Περάσαμε στο τελευταίο μέρος του Σεπτεμβρίου και ο χρόνος μοιάζει άλλοτε να είναι ακίνητος κι άλλοτε να επιταχύνει τρομερά. Σαν χτες λέγαμε ότι τελειώνουμε το καλοκαίρι με την πανδημία- που κάποιο το έλεγαν ίσως και πέρυσι. Και λέγαμε για το «τελευταίο μίλι» και πώς θα πιάσουμε το 75 και το 80% του εμβολιασμένου πληθυσμού. Και τώρα αναρωτιόμαστε αν καταφέρουμε ως τα Χριστούγεννα να βρούμε το άλλο ένα εκατομμύριο ανθρώπους να εμβολιαστούν ώστε να μπορείς να λες ότι έχεις ένα στοιχειώδες επίπεδο ανοσίας που σου επιτρέπει να πάρεις χρήσιμες ανάσες.

Ο χρόνος είναι σημαντικός γιατί τελικά δεν είναι αίσθηση, αλλά ύλη, περιεχόμενο. Είμαστε εμείς που βιώνουμε τις αλλαγές της ζωής, είμαστε εμείς και οι ζωές μας το περιεχόμενο. Για αυτό και έχουν σημασία οι εξελίξεις με την πανδημία, γιατί μας αφορούν καθοριστικά.

Και αυτό είναι και το πρόβλημα με την αίσθηση των πραγμάτων, ή και το καλό. Γιατί τώρα έχουμε την αίσθηση ότι δεν έχουμε εξελίξεις, ότι όλα έχουν παγώσει. Κι αυτό είναι σημαντικό γιατί δείχνει ότι οι προσδοκίες μας για κάτι καλύτερο υπάρχουν, αλλά οι πολιτικές που εφαρμόζονται δεν επαρκούν. Ή δεν μας αγγίζουν που είναι σχεδόν το ίδιο.

Σε αυτό το πένθιμο καθημερινό καταμέτρημα απωλειών και διασωληνώσεων, η μόνη απάντηση θα ήταν μία οργανωμένη, προγραμματισμένη στο έπακρο πολιτική αντιμετώπισης της πανδημίας το επόμενο τρίμηνο. Κι αυτό είναι που δεν βλέπουμε. 

Οι τρομερές αλλαγές στην επικοινωνία

Στο «Σοπράνος» που βλέπω με μεθοδικότητα αυτή τη φορά, οι μαφιόζοι έχουνε μεν κινητά, αλλά όταν θέλουν κάτι ιδιαίτερο να πουν πάνε σε καρτοτηλέφωνα. 

Πιο πίσω στο χρόνο, τα «Φιλαράκια» που πολύς κόσμος τα βλέπει με ευχαρίστηση, δεν υπάρχουν κινητά. 

Θυμόμαστε την εποχή που μπήκαν στη ζωή μας τα κινητά, τα e-mail, τα μηνύματα και οι διαδικτυακές επαφές. 

Και το φαξ το θυμόμαστε, αλλά έχει σχεδόν καταργηθεί.

Μέσα σε 20 χρόνια είδαμε θαυμαστά επιτεύγματα της επικοινωνίας να εισβάλλουν στις ζωές μας και να τις αλλάζουν τελείως. Κα είδαμε άλλες τεχνολογίες και εφαρμογές να υποχωρούν ή και να εξαφανίζονται.

Α; μην προσφύγουμε στην ευκολία της κριτικής για όλα αυτά που «μας έκαναν εξαρτώμενους» και «χάσαμε τη χαρά της αυθεντικής επαφής», Πάντα θα υπάρχει κακή χρήση της τεχνολογίας. 

Σημασία όμως έχει να επικοινωνούμε. Επί της ουσίας και με κάθε μέσο. Δεν είναι το μέσο το μήνυμα. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr