Απλά είναι τα πράγματα, για κάποιον που θέλει να τα βλέπει έτσι…
Και η κυβέρνηση δε θέλει να βλέπει με αυτόν τον τρόπο τα πράγματα, αλλά επιδιώκει να δημιουργεί εχθρούς, προφανώς, γιατί κάποιοι βολεύονται…
Η απόφαση απαγόρευσης των συναθροίσεων εγείρει μείζον ζήτημα παραβίασης και αναστολής των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των πολιτών…
Αλλά ως προς το νομικό σκέλος, ας μιλήσουν όσοι γνωρίζουν καλύτερα, αν κι εκεί εκφράζονται ήδη διάφορες προσεγγίσεις…
Η κυβέρνηση δε θα έπρεπε να κάνει τίποτε διαφορετικό από αυτό που έκανε και στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, από τη στιγμή που βρίσκονται σε ισχύ όλα τα υπόλοιπα περιοριστικά μέτρα…
Έχει κανείς την ψευδαίσθηση, ότι θα συγκεντρώνονταν χιλιάδες πολίτες, εν μέσω πανδημίας, με την αξιωματική αντιπολίτευση να έχει εκφράσει τη θέση της για κατά μόνας καταθέσεις στεφάνων και αποφυγή συγκεντρώσεων;
Ας απαντήσει ο καθένας για τον εαυτό του, αν θα πήγαινε σε μία πορεία, μαζί με άλλα 100-200 άτομα στα Γιάννενα ή αν θα προτιμούσε να πάει μόνος του στο ηρώο να αφήσει ένα λουλούδι ή να τιμήσει με όποιον άλλο συμβολικό τρόπο θέλει την επέτειο…
Ναι, αυτό συνιστά ατομική ευθύνη την οποία επικαλείται η κυβέρνηση, διαρκώς… Αλλά η απόφαση περί απαγόρευσης των συναθροίσεων, για περισσότερα από 4 άτομα, είναι ξεκάθαρη αποτύπωση της πολιτικής ευθύνης, που αναλαμβάνει η κυβέρνηση για οτιδήποτε… στραβό συμβεί στη σημερινή επέτειο…
Χρειάστηκε να κάνει τίποτε περισσότερο η ΕΛ.ΑΣ στις 28 Οκτωβρίου, όταν μία ομάδα 50 ατόμων θέλησε να κάνει παρέλαση στη Θεσσαλονίκη; Έπραξε το αυτονόητο, αφού υπάρχει η απαγόρευση για τις μετακινήσεις και τελείωσε το ζήτημα, πριν προλάβει καν να δημιουργηθεί…
Από την Παρασκευή που διέρρευσε και από το μεσημέρι του Σαββάτου που επισημοποιήθηκε η αναστολή λειτουργίας των δομών προσχολικής αγωγής και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, διαπιστώνουμε, ωραίες και περίεργες ταυτόχρονα προσεγγίσεις των εκπαιδευτικών…
Την άποψή μας, τη γράψαμε στο φύλλο του Σαββάτου, εκτιμώντας, ότι είναι αντιπαιδαγωγική παντελώς η απόφαση, αλλά γίνεται αποδεκτή εν μέρει, με την έννοια της προστασίας της δημόσιας υγείας για την αποτροπή διασποράς του ιού…
Αλλά σε κάθε περίπτωση, δε μπορεί να θεωρηθεί, ότι η λύση είναι η δυνατότητα σύγχρονης και ασύγχρονης τηλεδιδασκαλίας και για τους μαθητές δημοτικού, πολύ δε περισσότερο για τα παιδιά του νηπιαγωγείου…
Χαιρόμαστε λοιπόν που διαβάσαμε αντίστοιχες προσεγγίσεις για το ίδιο ζήτημα από εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας, από νηπιαγωγούς και βρεφονηπιοκόμους, που στέκονται στις επιπτώσεις που μπορεί να έχει μία τέτοια πρακτική, ειδικά μάλιστα, αν παραταθεί, στον ψυχισμό των παιδιών…
Έχουν δίκιο απόλυτο. Απλώς, θα θέλαμε – ως γονείς το επισημαίνουμε – η ίδια ευαισθησία για τις επιπτώσεις αποφάσεων της Πολιτείας ή πράξεων εντός του σχολικού περιβάλλοντος, να υπήρχε ανέκαθεν και όχι μόνο στην παρούσα συγκυρία…
Γιατί υπάρχουν κι άλλες καταστάσεις που επηρεάζουν τον ψυχισμό των παιδιών και – δυστυχώς – για την πρόκληση αυτών, δεν ευθύνεται πάντα η Πολιτεία…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
