Μετά από μία πολύμηνη καθυστέρηση, η κυβέρνηση ανακοίνωσε χτες έναν οδικό χάρτη εξόδου από το lockdown με μία σταθερή σειρά μικρών μέτρων που ξεκινάνε από τη λειτουργία των Ιερών Ναών το Πάσχα και φτάνουν ως τον τουρισμό στις 15 Μαΐου.
Παρά την καθαρότητα της στόχευσης, οι ανακοινώσεις έρχονται αργά και γίνονται μέσα σε μία κατάσταση σύγχυσης και έντασης λόγω της έξαρσης της πανδημίας. Την ίδια ώρα υπάρχουν αμφιβολίες για την πρόοδο του εμβολιαστικού προγράμματος αφού είναι φανερό ότι λείπει η δυναμική, η οποία και προφανώς εξαρτάται και από τη διαθεσιμότητα των εμβολίων.
Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει το γεγονός ότι υπάρχει πλέον ένα χρονοδιάγραμμα πάνω στο τραπέζι που δείχνει έναν σχεδιασμό. Η παραπομπή στην ουσία στον Μάιο, αποκαλύπτει και την προσπάθεια συντονισμού της χαλάρωσης των μέτρων με την εκκίνηση της οικονομίας, στόχος εύλογος, αφού αυτό που διαπιστώνεται μέσα στην κοινωνία πια δεν είναι μόνο ο φόβος για τη νόσηση, αλλά και η μεγάλη ανησυχία και ανασφάλεια για την αγορά και τον βιοπορισμό των νοικοκυριών.
Υπάρχουν δύο κρίσιμοι αστερίσκοι.
Ο πρώτος είναι η σύγχυση που υπάρχει και στον εμβολιασμό. Η αμφιβολία που υπάρχει σε μέρος της κοινής γνώμης για ένα τουλάχιστον από τα εμβόλια, η αδύναμη εμβέλεια της καμπάνιας εμβολιασμού και η υποτίμηση του δεύτερου στόχου, της επίτευξης γενικής ανοσίας από μέρος της κοινωνίας, φαίνεται να αποτελούν τροχοπέδη στον ρυθμό εμβολιασμού. Κάτι πρέπει να αλλάξει και το άνοιγμα της πλατφόρμας για τις ηλικίες 30-39 ετών είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Κυβέρνηση και ιατρικός κόσμος πρέπει να κατέβουν στο δρόμο για να πείσουν τον κόσμο να εμβολιαστεί άμεσα και παράλληλα να διαθέσει εμβόλια σε όσους το θέλουν.
Ο δεύτερος αστερίσκος είναι ότι δεν υπάρχει καθαρή εικόνα για την επόμενη μέρα της οικονομίας. Θα ανοίξει η αγορά και η εστίαση πλήρως μέσα στον Μάιο, αλλά πώς θα κινηθεί, πώς θα αντέξει τα βάρη που δημιουργήθηκαν, πώς θα βλέπει προς έναν καλύτερο ορίζοντα.
Είναι φανερό ότι τα δύσκολα για την κυβέρνηση έρχονται τώρα. Το ίδιο ισχύει και για την κοινωνία.
Ατομικές επιλογές
Τα πράγματα είναι απλά μαθηματικά: Αν αντί να κάνεις το εμβόλιο α αύριο, επιλέγεις να κάνεις το εμβόλιο β μετά από ένα μήνα και βάλε, τότε μετακινείς και την ηλικία των 40 ένα μήνα και ακόμα περισσότερο των νέων που τους πας δύο και τρεις μήνες μετά. Και αποχαιρετάς τη γενική ανοσία σύντομα και συνεχίζεις τον πόλεμο γενεών εις βάρος των νέων…
Αυτό που δεν καταφέραμε να πειστούμε όλοι μαζί τόσο καιρό, είναι ότι δεν κάνουμε το εμβόλιο- όσοι το επιλέγουμε- μόνο για την προστασία της υγείας μας, αλλά και για τη συλλογική προστασία, για να σώσουμε κι άλλους κι όλοι μαζί να πάμε στην επόμενη μέρα χωρίς νοσηλείες και βαριά νόσηση. Μείναμε μόνο στο ατομικό δικαίωμα του αν θέλουμε να κάνουμε ή όχι το εμβόλιο.
Ευθύνονται όμως και οι κυβερνήσεις και η ΕΕ που δεν κατάφεραν να συντονιστούν ούτε καν στις οδηγίες που δίνουν για τον εμβολιασμό στους πολίτες. Πώς να εμπιστευτείς τέτοιες ηγεσίες που δεν μπορούν να έχουν κοινή άποψη ούτε καν για μία δόση εμβολίου. Αυτό είναι από τα μεγαλύτερα πλήγματα στην εικόνα της ΕΕ…
Κι αυτό σημαίνει ότι όσο περνάει ο καιρός μαζί με την ατομική ευθύνη, γίνονται όλα περισσότερο και θέμα ατομικών επιλογών…
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
