Δεν μπορεί παρά να είναι σημαντική είδηση η εξασφάλιση της χρηματοδότησης για την ανάπλαση της πλατείας, την οποία ανακοίνωσε ο Δήμος Ιωαννιτών. Στην εποχή μας είναι σχεδόν αδύνατο για τους δήμους να προχωράνε σε μεγάλα έργα χωρίς τη στήριξη του κράτους. Και πρέπει να θεωρηθεί υποχρέωση της Πολιτείας η ευρεία στήριξη των δήμων κάτι όμως που δεν συμβαίνει πάντα, ούτε συγχρονίζεται με τις ανάγκες των πόλεων όταν συμβαίνει.

Η διασφάλιση πάντως της υλοποίησης του έργου μέσω του προγράμματος «Αντ. Τρίτσης» διασφαλίζει και την ολοκλήρωση της ανάπλασης, κάτι που είναι θετικό για την πόλη. Η τοπική κοινωνία έχει ανάγκη να βλέπει έργα που αλλάζουν την ποιότητα του αστικού χώρου.

Βέβαια, είναι καταφανές ότι η δημοτική αρχή έχασε χρόνο και ευκαιρίες να προχωρήσει στο έργο πολύ νωρίτερα. Θα μπορούσε να το κάνει το πρώτο τρίμηνο της θητείας της το 2019 αφού είχε ολοκληρωθεί ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός.

Ο χρόνος έχει τη σημασία του γιατί υπάρχουν κι άλλα έργα να γίνουν. Η πόλη δεν είναι μόνο η πλατεία της και ας συζητάμε για αυτήν σχεδόν δύο δεκαετίες. Υπάρχουν κι άλλοι δημόσιοι χώροι και συνοικίες με μεγάλες ανάγκες. Μόνο το παράδειγμα της πλατείας Χατζή αρκεί για να φανούν οι ελλείψεις και οι ανάγκες της πόλης.

Το κρίσιμο σε αυτή τη φάση για τον Δήμο Ιωαννιτών όμως δεν είναι να δρομολογήσει τα έργα που χρειάζεται και έχουν «ωριμάσει» πια. Πρέπει η πόλη να δει μπροστά ακόμα και σε σχέση με νέες προκλήσεις όπως η αξιοποίηση του παλιού πανεπιστημίου. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να ανοίξει ένας νέος διάλογος. Τα Γιάννενα του 2030 είναι η πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι εκπρόσωποι της γιαννιώτικης κοινωνίας. 

Να εμπιστευτούν περισσότερο τους πολίτες

Τείνω να πιστεύω με τον καιρό, ότι έπρεπε να εμπιστευτούν περισσότερο τους πολίτες, τα κράτη στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Έπρεπε να τους δώσουν περισσότερους ρόλους και ευθύνες, έπρεπε να συγχρονιστούν με τις δεξιότητές τους αλλά και τις ανάγκες τους. Το βλέπουμε και στα δύσκολα, πως ο κόσμος ανταποκρίνεται. Βλέπουμε πχ τα παιδιά και τις οικογένειές τους όπως και τους εκπαιδευτικούς ότι τα λειτουργούν τα σχολεία κι ακόμα ευτυχώς χωρίς μεγάλα προβλήματα. Και το κάνουν χωρίς μεγάλες βοήθειες από το κεντρικό κράτος που περιορίζεται στην παραγωγή εγκυκλίων και πρωτοκόλλων.

Ειδικά με τις εγκυκλίους συμβαίνει να δημιουργούν μία προσμονή χωρίς τελικά και κάτι «μαγικό» να συμβαίνει. Τι νέο να προσκομίσει πια μια οδηγία για την πανδημία που δεν την ξέρουμε. Το θέμα είναι πώς υλοποιείται και πώς βάζει τον κόσμο να συμμετέχει.

Το επόμενο διάστημα θα κριθεί η κατάσταση από το πώς οι πολίτες θα αντιμετωπίσουν τους περιορισμούς της πανδημίας και της δυνατότητας που θα έχουν να κινηθούν δημιουργικά για τις δουλειές τους.

Κι εκεί είναι που χρειάζεται η Πολιτεία. Να βοηθήσει τον κόσμο…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr