν τρόπους στήριξής της. Αυτό είναι όλο το ζήτημα των κρατικών ενισχύσεων, γι’ αυτό και πάντα τα ισχυρά κράτη παρεμβαίνουν μέσα από διάφορες πρακτικές πχ με την κάλυψη συνδρομών σε σχολεία για τοπικές εφημερίδες που είναι μία ωραία πρόταση.

Η αποτυχία της κυβέρνησης να υλοποιήσει το πρόγραμμα ενίσχυσης του Τύπου οφείλεται στο ότι δεν ενδιαφέρθηκε για το θέμα των αξιών και την αντιμετώπιση του μισαλλόδοξου λόγου. Κι αυτό σημαίνει ότι δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να ασχοληθεί. Καλές πρακτικές μπορεί να βρει σε όλη την Ευρώπη.