Κάποιες μέρες, κάποια αντικείμενα, κάποιες γιορτές, κάποιες στιγμές, μας ξυπνάνε μνήμες από ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μας. Κάποια πράγματα, κάποιες ιδέες, κάποια έθιμα, τα φυλάμε προσεκτικά, καθώς κρατούν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας.

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, την Κυριακή της Τυρινής, την Κυριακή της τζαμάλας, δεν άναψαν στα Γιάννενα οι παραδοσιακές φωτιές.

Όμως τα τραγούδια, οι χοροί, τα χαμόγελα, οι παρέες, τα παραδοσιακά όργανα, τα έθιμα έρχονται έστω και στις μνήμες όλων μας.

Τρεις μεγάλες παρέες ξεκινούσαν από γειτονιές, ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις, ζωντανοί σύλλογοι, ξεσήκωναν την πόλη και της θύμιζαν το χαμόγελό της, την ξεγνοιασιά της, τη φιλοξενία της, τους γλεντζέδες της, τον χώρο που παράγεται από την κοινωνία.   

Μετά οι παρέες, έγιναν πιο πολλές, γέμιζε η πλατεία από έθιμα, μουσική, χαμόγελα, τραγούδια, χορούς. Ο χαρτοπόλεμος, οι σερπαντίνες, τα χρώματα, χάριζαν σε όλους, στιγμές ευτυχίας! Ο Τζάρας, ο Γάμος, η γκαμήλα, οι μεθυσμένοι, οι κρασοκανάτες,, τα γαϊτανάκια, οι παραστάσεις…, τόνιζαν τα όμορφα της  πόλης μας. Της πόλης με τη μυρωδιά της κυδωνιάς, του γιασεμιού, της τριανταφυλλιάς, της αγάπης, της χαράς, της καρδιάς.        

Οι φωτιές σε κάθε γειτονιά, είναι κάτι που περιμένουν μικροί και μεγάλοι και μας ενώνουν στο γλέντι, στη χαρά. Ένα φως, μια ζεστασιά πλημυρίζει τις ψυχές μας. Τέτοιες μέρες δε γίνονται χωρίς φωτιές. 

Η Αποκριά είναι μια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στον χρόνο, αλλά μπορεί να τη ζούμε και κάθε άλλη στιγμή.

Τέτοιες μέρες θα ξαναρθούν. Στα μάτια θα κυριαρχεί η χαρά, χωρίς στα ίδια μάτια να καθρεφτίζεται παράξενη θλίψη.

Καλή Σαρακοστή.

 Γιώργος Μακρίδης