Στη ζήση μας υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες είμαστε όλοι ίσοι. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ πλούσιου και φτωχού, παντοδύναμου πρωθυπουργού και άγνωστου εργάτη. 

Τα στολίδια της εξουσίας και του πλούτου λιώνουν. 

Τόσοι τελείωσαν, τόσοι στην εντατική, τόσα κρούσματα και …  ο ένας μακριά από τον άλλο.  

Όμως το άγγιγμα, η αφή, είναι μια από τις πιο ανθρώπινες αισθήσεις. 

Πενθώ για όσους έφυγαν και θα φύγουν αν δεν επιβιώνουν στη μνήμη.  

Λατρεύω αυτό που ξεφεύγει. Αγάπα αυτό που φεύγει. Αγάπα το ότι φεύγει.

Μου λένε να μη σε πλησιάσω, να μη σε αγγίξω, να σταθώ μακριά σου, … δηλαδή μας παίρνουν αυτό που μας κάνει ανθρώπους!

Η αλήθεια μα πιο πολύ η αγάπη σε δυναμώνουν και ξεπερνάς όλα τα εμπόδια, τις φουρτούνες, …

Αγάπη είναι να δίνεις αυτό που έχεις και αυτό που δεν έχεις.

Θα αγγιχτούμε, θα φιλήσουμε πάλι, θα αγκαλιάσουμε, θα αγκαλιαστούμε. Θα ξαναβρούμε την αλήθεια, το άγγιγμα της αγάπης. Το άγγιγμα του άλλου που μας κάνει αθάνατους μέσα στη θνητότητά μας, μέσα στον πεπερασμένο χώρο που ζούμε, μέσα στην απεραντοσύνη που δε βλέπουμε, μέσα στο σύμπαν που φανταζόμαστε, μέσα στα χαμόγελα που δίνουμε και την αγάπη που δίνουμε και παίρνουμε, μέσα στην ανθρωπιά μας. 

Θα είμαι πάλι δίπλα σου. Θα σου πιάσω το χέρι. Σ' αγαπώ.

Γιώρες Ζούγιαν