Άρθρο του Θεολόγου Καπετανίδη

Μόναχο 1972, Ολυμπιακοί αγώνες. Γεμάτο το Ολυμπιακό στάδιο, όλοι οι θεατές παρακολουθούν το συγκλονιστικό αγώνα των 10.000μ. Στη μέση της διαδρομής, στα 5000μ περίπου όλοι πάγωσαν, βλέποντας τον Αμερικανό Φράνκ Σόρτερ, τον Βέλγο Εμίλ Πούτεμανς και τον Φιλανδό Λάσε Βίρεν να «μπλέκονται», να σπρώχνονται από την υπερένταση και να βγαίνει εκτός στίβου, πέφτοντας ο Βίρεν, παρασέρνοντας και τον Τυνήσιο Γκαμουντί. Όλοι έμειναν άφωνοι, τι θα κάνουν οι δύο πεσμένοι αθλητές; Θα συνεχίσουν τον αγώνα ή θα εγκαταλείψουν; Θα βρουν τη δύναμη να κυνηγήσουν τους αντιπάλους τους, που είχαν ήδη αρκετά απομακρυνθεί, ενώ αυτοί έχασαν πολύτιμο χρόνο σε μια κούρσα, που υπολογίζεται και το κλάσμα του δευτερολέπτου; Το πιο εύκολο να εγκαταλείψουν, όμως τόσες προσπάθειες ετών να πάνε χαμένες; 

Ο Τυνήσιος Γκαμουντί, σηκώνεται κάνει μια μικρή προσπάθεια να συνεχίσει, αλλά απογοητευμένος εγκαταλείπει. Αντίθετα, ο Φινλανδός Βίρεν σηκώνεται και αρχίζει να κυνηγάει τους αντιπάλους του, έχει τη θέληση να τους φτάσεις και τους φτάνει. Στα επόμενα 5.000 μ, έχοντας μείνει πίσω πάνω από 50 μέτρα κάνει την υπερπροσπάθεια και με το πάθος, με το πείσμα του, όχι μόνο φθάνει τους αντιπάλους του, αλλά στη τελική ευθεία, στα τελευταία μέτρα τους ξεπερνάει και τελικά κόβει το νήμα νικητής, κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο. Έπεσε στη μέση της διαδρομής, έμεινε πολύ πίσω, όμως σηκώθηκε και είπε: Θα προχωρήσω και θα τερματίσω. Τερμάτισε πρώτος.

Λος Άντζελες 1984 Ολυμπιακοί αγώνες. Για 1η φορά διεξάγεται ο μαραθώνιος Γυναικών. Η Ελβετίδα αθλήτρια Gabrielle Andersen – Schiess 39 ετών για πέντε λεπτά και είκοσι δύο δευτερόλεπτα παραπατούσε εξαντλημένη και δεν μπορούσε να τερματίσει ως τελευταία. Είχε χάσει την σωστή κινητικότητα του αριστερού ποδιού και χεριού της. Αρνήθηκε τη βοήθεια από τους γιατρούς και τους κριτές, γιατί στη περίπτωση που τη βοηθούσαν θα ακυρώνονταν ο τερματισμός της. Αν και οι σωματικές της δυνάμεις την είχαν εγκαταλείψει, η ίδια δεν παραιτήθηκε ψυχικά, συνέχισε την υπερπροσπάθεια της και έφτασε στο τέρμα. Η νικήτρια του 1ου μαραθωνίου Γυναικών το 1984 έμεινε στην ιστορία. Τερμάτισε τελευταία.

Απέδειξε ότι το όνειρο για το τέρμα, για την υπέρβαση δεν σβήνει, αν δεν παραιτηθούμε εμείς οι ίδιοι. 

Συνηθίζουμε να λέμε η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και δίνουμε σημασία στην έναρξη. Καλή είναι η αρχική απόφαση, γιατί χωρίς αυτή δεν αρχίζει τίποτε δημιουργικό, αλλά η πορεία, το ταξίδι δείχνει πόσο αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Το μισό είναι μισό κι αν δεν τελειώσει είναι σαν να μην πραγματοποιήθηκε. Ας φανταστούμε ένα μισοτελειωμένο Παρθενώνα, τι εντύπωση θα έκανε; 

Για την υλοποίηση – ευόδωση κάποιου έργου που ξεκινάμε απαιτούνται θυσίες. Πολλοί παίρνουν την απόφαση με αισιοδοξία να ξεκινήσουν μια προσπάθεια, να υλοποιήσουν κάποιους στόχους που θέτουν, όμως μπροστά στις απαιτήσεις, που παρουσιάζονται, την αφήνουν στη μέση. Κάποιοι άλλοι ξεκινάνε με επιφυλακτικότητα τη προσπάθεια, όμως στη συνέχεια αντιλαμβάνονται τη «γοητεία του ταξιδιού» και δυναμώνουν και ξεπερνούν τους πάντες και φθάνουν στο τέρμα νικητές. Το θέμα είναι να μην εγκαταλείψεις, να φθάσεις στο τέρμα, εκεί θα δεις την ανταμοιβή σου, φθάνοντας στο τέρμα είσαι νικητής. 

Για να συνεχίσεις χρειάζεται επιμονή, υπομονή και το κυριότερο θέλει πάθος και αγάπη για να ξεπεράσεις τις δυσκολίες και να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου.  

Δεν σταματάμε με την πρώτη δυσκολία. Όταν θέλουμε, όλα τα μπορούμε.

Ο Δημοσθένης κατόρθωσε να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους ρήτορες των αιώνων μετά από προσπάθειες και αγώνα πολλών ετών, ξεπερνώντας μάλιστα και το πρόβλημα, που είχε στην ομιλία του. 

Ιωάννινα 7-2-2021

Θεολόγος Καπετανίδης 

Διπλωματούχος προπονητής αθλήματος

Απόφοιτος Ι.Ε.Κ./ Ο.Α.Ε.Δ.Ιωαννίνων

Υ.Γ Η φωτογραφία του Λάσε Βίρεν ελήφθη από το βιβλίο 100 θρύλοι των ολυμπιακών αγώνων (1896-2000) των Νίκου Αντωνιάδη και Θόδωρου Ντάβελου