Η πρόδρομη έκθεση του κλιμακίου των εμπειρογνωμόνων του ΕΜΠ, έτσι όπως τιτλοφορείται, είναι εύκολο να αναζητηθεί στο διαδίκτυο και να διαβαστεί…

Όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο, που να σχετίζεται με τις αιτίες της κατάρρευσης του γεφυριού, αλλά για να διαπιστώσει ο καθένας από εμάς, ότι πολλές επιστήμες, τις οποίες θεωρούμε, ξένες, απέναντί μας, είναι ή μπορούν να είναι πολύ κοντά μας, να είναι αυτό που λέμε ανθρώπινες…

Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της πρόδρομης έκθεσης, ίσως το πλέον αντιπροσωπευτικό κατά τον γράφοντα, της ευθύνης και του τρόπου με τον οποίο επιχειρεί η Επιτροπή να προσεγγίσει το θέμα…

«… Σε αυτήν μόνο τη στιγμή ολικής πρόσκρουσης με τον πυθμένα, το γιγάντιο σώμα διερράγη και απέμεινε τεμαχισμένο εκεί που το συναντήσαμε, περίλυποι και εμβρόντητοι, παρά το αισθητικό και πνευματικό υψηλόν του γεγονότος ως δείγματος της δύναμης της φύσεως, απέναντι στην οποία το δέος, ο θαυμασμός και ο σεβασμός πρέπει να είναι η μόνη τίμια στάση μας»…

Πόσο καλύτερα αλήθεια θα μπορούσε να αποτυπωθεί και η κατάρρευση του γεφυριού, αλλά και το συναίσθημα της απώλειας και της θλίψης, που αυτή προκάλεσε;

Με αφορμή την πρόδρομη έκθεση, να κάνουμε και μία άλλη αναφορά στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους σχετικά με τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, που δημοσιεύτηκε στο «Βήμα της Κυριακής».

Ανεξάρτητα από τα ποσά των διεκδικήσεων και τις λεπτομέρειες που αναφέρονται στην έκθεση, θεωρούμε, ότι είναι εξαιρετικά χρήσιμο και ενδιαφέρον, αυτή η έκθεση να αποτελέσει αντικείμενο παρουσίασης στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση…

Εάν μπορούσε μάλιστα κάποιος να αναλάβει την πρωτοβουλία και να μετατρέψει την έκθεση αυτή, σε ένα απλό μάθημα ιστορίας, συνοπτικό και μεστό, με όρους κατανοητούς κοντά στο σημερινό λεξιλόγιο των παιδιών, θα μπορούσε να είναι ένα εξαιρετικό εγχειρίδιο, για τις τάξεις του Γυμνασίου…

Διότι, εάν πιάσει κάποιος και ξεφυλλίσει τα βιβλία της Ιστορίας, θα διαπιστώσει, όχι εάν είναι καλά η κακά, αλλά ότι απουσιάζουν βασικές θεματικές…

Θεματικές, που σχετίζονται και με γεγονότα που καθόρισαν την ιστορική πορεία και διαδρομή του τόπου αυτού, αλλά και τις προσωπικές διαδρομές χιλιάδων Ελλήνων, που σκοτώθηκαν, έμειναν ανάπηροι ή χρειάστηκε να ζήσουν τα επόμενα χρόνια, με τις μνήμες και τις πληγές του πολέμου και της Κατοχής…

Η ιστορία, τέλος, με το γκράφιτι στο κτήριο του Πολυτεχνείου, ανεξάρτητα από την αισθητική όχληση που μπορεί να προκαλεί σε κάποιους – σε άλλους πάλι όχι – θα πρέπει να μας προβληματίσει για έναν κυρίως λόγο…

Για την ευκολία με την οποία κάποιοι ανέχονται ή θεωρούν αυτονόητη(;) και λογική την καλλιτεχνική παρέμβαση σε ένα κτήριο – κόσμημα από αρχιτεκτονικής άποψης, ένα κτίσμα που αποτελεί μέρος ενός συνόλου κτισμάτων, με τη δική τους σφραγίδα και μορφή…

Σε κάθε περίπτωση όμως, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται γενικότερα, το ΕΜΠ, ή το εσωτερικό του κτηρίου εξαιτίας λαθών, παραλείψεων ή αδιαφορίας χρόνων, δε μπορεί να αποτελεί επιχείρημα για να βάψουν το κτήριο κάποιοι άλλοι απ’ έξω, σα νεκροθάλαμο…