Τους δρόμους της ανάπτυξης της χώρας όχι μόνο για να ξεπεραστεί η κρίση, αλλά για να αντιμετωπιστούν χρόνιες παθογένειες της οικονομίας και της πολιτικής, συζήτησαν όσοι συμμετείχαν στην παρουσίαση στα Γιάννενα του βιβλίου «Ζήτημα εθνικής επιβίωσης», που έγραψε ο τέως πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητής Κωνσταντίνος Γάτσιος με τον οικονομολόγο Δημήτρη Ιωάννου.
Η εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου, που κυκλοφόρησε εδώ και λίγους μήνες από τις εκδόσεις Κριτική, πραγματοποιήθηκε σε μια κατάμεστη αίθουσα στο ξενοδοχείο Grand Serai το Σάββατο το βράδυ. Για το βιβλίο μίλησαν ο πρώην υπουργός, δημοσιογράφος Πέτρος Ευθυμίου, ο βουλευτής Ιωαννίνων Σταύρος Καλογιάννης και ο ομότιμος καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, γλύπτης Θεόδωρος Παπαγιάννης, ενώ τη συζήτησε συντόνισε ο πρώην βουλευτής Ιωαννίνων, φιλόλογος Μιχάλης Παντούλας.
Οι περιφέρειες
«Για να αναπτυχθεί η Ελλάδα πρέπει να αναπτυχθούν οι περιφέρειές της. Και ανάπτυξη της Ελλάδας σημαίνει ανάπτυξη της Ηπείρου, η οποία θα πρέπει να είναι μία, αν όχι η κυριότερη, ατμομηχανή για τη μετάβαση της Ελλάδας στη νέα εποχή ανάπτυξης και ευημερίας», τόνισε ο Κωνσταντίνος Γάτσιος στην παρέμβασή του.
Για να θεμελιώσει τον ισχυρισμό του ότι η ανάπτυξη της Ελλάδας περνά μέσα από την ανάπτυξη της Ηπείρου, ο κ. Γάτσιος έκανε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, ξεκινώντας από την ακμή των προεπαναστατικών χρόνων, για να φτάσει στα χρόνια της απελευθέρωσης και τη νεώτερη περίοδο. Όπως σημείωσε, η μη ενσωμάτωση στο νεοελληνικό κράτος εξ αρχής, η παρακμή της οθωμανικής αυτοκρατορίας και το κλείσιμο των συνόρων προς βορράν μετά το 1940, απέκλεισαν την Ήπειρο από την πρόσβαση σε μεγάλες αγορές και την οδήγησαν στην απομόνωση, την οικονομική κάμψη και τη μετανάστευση. Επιπλέον, χωρίς τα απαραίτητα έργα υποδομής η Ήπειρος παρέμεινε αποκομμένη και από την υπόλοιπη Ελλάδα. «Η Ήπειρος ενσωματώθηκε στην Ελλάδα το 1913, αλλά ενώθηκε λειτουργικά μαζί της 100 χρόνια μετά, με τη δημιουργία των μεγάλων αυτοκινητοδρόμων και των έργων υποδομής», σημείωσε, τονίζοντας με έμφαση ότι «θα πρέπει να αγωνιστούμε ασυμβίβαστα για να ολοκληρωθούν οι οδικοί άξονες όπως πρέπει».
Σήμερα, συνέχισε, οι νέες υποδομές και οι νέες γεωπολιτικές συνθήκες που δημιουργεί η ευρωπαϊκή ενοποίηση, «δίνουν τη δυνατότητα στην Ήπειρο, με τα Γιάννενα στο κέντρο της, να στείλει τα προϊόντα της προς όλες τις αγορές του κόσμου και, επιπλέον, να γίνει μία νέα Μητρόπολη της εποχής της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που αφορά στην οικονομία της γνώσης και του ανθρώπινου κεφαλαίου».
«Αλλά για να γίνουν όλα αυτά, απαιτούνται οι σωστές πολιτικές. Πρώτα απ’ όλα να καταλάβουμε τα συλλογικά μας λάθη που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα. Να μάθουμε να θεωρούμε “εθνικόν το αληθές”. Και να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που απαιτούνται για να ανθίσει η δημιουργικότητα, η εργατικότητα και η φιλοπονία των ανθρώπων που αγαπούν την πατρίδα τους, αγαπούν τη ζωή και βλέπουν προς το μέλλον», πρόσθεσε.
Ο Στ. Καλογιάννης
Ο Σταύρος Καλογιάννης, αφού ευχαρίστησε τους δύο συγγραφείς για την πρόσκλησή τους ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Το βιβλίο ξεκινάει με μία αναφορά των συγγραφέων στον Πρόλογο, με την οποία δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει κανείς: «μόνον οι δύσκολοι δρόμοι μπορούν να οδηγήσουν στη σωτηρία της Ελλάδας». Όπως δε οι ίδιοι αναφέρουν, αποτελεί τη δική τους πρόταση στην προσπάθεια για αλλαγή πορείας, και για ηθική, ιδεολογική, οικονομική ανάταξη της χώρας.
Ποια είναι η κεντρική ιδέα του βιβλίου; Όσο ο Έλληνας συνεχίζει να βλέπει τον εαυτό του στον κόσμο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως τις τελευταίες δεκαετίες, τότε όλα όσα ελπίζει προσμένοντας ένα καλύτερο μέλλον, απλά δεν γίνονται. «Χρειάζεται ριζική ανατροπή του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, και του τρόπου με τον οποίο πολιτευόμαστε», αναφέρουν οι συγγραφείς. Το πρώτο το θεωρώ πολύ δύσκολο αν και αναγκαίο, το δεύτερο αποτελεί πολύ ενδιαφέρον θέμα για συζήτηση. Αλήθεια, ποιος είναι ο πρέπων τρόπος για να πολιτεύεται κανείς; Είναι άραγε αυτός που προτείνει ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του, που θεωρεί ότι η φρόνηση είναι η κατ’ εξοχήν αρετή του πολιτικού άνδρα; Ή αυτός που προτείνει ο Κόιντος Τύλλιος Κικέρων στον διάσημο αδερφό του Μάρκο Τύλλιο Κικέρωνα που διεκδικούσε το αξίωμα του Ύπατου της Ρώμης, το 64 π.Χ., συστήνοντάς του να πολιτεύεται με αυτοπειθαρχία, οργάνωση και μεθοδικότητα; Πρέπει να πολιτευόμαστε με υπομονή και ταπεινοφροσύνη, χωρίς κακία και ματαιοδοξία, όπως προτείνει ο Φώτιος τον 9ο αιώνα μ.Χ.; Ή αθετώντας τον λόγο μας, δείχνοντας ότι έχουμε ικανότητας, ακόμη κι αν δεν έχουμε, όπως πιστεύει ο Μακιαβέλι; Κάθε πολίτης έχει τη δική του άποψη επ’ αυτού. Η δική μου είναι πιο κοντά στον Αριστοτέλη και τον Φώτιο.
Το βιβλίο αποτελεί τροφή για δημιουργική και παραγωγική συζήτηση επί των πολιτικών, οικονομικών και ιδεολογικών θεμάτων, και αυτό είναι το πιο σημαντικό».
Για το παλιό πανεπιστήμιο
Αξιοσημείωτη ήταν και η αναφορά του Πέτρου Ευθυμίου στην ανάγκη ανάπλασης του παλιού Πανεπιστημίου στη Δομπόλη. Ο κ. Ευθυμίου που συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα αντίστασης κατά της χούντας, ζήτησε να εξεταστεί η πρόταση που έχει κατατεθεί για τη δημιουργία στο χώρο ενός πολυδύναμου κέντρου για την καινοτομία και τον πολιτισμό.
Του ΦΙΛΗΜOΝA ΚΑΡΑΜΗΤΣΟY
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
