Η ιδέα της μεταφοράς της Αρχιτεκτονικής Σχολής στην Παπαζόγλειο ήταν εξαρχής μία καλή ιδέα. Κι όπως όλες οι καλές ιδέες που μεταβάλλουν τα δεδομένα, βρήκε δυσκολίες υλοποίησης. Οι δυσκολίες όμως ξεπεράστηκαν και πλέον αναμένουμε τη λειτουργία μέρους της δραστηριότητας της σχολής σε ένα εξαιρετικό κτίριο που αποτελεί τοπόσημο της πόλης μας.

Η λειτουργία αυτή ενός εκπαιδευτικού και πολιτιστικού πυρήνα στο ιστορικό κέντρο της πόλης, επιτυγχάνει δύο παράλληλους στόχους. Ο πρώτος είναι ότι το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων αποκτά ένα επιπλέον «πρόσωπο», μέσα στην πόλη, μέσα στην κοινωνία, αλλά κυρίως με το βλέμμα έξω από την πόλη, σε όσους αναζητούν τη νέα δυναμική των ελληνικών πανεπιστημίων. Ενδυναμώνει σαφώς την εικόνα ενός ήδη δυναμικού ιδρύματος που δείχνει ότι μπορεί και παρεμβαίνει συνεχώς στις εξελίξεις και έχει ταυτότητα.

Το ζήτημα της ταυτότητας, αλλά αυτή τη φορά για ολόκληρη την πόλη, είναι ο δεύτερος στόχος. Τα Γιάννενα, ακολουθώντας και μία διεθνή τάση για επιστροφή των πανεπιστημίων εντός του αστικού ιστού, αποκτούν ζωντάνια, με ένα νέο πόλο παιδείας και έρευνας, αλλά και ένα πόλο νεανικής δημιουργίας, μέσα στο κέντρο τους. Μία σχολή όπως η αρχιτεκτονική, αν αξιοποιηθεί σωστά με εκδηλώσεις, άνοιγμα στην κοινωνία και ένταση δουλειάς και δημιουργίας, μπορεί να δώσει νέες σηματοδοτήσεις στην πόλη.

Το κυριότερο είναι ότι τα Γιάννενα μοιάζει να είναι μία πόλη σε κίνηση, ότι αλλάζουν, ότι μπορούν και θέλουν να αλλάξουν. Οι πόλεις σε μετάβαση είναι το μέλλον, κόντρα στην τάση ακινησίας και αδράνειας που επιβάλλουν δεκαετίες συντηρητισμού και φοβικής, κλειστής αντίληψης για τον σύγχρονο κόσμο όπως συμβαίνει με τα Γιάνενα του παρελθόντος. Το τι περιεχόμενο θα έχει αυτή η μετάβαση είναι μεγάλη συζήτηση, αλλά και ο δρόμος της αρχιτεκτονικής έχει ήδη ενδιαφέρον. 

Μόνο η ειλικρινής στάση θα αποδώσει

Δεν έχουν περάσει μόλις έξι εφτά μήνες που κυβερνητικοί και κομματικοί παράγοντες μας έλεγαν με επιχειρήματα ότι η νέα κυβέρνηση έχει τη λύση για το προσφυγικό που είναι η εγκατάσταση των προσφύγων σε ξενοδοχεία και σπίτια και το κλείσιμο των δομών φιλοξενίας. Ποιος θα έλεγε όχι σε κάτι τέτοιο- αν και πολλοί οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος έλεγαν όχι, επί της προηγούμενης κυβέρνησης.

Ακολούθησε ένας χαμός. Άλλαξαν οι υπουργικές αρμοδιότητες, άλλαξαν τα πρόσωπα, άλλαξαν τελικά και οι πολιτικές. Σήμερα, υπάρχουν κάποιοι που όχι απλώς δεν θέλουν τους πρόσφυγες στα ξενοδοχεία, δεν θέλουν ούτε καν τους αστυνομικούς, πράγμα πρωτοφανές.

Αλλά ας μην μείνουμε μόνο στην κριτική, τα έχουμε πει τόσες και τόσες φορές άλλωστε. Όλες οι πλευρές έχουν δίκιο. Αλλά αυτό δεν φτάνει. Το δίκιο πρέπει να μετατραπεί και σε πολιτική στην πράξη.

Και για να γίνει αυτό, μία νέα πολιτική πρέπει να αναδυθεί. Είναι η πολιτική ενσωμάτωσης των προσφύγων- όσων φυσικά το επιθυμούν και δεν θα φύγουν, αλλά και όσων δεν θα μπορέσουν να φύγουν. Μόνο αυτή η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί από την κυβέρνηση. Οι πρόσφυγες και μετανάστες πρέπει να γίνουν ισότιμοι κάτοικοι της χώρας με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις όλων μας. Και φυσικά, όλη η χώρα θα επωμιστεί ισότιμα και αναλογικά το βάρος της προσαρμογής τον πρώτο καιρό της υποδοχής. Όλα τα άλλα περί κλειστών κέντρων και αποκλεισμών είναι σχέδια επί χάρτου που σβήνουν με το πρώτο αεράκι και υπάρχουν μόνο για να χαϊδεύουν εκλογικά ακροατήρια. Και θα αποτύχουν…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr