Σε βγάζουν από τα ρούχα σου κάποιες φορές, οι πολιτικοί…
Αν δε μπορείς να απαντήσεις επί της ουσίας, με πραγματικά γεγονότα και με αλήθειες, καλύτερα να μην απαντάς καθόλου…
Πες ότι δεν κατάλαβες, πες κάτι ανάλαφρο τέλος πάντων και άφησε το να πάει στο καλό…
Γιατί, η απάντηση του κ. Κοντοζαμάνη τη Δευτέρα στην ερώτηση της κας Κεφάλα για το κτίριο του πρώην ΠΕΔΥ, ήταν εξοργιστική…
Με πλήθος ανακριβειών σε αυτήν… Αρχικά, να συμφωνήσουμε ότι θεωρούμε κι εμείς, πως με 21 εμβολιαστικές γραμμές στα Ιωάννινα, δεν προκύπτει και τόση ανάγκη να λειτουργήσουν άλλες 10…
Όμως, το να αξιοποιηθεί ένα κτίριο, με τη μεταφορά εμβολιαστικών γραμμών από νοσοκομεία ή κυρίως από το Κέντρο Υγείας, ώστε να αποσυμφορηθούν, δεν είναι καθόλου παράλογο, αλλά εξαιρετικά χρήσιμο…
Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Γιατί, η δεύτερη δείχνει κάτι άλλο… Πως εξηγεί ο κ. Κοντοζαμάνης, ότι ενώ υπάρχει διαθεσιμότητα για 1736 εμβολιασμούς καθημερινά στα Ιωάννινα, εδώ και δύο σχεδόν εβδομάδες, ο αριθμός είναι σχεδόν ίδιος;
Από 1300 μέχρι 1360 εμβόλια γίνονται καθημερινά στα Ιωάννινα, με πολλούς συμπολίτες να πηγαίνουν από τους Φιλιάτες και την Πάτρα μέχρι το Τσοτύλι Κοζάνης και την Κέρκυρα, για να εμβολιαστούν γρηγορότερα…
Ανταποκρίνονται περισσότερο στον εμβολιασμό οι κάτοικοι της Εύβοιας, των Χανίων ή της Μαγνησίας από τους Γιαννιώτες, όπως φαίνεται και στον πίνακα των καθημερινών εμβολιασμών ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Και επί του θέματος επίσης, ποια ανάγκη υπαγορεύει σε έναν κυβερνητικό παράγοντα, αναπλ. υπουργό Υγείας εν προκειμένω να πει από το βήμα της Βουλής, ότι στο κτίριο λειτούργησε (!) από τον ΕΟΔΥ (πρώην ΚΕΕΛΠΝΟ) το Εργαστήρι Δημόσιας Υγείας, αλλά παραχωρείται (χαριστικά;) για την κάλυψη αναγκών της τοπικής κοινωνίας;
Θα είχε πραγματικά ενδιαφέρον, να υπήρχε μία εισαγγελική παρέμβαση για τη χρήση του κτιρίου, που ξεκίνησε το 2006, ολοκληρώθηκε το 2008, έγινε η προμήθεια πανάκριβου εξοπλισμού, που έμεινε και μένει ακόμη στα κουτιά, με τις ζελατίνες, χωρίς να τεθεί ποτέ σε λειτουργία…
Αν δεν υπάρχουν ευθύνες (ούτε) για αυτό, ας το γκρεμίσουν καλύτερα, να μην πληρώνουμε και για τη φύλαξή του…
Δε είχαμε εξαρχής καμία διάθεση να μπούμε σε αντιπαράθεση
με τον κ. Ριζόπουλο, για την αναίτια και αδικαιολόγητη συμπεριφορά
του απέναντί μας, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε το πρωί της Δευτέρας…
Άλλωστε, αν θέλαμε να δώσουμε συνέχεια, θα το κάναμε επί τόπου εκείνη τη στιγμή και όχι μέσω κειμένου…
Επειδή όμως στο συμβάν αναφέρθηκαν συνάδελφοι, που υπερασπίστηκαν τη δουλειά μας (τους) και το ρόλο του δημοσιογράφου, θα περιοριστούμε σε ελάχιστα…
Ούτε περιμένουμε, ούτε απαιτούμε τη «συγνώμη» του κ. Ριζόπουλου, αφού αυτό είναι δικαίωμα του καθενός, να το πράξει εφόσον το αισθάνεται ή εάν αντιληφθεί, ότι έκανε λάθος…
Σε ό,τι μας αφορά, δε δώσαμε τόπο στην οργή, πολύ απλά, γιατί δεν υπήρξε καμία απολύτως οργή από μέρους μας…
Εκ πεποιθήσεως και εκ της εμπειρίας μας, τέτοιου είδους συμβάντα, τα προσεγγίζουμε με περισσή… συμπάθεια και κατανόηση. Ως εκεί…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
