Η πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο αφιέρωσε πολύ χρόνο και λέξεις μέσα στο δημοτικό συμβούλιο και εκτός, για να αντιμετωπίσει τη ρητορική της Τατιάνας Καλογιάννη που έθεσε θέμα αποτελεσματικότητας για τα στελέχη της δημοτικής αρχής. Δεκτό ίσως από μία κάποια επικοινωνιακή μέθοδο και έτσι συμβαίνει συχνά στην πολιτική αντιπαράθεση. Μέχρι να μάθουν όλες οι πλευρές, τουλάχιστον, να συμμαζεύουν τα λεγόμενά τους και να είναι πιο πολιτικά ορθές, αλλά και πιο ουσιαστικές στο περιεχόμενο, θα κάνουμε όλοι μας υπομονή. 

Για να αλλάξει όμως η κατάσταση, δεν αρκεί η υπομονή. Είναι δυνατόν να επιταχυνθεί η αλλαγή μέσα ακόμα και από τις δημόσιες παρεμβάσεις για τα τρέχοντα θέματα. Την ώρα που η δημοτική αρχή προωθεί την ηλεκτρονική διαβούλευση, και καλά κάνει, περιορίζεται αντίθετα σε μερικές φτωχές ανακοινώσεις για τα έργα του Πάρκου Πολιτισμού στο Κάστρο ή και τις παρεμβάσεις στους κυκλικούς κόμβους. Ακόμα και οι ράμπες για ΑμεΑ σε σχολεία είναι ένα ουσιώδες θέμα που θα μπορούσε να σηκωθεί γιατί ενδιαφέρει τον κόσμο. 

Για όλα αυτά έπρεπε χτες να υπάρχει κύμα παρουσιάσεων και  ανακοινώσεων που θα κάλυπτε και τις επόμενες ημέρες. Γιατί δεν έγινε κάτι τέτοιο; Γιατί προτιμήθηκε η πολιτική αντιπαράθεση όπως φαίνεται, από την αναλυτική ενημέρωση των πολιτών.

Ειδικά για τα έργα στο Κάστρο έχουμε συζητήσει πολύ και αναλυτικά επί της προηγούμενης δημοτικής αρχής που τα ξεκίνησε ως σχεδιασμό και χρειάζεται ακόμα περισσότερος δημόσιος διάλογος. Γιατί αποτελούν ένα ηχηρό αποτύπωμα στον πολιτισμό μας και μέρος της ταυτότητας της πόλης.

Αλλά και οι κυκλικοί κόμβοι, θέμα που άρχισε να σηζητείται από τη θητεία του Φ. Φίλιου ακόμα, είναι καίριας σημασίας για το κυκλοφοριακό και την οδική ασφάλεια στην πόλη, για την ποιότητα ζωής των πολιτών.

Η δημοτική αρχή, παρόλο που έχει επικαλεστεί στο παρελθόν μία πιο δημιουργική σχέση του πολίτη με την πολιτική στην πόλη του, μοιάζει να παραμένει δέσμια μίας παρωχημένης αντίληψης για τη δημόσια συζήτηση και την ενημέρωση του πολίτη και αναλώνεται σε αντιπαραθέσεις με ύφος βγαλμένο από το παρελθόν. Έχει άραγε το σθένος και τη διάθεση να αλλάξει το τοπίο ή θα δούμε μία από τα ίδια;

Ποιος θα εγγυηθεί την αλήθεια

Εμείς από εδώ λέμε ότι υπήρξε υπέρμετρη βία στις αστυνομικές επεμβάσεις στην Αθήνα, οι άλλοι από εκεί λένε ότι όχι δεν υπήρξε, αντίθετα η αστυνομία δέχτηκε και μεγαλύτερη βία. Είναι ο λόγος του ενός έναντι του λόγου του άλλου. Μαντέψτε ποιος κερδίζει; Ο λόγος του κράτους. Γιατί λείπει ένας κρίσιμος κρίκος, οι ανεξάρτητοι παράγοντες που θα εγγυηθούν την αλήθεια.

Τον ρόλο του ανεξάρτητου διαμεσολαβητή, θα μπορούσε κατ’ αρχάς να τον παίζει ο Τύπος. Και σε ένα βαθμό αντέχει να τον κάνει ακόμα αφού δημοσίευσε και αυτές τις ημέρες πλήθος από στοιχεία και προσεγγίσεις. Αφού όμως καταφέραμε στην Ελλάδα να αποψιλωθούν τα ΜΜΕ από επαγγελματίες δημοσιογράφους και να αναδημοσιεύουν μόνο δελτία Τύπου, μαντέψτε ποιος ωφελείται και σε αυτήν την περίπτωση.

Το κύριο όμως είναι ότι δεν λειτουργούν αποτελεσματικά ισχυρές ανεξάρτητες αρχές να φωτίσουν τις υποθέσεις. Ακόμα και η κίνηση που έκανε το υπουργείο με την επιτροπή υπό τον Ν. Αλιβιζάτο κατέληξε να απειλεί με παραίτηση ο καθηγητής και όχι κάποιος υπουργός ή αξιωματούχος. Μέσα σε μία τέτοια κατάσταση, ο πολίτης όχι απλώς δεν ξέρει ποιον να πιστέψει, αλλά παραιτείται στην ουσία από τον δημόσιο χώρο, αποσύρεται και τείνει να μην τον ενδιαφέρουν τα κοινά, «αφού τίποτα δεν αλλάζει» όπως πιστεύει. Κι αυτό είναι δημοκρατικό έλλειμμα. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr