Με ενδιαφέρον θα έβλεπε κάποιος τον απολογισμό της πρώτης χρονιάς που κάνει η δημοτική αρχή Ιωαννίνων. Είναι άλλωστε ένα δημόσιο, πολιτικό κείμενο από τα λίγα γραπτά κείμενα με τα οποία διατυπώνει σημεία της πολιτικής της η δημοτική αρχή του Μ. Ελισάφ-, ο οποίος πάντως δεν αρνείται τις δηλώσεις, τις τηλεοπτικές συνεντεύξεις ή την αρθρογραφία. Πάντα όμως είναι χρήσιμα στην πολιτική και τα κείμενα εφ’ όλης της ύλης. 

Στον απολογισμό προσέχεις δύο σημεία στα οποία είναι φανερό ότι δόθηκε βάρος. Το πρώτο είναι η ένταση της αυτοκριτικής για λάθη και αδυναμίες και το δεύτερο είναι το βάρος που δίνει στην υλοποίηση έργων και την αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας.

Η αυτοκριτική και κυρίως κάποια έντονα στοιχεία σε επίπεδο ρητορικής που χρησιμοποιούνται, δείχνει ότι ο Μωυσής Ελισάφ θέλει να διαφοροποιηθεί από τους προκατόχους σε ύφος και περιεχόμενο διαχείρισης της εξουσίας. Προσθέτει άλλωστε και άλλες αναφορές σε μία διαφορετική διαχείριση. 

Η αυτοκριτική, όμως, δεν συνοδεύεται από συγκεκριμένα παραδείγματα ώστε να φανεί και το εύρος της. Συνολικά άλλωστε, λείπει από τον απολογισμό η λεπτομέρεια, ο απολογισμός δράσης ανά αντιδημαρχία και τομέα, καθώς και η σύγκριση με το πρόγραμμα που είχε κατατεθεί προεκλογικά.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η ένταση της αυτοκριτικής υποδηλώνει και μία αίσθηση «οχυρού» με την οποία φαίνεται το δημαρχείο να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα. Φαίνεται άλλωστε κατά καιρούς και από το ύφος της αντεπίθεσης που σαλπίζει όταν δέχεται κριτική από την αντιπολίτευση. 

Γενικότερα όλο αυτό το χρόνο, η δημοτική αρχή μοιάζει να αμύνεται συνέχεια, αντί να ασκεί πολιτικές με φαντασία και εξωστρέφεια. Παράλληλα έχουν διαπιστωθεί προβλήματα από την έλλειψη ισχυρής ηγετικής ομάδας και επικοινωνιακής τακτικής που θα δίνει περιεχόμενο στην πολιτική παρεμβάσεων και αλλαγών για την οποία και ψηφίστηκε και από το εκλογικό σώμα.

Κι εδώ είναι που έρχεται το δεύτερο τμήμα του απολογισμού που δείχνει και το πού θα δοθεί το κύριο βάρος από εδώ και πέρα: Υλοποίηση έργων, δράσεις που θα βελτιώνουν την καθημερινότητα των πολιτών. Προφανώς και είναι θεμιτός αυτός ο στόχος και θα τον καλοδούν οι πολίτες, αφού άλλωστε υπήρξε και σημείο κριτικής στις προηγούμενες δημοτικές αρχές με αντίκρισμα στην κάλπη το 2019.

Ο Μωυσής Ελισάφ εξελέγη δήμαρχος γιατί ένα μεγάλο μέρος των εκλογέων εκτίμησε ότι θα έχει μία διαφορετική πολιτική αντίληψη για την άσκηση εξουσίας και θα βοηθήσει τους πολίτες εκεί που ένιωθαν αβοήθητοι τα προηγούμενα χρόνια, στην τριβή τους με τη ζωή της πόλης κάθε μέρα. Φαίνεται να το αναγνωρίζει και ο ίδιος μέσα από τον απολογισμό του. Μόνο που πέρασε ένας χρόνος, χωρίς έργο- εξαιρούμε φυσικά το έργο που παρήχθη στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Δήμος σημαίνει έργο που φαίνεται στην πράξη, τόσο ώστε να γίνεται και αυτονόητο. Αυτό περιμένουν να βιώσουν οι κάτοικοι της πόλης τον επόμενο χρόνο. 

Παραμένουμε, όλο και περισσότερο τουρίστες

Έχει αυξηθεί πολύ αυτό που ονομάζουμε γαστρονομικός τουρισμός, να γεύεσαι τα φαγητά του τόπου και να αποκτάς εμπειρίες από τις πρώτες ύλες του. Φέτος βέβαια έτσι κι αλλιώς ο τουρισμός ήταν σαν μια χαμένη ιδέα, δεν ξέραμε τι να κάνουμε και πώς. Αντικαθίσταται όμως η οργανωμένη εμπειρία από τις προσωπικές αναζητήσεις και όλες αυτές τις αναρτήσεις με φαγητά, φρούτα, χρώματα και γεύσεις. 

Συμβαίνει όμως το παράδοξο, όσο ανεβαίνει η επαγγελματική ανάδειξη του τόπου και η εξερεύνησή του, τόσο να μειώνεται η τυχαία επαφή, η αυθεντική εμπειρία της προσωπικής ανακάλυψης, η εκτός δρόμου και προγραμματισμού βίωση. 

Πότε σταματήσαμε τα τελευταία χρόνια να κόψουμε μερικά μούρα από μια αγριομουριά; Πότε ακουμπήσαμε σε ένα δέντρο, πότε ξαπλώσαμε σε ένα χωράφι, πότε στρέψαμε το βλέμμα μας, σε σημεία εκτός του «προορισμού».

Δεν λέω αυτό το κοινότοπο, ότι «χάνουμε την αυθεντικότητα», λέω όμως ότι μειώνονται όσο περνάει ο καιρός οι εμπειρίες ενός άλλου τρόπου ζωής που θα μπορούσαμε να συναντήσουμε και όλο και περισσότερο ο αστικός τρόπος ζωής εισβάλλει παντού. Μπορεί να είμαστε καλοί τουρίστες, αλλά παραμένουμε τουρίστες.