Φανταζόμαστε, ότι σήμερα θα ολοκληρωθούν οι κρίσεις των αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ και θα ξέρουμε αναλυτικά ποιοι αναλαμβάνουν καθήκοντα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία…

Αξίζει ωστόσο να σταθούμε στις αποστρατεύσεις των δύο επικεφαλής μέχρι χθες στην τοπική ηγεσία τόσο στην Περιφέρεια Ηπείρου, όσο και στην ΑΔ Ιωαννίνων…

Να ξεκινήσουμε καταρχάς λέγοντας, πως και με τους δύο, τον Κ. Τρομπούκη και με τον Ανδρ. Παπιγκιώτη είχαμε άριστες σχέσεις, συνεργαστήκαμε εξαιρετικά και υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση…

Τολμούμε να γράψουμε, ότι μάλλον αδικήθηκαν – για να μην πούμε, ότι αδικήθηκαν κατάφωρα – από τις κρίσεις, που τους οδήγησαν στην αποστρατεία…

Θα επρόκειτο για κατάφωρη αδικία εάν οι αλλαγές – αντικαταστάσεις και αποστρατεύσεις δεν ήταν σαρωτικές, αλλά ήταν σημειακές…

Φαίνεται όμως πως επικράτησε η λογική των σαρωτικών αλλαγών στο αρχηγείο… Στην προκειμένη περίπτωση πάντως, ακριβώς επειδή αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ είναι ο Δημ. Τσακνάκης, που παραμένει στη θέση του, η αλήθεια είναι πως περιμέναμε διαφορετικές αποφάσεις…

Διότι, ο αρχηγός βρέθηκε στην περιοχή, συνεργάστηκε και με τους δύο, γνωρίζει άριστα τις ικανότητές τους και την προσφορά τους, επομένως η λογική – εάν υποθέσουμε ότι υπάρχει, όπως και αξιοκρατία – θα επέβαλε την παραμονή τους στο Σώμα…

Και αυτό ακριβώς είναι το λεπτό σημείο για εμάς… Δεν ξέρουμε εάν όντως υπάρχει πληθώρα αξιωματικών και δη, ικανών στην ΕΛ.ΑΣ όπως και στις Ένοπλες Δυνάμεις, ώστε το «νέο αίμα» που έρχεται από πίσω, να καλύπτει τα όποια κενά…

Ως πολίτης όμως, μάς προβληματίζει ιδιαίτερα η ευκολία με την οποία το αρχηγείο, έχοντας πλήρη πολιτική κάλυψη και ανοχή, αποστρατεύει ανθρώπους που δεν είναι καν 50 ετών, στέλνοντάς τους στο σπίτι…

Θεωρούμε, ανεξάρτητα από τις προσωπικές σχέσεις ή την άποψη που έχουμε για τον καθένα που αποστρατεύεται, ότι η διαδικασία αυτή είναι παντελώς απαξιωτική και για τους ίδιους τους αξιωματικούς, αλλά και για το σύνολο της κοινωνίας…

Σαφώς θα πρέπει να υπάρξει μία διαφορετική λογική στον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονται οι σχετικές αποφάσεις, εκτιμώντας, ότι είναι χαζό και αδιανόητο, στην Ελλάδα της κρίσης, να οδηγούνται στην αποστρατεία, άνθρωποι σε παραγωγική ηλικία, με γνώσεις, ικανότητα και διάθεση να συνεχίσουν να προσφέρουν…

Αυτό είναι κάτι που μας αφορά και θα πρέπει να μας απασχολεί γενικότερα ως κοινωνία…

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους κατώτερους στα Σώματα Ασφαλείας και στις Ένοπλες Δυνάμεις, που κατοχυρώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης στα 45 τους χρόνια…

Και έχεις ένα χρεοκοπημένο κράτος, να κόβει μισθούς και συντάξεις από τη μία και από την άλλη, το ίδιο το κράτος, να συντηρεί ένα σύστημα που επιβαρύνει τα ασφαλιστικά του ταμεία…