Στη συζήτηση για τη μεταφορά ενός Κλειστού Γυμναστηρίου από τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις της Αθήνας, έχει εισαχθεί ο όρος «μεταχειρισμένο». Η έννοια που δίνεται είναι διπλή: Θα είναι ένα «μεταχειρισμένο» γυμναστήριο που έχει χρησιμοποιηθεί ξανά, αλλά και ως «μεταχειρισμένο» δεν αρμόζει σε μία μεγάλη πόλη όπως τα Γιάννενα, θέλει μόνο καινούργια πράγματα.

Το δεύτερο, οφείλουμε να το ξαναδούμε, ειδικά τώρα στην περίοδο της μακροχρόνιας κρίσης που διανύουμε και βιώνουμε. Η Ελλάδα δεν είναι η χώρα εκείνη που μπορεί να διαθέτει άπειρους πόρους για τις υποδομές της. Αυτό δεν έπρεπε να το κάνει ούτε τις καλές εποχές, όταν υπήρχαν όντως και πόροι. Η οικονομία πόρων είναι το μυστικό για κάθε οικονομική πολιτική και κάποτε οφείλουμε να προσαρμοστούμε στους κανόνες του προγραμματισμού και της ανάγκης. Το κράτος κάνει πάντα το αναγκαίο και χρήσιμο για το δημόσιο καλό.

Άμεση όμως είναι η απάντηση: «Ναι, αλλά άλλες πόλεις πήραν πολλαπλάσια, όλα αυτά τα χρόνια». Ισχύει, αλλά κάπως έτσι κατάρρευσαν και τα δημόσια οικονομικά. Το ότι κάθε πολιτικός παράγοντας υπάρχει η πιθανότητα να πίεζε για ένα γυμναστήριο στη γειτονιά του, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να επαναλαμβάνονται εσαεί και τα ίδια λάθη. Και το κρισιμότερο λάθος που πρέπει να διορθωθεί: Να αξιοποιηθεί η δημόσια περιουσία που μένει έρημη. Από τα ολυμπιακά ακίνητα ως κάθε μικρό κτίριο που μένει αχρησιμοποίητο σε κάθε γωνιά της χώρας, όλα πρέπει να μπουν ξανά στην ζωή των κατοίκων των πόλεων. 

Μπορούν να αξιοποιηθούν δε όλα τα εργαλεία χωρίς ιδεοληψίες (που δυστυχώς έχει πολλές όπως φαίνεται η κυβέρνηση για τον δημόσιο χώρο), από να προσελκύσουν ιδιωτικές επενδύσεις μέχρι να χρησιμοποιηθούν από κοινωνικούς συνεταιρισμούς και εθελοντές. 

Γιατί κάπως καταλήξαμε και να μην έχουμε έναν διαθέσιμο χώρο για να κοιμηθεί ένας πρόσφυγας ή να μπουν μερικές σχολικές τάξεις παραπάνω τώρα που έχουμε ανάγκη την αραίωση. Οι ανάγκες τρέχουν ενώ τα κτίρια μένουν άχρηστα.

Αν υπάρχει συνεπώς ο τρόπος- κι αυτό θα το πουν οι ειδικοί- και οι πόροι, τα Γιάννενα μπορούν και πρέπει να αξιοποιήσουν μία υποδομή των Ολυμπιακών Αγώνων. Αν δεν γίνεται τελικά, ας βρεθούν άλλες λύσεις πάλι με άξονα την κάλυψη αναγκών και την εξοικονόμηση πόρων. Άλλωστε οι πόλεις κρίνονται από την ποιότητα ζωής που παρέχουν κι όχι από το περιτύλιγμα και τα ντουβάρια. 

Η βάση είναι η σωστή εκπαίδευση και ενημέρωση

Μία πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα στις ΗΠΑ, σε όλη την επικράτεια, έδειξε όπως διαβάζουμε (Καθημερινή) ότι τα δύο τρίτα περίπου (63%) των νέων αγνοούν ότι έξι εκατομμύρια Εβραίοι πέθαναν κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Επίσης περισσότεροι από ένας στους 10 πιστεύουν ότι οι Εβραίοι το προκάλεσαν.

Όπως αναφέρει ο Guardian, το 48% των ενηλίκων μεταξύ 18 και 39 ετών που συμμετείχαν στην έρευνα, δεν μπορούσε να κατονομάσει ούτε ένα ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης της περιόδου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ σχεδόν το ένα τέταρτο  των ερωτηθέντων (23%) δήλωσε ότι θεωρεί πως το Ολοκαύτωμα αποτελεί μύθο ή αποτελεί προϊόν υπερβολικών αφηγήσεων. Απόλυτη άγνοια για τα εγκλήματα των ναζί κατά των Εβραίων της Ευρώπης έχει το 12% της ίδιας ηλικιακής ομάδας, όπου δήλωσε ότι δεν έχει ακούσει ή δεν νομίζει ότι έχει ακούσει για το Ολοκαύτωμα.

Γιατί έχει σημασία αυτή η έρευνα; Όχι τόσο γιατί υποδηλώνει το εύρος του αντισημιτισμού, όσο γιατί αναδεικνύει το στοιχείο της άγνοιας ως κορυφαίο για την εκπαίδευση και την ενημέρωση των νέων σήμερα. Κι αν ακόμα στην Ευρώπη οι στατιστικές είναι καλύτερες ή μπορεί αν αλλάξεις τις ερωτήσεις να έχεις και άλλες απαντήσεις, το σίγουρο είναι ότι η ιστορική αλήθεια και η ακρίβεια  των γεγονότων είναι η βάση για την παραγωγή σκέψης, την εκμάθηση εννοιών και εντέλει την εμπέδωση αξιών

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα δύο τρίτα των νέων των ΗΠΑ (64%) πιστεύουν ότι η διδασκαλία για το Ολοκαύτωμα θα πρέπει να είναι υποχρεωτική στο σχολείο, ενώ επτά στους δέκα δεν θεωρούν αποδεκτή την υιοθέτηση νεοναζιστικών απόψεων. Άρα η βάση για σωστή εκπαίδευση και ενημέρωση υπάρχει.

Κι αν εκεί βρίσκεται το έλλειμμα των κρατικών, εκπαιδευτικών πολιτικών, φαίνεται ότι υπάρχουν κι άλλα προβλήματα. Φωτογραφίες του Αδόλφου Χίτλερ και απεικονίσεις προσφύγων και μεταναστών σε θαλάμους αερίων κοινοποιούσαν αστυνομικοί στο γερμανικό κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, με αποτέλεσμα να τεθούν σε αναστολή. Και ο καθένας μπορεί να πιστεύει όπου θέλει προφανώς, αλλά δεν χρειάζεται να ασκεί και να υλοποιεί δημόσιες πολιτικές. Μ

Μακρύς ο δρόμος του δημοκρατικού φωτός, ακόμα. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr