Είναι τέτοιο το βάρος των αριθμών που δεν μπορείς να πάρεις ανάσα και να σκεφτείς λογικά. Πλέον πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε με σύνεση και ψυχραιμία όταν τα πάντα γύρω μας τείνουν να πάρουν διαστάσεις εκτός λογικής. Ποτέ άλλοτε στα σύγχρονα χρόνια δεν θυμόμαστε 40 νεκρούς κάθε μέρα, που χτες έγιναν 50 από μια μόνο ασθένεια. Η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη και το μόνο που μας κρατάει αυτή τη στιγμή, που μας στηρίζει, είναι η εμπειρία όλων αυτών των μηνών, ότι ως έναν βαθμό είμαστε προετοιμασμένοι για τα κακά μαντάτα.
Ήδη άνοιξε η συζήτηση για παράταση του lockdown και μέσα στον Δεκέμβρη. Κι αυτό λόγω της βαριάς εικόνας που παρουσιάζουν περιοχές όπως η Θεσσαλονίκη ή η αγωνία για την πορεία της Αθήνας. Και ας μην παρασυρόμαστε από μία κάποια βελτίωση που παρουσιάζουμε στα Γιάννενα. Μην ξεχνάμε ότι εφαρμόζουμε έκτακτα μέτρα εδώ και τέσσερις εβδομάδες και πλέον έχουμε γίνει ένα με τις μάσκες.
Το κρίσιμο σε αυτή τη φάση όμως δεν είναι μόνο η εφαρμογή των μέτρων. Είναι και η εμπέδωση της πραγματικής εικόνας από το σύνολο της κοινωνίας. Χωρίς υπερβολικούς και δραματικούς όρους, αλλά με την ευθύνη που απαιτούν οι περιστάσεις, πρέπει να καταλάβουν όλες οι πλευρές ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και μόνο μέσα από έναν ενιαίο τρόπο, με κοινή προσπάθεια μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Και για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο πρέπει να αλλάξει και ο τρόπος και το περιεχόμενο της ενημέρωσης. Πλέον απαιτείται όλοι οι πολίτες να έχουν το σύνολο των στοιχείων της πορείας της νόσου που τους χρειάζονται. Ανοιχτά να λέγονται όλα και όχι να υπάρχουν τακτικές αναδίπλωσης κάθε φορά που η πραγματικότητα διαψεύδει τις προσδοκίες ή η αντιπολίτευση πιέζει. Αναλυτικά δεδομένα στο φως για όλους. Αυτό χρειαζόμαστε στη φάση που είμαστε.
Σπάνε και οι βάσεις και οι βεβαιότητες
Το πιο θετικό με την πανδημία είναι ότι έσπασε όλους τους γνωστούς δεσμούς και όρια. Κυρίως διέλυσε τις βεβαιότητες. Αλλά αυτό δεν μπορούμε να το εκτιμήσουμε τώρα που έχει διαλυθεί και κάθε αίσθημα ασφάλειας παρασύροντας το έδαφος πάνω στο οποίο στηριζόμαστε. Τίποτα θετικό δεν μπορείς να δεις μέσα σε μία τόσο αρνητική κατάσταση.
Περισσότερο δημιουργείται εδώ μία υπόμνηση για το μέλλον, υφαίνεται ένα χαλί, ένα πλαίσιο πάνω στο οποίο θα μπορέσουμε να ξαναπατήσουμε με γυμνά πόδια, με ασφάλεια δηλαδή, στο μέλλον, όταν θα βγούμε από αυτήν τη σκοτεινή περίοδο.
Περισσότερο μοιάζει με μία παρακαταθήκη.
Και είναι και λίγο αισιόδοξο να ξέρεις ότι την επόμενη μέρα, δεν θα μπορεί κανείς με βεβαιότητα να εξουσιάζει τον χώρο και τον χρόνο σου, όταν όλοι θα θυμούνται ότι αρκεί ένας ιός για να διαλύσει πλαίσια και στηρίγματα και βάσεις.
Αλλά ακόμα ίσως να είναι νωρίς να αισιοδοξούμε για αλλαγές στο μέλλον όσο προσδοκούμε να δούμε αλλαγές αύριο και μεθαύριο.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
