Την αντίφαση που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα την περιέγραψε πολύ καλά χτες ο Δήμαρχος Μωυσής Ελισάφ. Αν θέλουμε άνοιγμα όλων των δραστηριοτήτων όπως θα γίνει σταδιακά από σήμερα, τότε πρέπει να τηρήσουμε τα μέτρα πρόληψης. Γιατί την ίδια ώρα τα κρούσματα στην πόλη και την περιοχή ξεπερνούν ακόμα και εκείνη τη σκοτεινή περίοδο του Νοεμβρίου που ξεκίνησε η σκληρή περίοδος περιορισμού.
Περιθώρια να τηρηθούν τα μέτρα υπάρχουν. Το άνοιγμα της εστίασης δεν έδωσε το πράσινο φως για να πέσουν οι μάσκες. Όμως σε μεγάλο αριθμό τραπεζιών βλέπεις ότι δεν ακολουθείται η σύσταση για όσο περισσότερο χρόνο με μάσκες. Πρόκειται για ένα από τα παραδείγματα.
Μα, θα αντιτείνει κάποιος, ότι έχει σκάσει ο κόσμος και δεν αντέχει άλλο. Ισχύει και αυτό. Έτσι βιώνουμε όλοι μας την κατάσταση. Αλλά δεν γίνεται να αλλάξουν κι όλα μαζί μέσα σε λίγες ημέρες.
Μια κρίσιμη διαφορά σε σχέση με τον Νοέμβριο φαίνεται ότι είναι η μικρότερη πίεση στα νοσοκομεία, προφανώς λόγου του μικρότερου μέσου όρου ηλικίας όσων μολύνονται που σημαίνει και μεγαλύτερες σωματικές αντοχές.
Όμως η μεγάλη διαφορά είναι πια τα εμβόλια. Γίνονται όλο και περισσότερα και όλο πιο διαθέσιμα για πολύ κόσμο. Κι έχει αποδειχτεί σε χώρες που έχει προχωρήσει ο εμβολιασμός ότι οι δείκτες μεταβάλλονται δραστικά προς το καλύτερο.
Κερδίζουμε συνεπώς χρόνο αυτήν την περίοδο για να προχωρήσει ο εμβολιασμός.
Από την άλλη, η κυβέρνηση μοιάζει να έχει εγκλωβιστεί στο μήνυμα του εμβολιασμού και μόνο. Κατά τα άλλα, κινείται αργά εκεί που βλέπει ότι υπάρχει πρόβλημα όπως στις περιπτώσεις σαν τη δική μας με υψηλούς αριθμούς κρουσμάτων ή σε εστίες έντονης τοπικής διασποράς. Θα έπρεπε να είναι εμφανής η κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού ώστε να στέλνεται και το μήνυμα ότι τίποτα δεν τελείωσε και ότι αξίζει να παλευτεί ακόμα η υπόθεση της προάσπισης της ζωής.
Κατά τα άλλα, γίνεται όλο και φανερότερο ότι σταδιακά, όλα θα αφεθούν στην ατομική ευθύνη. Self test και πάμε παρακάτω, να υποδεχτούμε τους τουρίστες μήπως και καταφέρουμε φέτος να πιάσουμε έναν κάποιο θετικό ρυθμό ανάπτυξης για να είμαστε καλύτερα του χρόνου.
Η διανομή να γίνει επάγγελμα
Γίνεται και κεντρικά μια προσπάθεια διευθέτησης της εργασίας των διανομέων φαγητού, των ντελίβιρι. Και διαφαίνεται και μία διακομματική τάση συνεννόησης πάνω στη βάση ότι περισσεύει η αυθαιρεσία σε αυτό το επάγγελμα και κάτι πρέπει να γίνει. Χρόνια και χρόνια διαμαρτύρονται οι διανομείς για τις συνθήκες εργασίας τους, αλλά δεν αλλάζει κάτι ριζικά. Κι αυτό γιατί δεν έχει εμπεδωθεί σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου μία κουλτούρα επαγγελματισμού σε όλα τα επίπεδα.
Ο διανομέας είναι σαν τον σερβιτόρο, φέρνει το φαγητό στα σπίτια μας. Και όπως και ο σερβιτόρος, χρειάζεται και αυτός ένα ασφαλές περιβάλλον εργασίας και μία σύμβαση εργασίας. Παρά την ευελιξία των εργασιακών συμβάσεων και ακριβώς λόγω των αρνητικών δεδομένων που έχει αυτό το επάγγελμα όπως με τον υψηλό αριθμό ατυχημάτων, πρέπει να συμφωνήσουν όλες οι πλευρές ότι η διανομή θα είναι υπόθεση εξαρτημένης εργασίας. Μπορεί να είναι πχ δίωρη απασχόληση, αλλά θα γίνεται με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας και όχι με σχέση ελεύθερου επαγγελματία.
Κι αυτό θα αυξήσει πιθανόν το κόστος στην επιχείρηση, αλλά μπορεί να το μετακυλήσει στον πελάτη, ο οποίος όμως θα κερδίσει από ένα διαφορετικό κλίμα που φέρνει την ποιότητα και μία διαφορετική επαγγελματική δεοντολογία, γύρω από το προϊόν που φτάνει στο σπίτι του. Μιλάμε για μία αλλαγή στον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο και την αστική ζωή. Γιατί κατά τα άλλα ξέρουμε πόσο ζούγκλα μπορεί να γίνει η ζούγκλα.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
