Γιατί προέκυψαν τα περίφημα πια δωρεάν τεστ και μπήκαν με ένταση στη δημόσια συζήτηση; Γιατί απλούστατα η κυβέρνηση δεν είχε τίποτα καλύτερο να ανακοινώσει την περασμένη Παρασκευή. Αντίθετα νέες περιοχές έμπαιναν στο βαθύ κόκκινο, ενώ και η πορεία των κρουσμάτων και κυρίως των διασωληνωμένων ασθενών δεν μπορούσε να δικαιολογήσει όχι μόνο τη «χαλάρωση», αλλά ούτε τις «βαλβίδες αποσυμπίεσης» που προστέθηκαν ως νέος όρος.
Χρειάστηκε συνεχή ενημέρωση όλο το σαββατοκύριακο και χτες για να αποσαφηνιστεί ως ένα βαθμό τι είναι αυτά τα τεστ αυτοελέγχου, πώς θα γίνονται και τι σχέση θα έχουν με τη μέτρηση των θετικών κρουσμάτων και τον έλεγχο της επιδημιολογικής κατάστασης, αλλά και πάλι όλα παραπέμπονται τη νέα Παρασκευή, στην οποία καλλιεργούνται εκ νέου ελπίδες ότι θα ανακοινωθεί το άνοιγμα της αγοράς κλπ.
Την προηγούμενη εβδομάδα, οι αντίστοιχες φήμες δεν έγιναν και κανονικές ανακοινώσεις, πολλαπλασιάζοντας τη σύγχυση για το σε ποια κατάσταση είναι τελικά η πανδημία στη χώρα.
Όλες αυτές οι αναφορές όμως για νέα τεστ, νέα sms και πλατφόρμες, αλλά και η προαναγγελία εμβολιασμών σε νέες ομάδες όπως οι εκπαιδευτικοί, δεν είναι τελικά παρά το πέρασμα σε μία νέα φάση, η οποία θα χαρακτηριστεί από το άνοιγμα του Τουρισμού που προαναγγέλθηκε για τις 14 Μαΐου. Και άνοιγμα του τουρισμού σημαίνει ότι θα επιτραπούν οι μετακινήσεις από νομό σε νομό, ότι θα δουλεύει η εστίαση και το λιανεμπόριο, ότι θα υπάρχει κίνηση, εξωστρέφεια. Κι όσο τα σημερινά μέτρα θα φαίνεται ότι δεν αποδίδουν πια, θα αναδεικνύεται πια ως κυρίαρχη, η ατομική ευθύνη. Με την ευχή ότι ο καιρός θα είναι καλός και ότι θα αυξηθούν τα εμβόλια, η ευθύνη πια για την τήρηση των μέτρων θα μετατραπεί σε προσωπική υπόθεση και όλοι θα έχουν το βλέμμα πια στο πώς θα πάει η οικονομία και στο πώς θα αντιμετωπιστεί η κρίση που θα συνοδεύει πλέον την πανδημία.
Ήρθε για να μείνει το εξ αποστάσεως
Αστειευόμαστε συχνά για το πόσο απρόσωπη έχει γίνει η επικοινωνία εξ αποστάσεως ή πόσο χαρακτηριστική είναι πια αυτή η εικόνα σε ένα σπίτι που όλοι είναι πάνω από τις οθόνες και επικοινωνούν με άλλους με τις νέες πλατφόρμες ή βλέπουν και ακούν ό,τι θέλουν.
Ποιος δεν θα ήθελε να επιστρέψουμε στη διά ζώσης επικοινωνία, στα αγγίγματα, τις χειρονομίες, το να κάτσεις έστω σε ένα τραπέζι ή έναν καναπέ με τον άλλο. Και κατά πάσα πιθανότητα μετά από κάμποσους μήνες που θα τα έχουμε καταφέρει με τα εμβόλια, ίσως τότε να μην καθόμαστε ούτε λεπτό σπίτι και να είμαστε συνέχεια έξω. Μπορεί…
Θα μπορούσαμε όμως να τα είχαμε καταφέρει τόσο καιρό χωρίς την επικοινωνία από το δίκτυο, χωρίς το zoom και το skype, χωρίς τις κάμερες και τη δικτύωση στα social media, χωρίς τις πλατφόρμες, τα ηλεκτρονικά μίτινγκ, τις τηλεδιασκέψεις και τις τηλε-εκδηλώσεις; Μα αν δεν τα είχαμε όλα αυτά θα είχαμε απομείνει έρημα μέσα στα σπίτια, με ανοιχτές τηλεοράσεις που κανείς δεν θα έβλεπε, στην καλύτερη περίπτωση ένα βιβλίο ανοιχτό και κάτι να διαβάσεις στον υπολογιστή, αλλά και πόσο να διαβάσεις.
Όλες αυτές οι μορφές επικοινωνίας ήρθαν και μας έδωσαν διέξοδο. Και υποψιάζομαι ότι ήρθαν και για να μείνουν και για μετά, γιατί φάνηκε ότι και αποτέλεσμα υπάρχει, αλλά και ότι σε κάποιους η απόσταση δεν είναι και τόσο αρνητική.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
