Ας υποθέσουμε ότι μένουμε ακίνητοι μπροστά στον πολύ μεγάλο αριθμό κρουσμάτων και θανάτων από κορωνοϊό που καταγράφονται πλέον στη χώρα μας, αλλά και στα Γιάννενα. Άλλωστε είναι τέτοιο το σοκ μπροστά σε αυτά τα δεδομένα που σε «παγώνουν». Η οργανωμένη κοινωνία όμως και η Πολιτεία, δεν μπορούν να μείνουν με δεμένα τα χέρια. Με αυτόν τον ρυθμό η Ελλάδα μπορεί να γίνει από τις χειρότερες χώρες στην Ευρώπη, σε σχέση με τον πληθυσμό της, στην αντιμετώπιση της πανδημίας.

Το πρόβλημα είναι ότι όσο δεν λαμβάνονται μέτρα, τόσο αυξάνει η πιθανότητα να ληφθούν πολύ αυστηρά μέτρα. Ενώ δηλαδή, υπάρχει μία γενική τάση να μην είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός, αύριο μπορεί να γίνει υποχρεωτικός σε μεγάλα τμήματα εργαζομένων. Κι ενώ έχει σταθεροποιηθεί ο αριθμός των τεστ ελέγχου, αύριο τα τεστ μπορεί να γίνουν υποχρεωτικά και περισσότερα σε περισσότερους. Η προοπτική ενός πιο «σκληρού» μοντέλου έρχεται όλο και πιο κοντά και θα πατήσει πάνω στην αυξανόμενη ανησυχία της κοινής γνώμης και σε μία κατάσταση αδράνειας που μοιάζει να έχει περιπέσει η κυβέρνηση από τον Αύγουστο και μετά.

Την ώρα που και η Ελλάδα ετοιμάζεται να παραλάβει τις πρώτες δόσεις φαρμάκων, είναι κρίμα που έχει χάσει το τρένο των εμβολιασμών. Το «ανήκωμεν εις τη Δύση» ακούγεται καλά ως προς την πολιτική, αλλά ως προς τους εμβολιασμούς μοιάζει με παρήχηση. Γιατί πολλές χώρες της «Δυτικής και Βόρειας Ευρώπης έχουν ξεπεράσει το 70% του πλήρους εμβολιασμού ενώ εμείς φτάσαμε ασθμαίνοντας το 60%. Τόσο μπορούμε άραγε;

Αυτή η αδυναμία μας δείχνει και ακριβώς πού είναι το πρόβλημα. Ακόμα κι αν έρθουν τους επόμενους μήνες τα φάρμακα που δοκιμάζονται, ακόμα κι αν ενισχυθεί το σύστημα Υγείας, είναι φανερό ότι χωρίς αύξηση των εμβολίων δεν αναχαιτίζεται ο κορωνοϊός, τουλάχιστον όπως δείχνει το παράδειγμα άλλων χωρών που είναι σε καλύτερη κατάσταση. Κατά συνέπεια εκεί πρέπει να επικεντρωθούν άπαντες και άπασες.

Τα ανεπαρκή δίκτυα

Από την αγορά λείπουν πολλά προϊόντα λόγω των προβλημάτων στις εφοδιαστικές αλυσίδες ανά τον πλανήτη. Είναι άλλωστε και μία από τις αιτίες των ανατιμήσεων και της ακρίβειας. Θεωρητικά, η επιστροφή στην κανονικότητα θα επαναφέρει και τους μεγάλους εφοδιαστικούς άξονες και την εξομάλυνση της αγοράς. Θεωρητικά, γιατί στην πράξη κανείς δεν ξέρει πώς θα λειτουργήσουν οι ανταγωνισμοί, οι ευκαιρίες για κέρδη και οι συνέπειες της καταστροφής που έχει επέλθει ήδη.

Είναι αξιοσημείωτο όμως ότι το πλανητικό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στις οικονομίες προέρχεται από εκείνο ακριβώς που ήταν το πλεονέκτημα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού των αγορών. Οι δικτυώσεις, οι διασυνδέσεις, ο κόσμος «κοντά», η επαφή μέσω ηλεκτρονικών και ψηφιακών δικτύων που παρήγαγαν συχνά και ψηφιακά και άυλα κέρδη, σήμερα δεν λειτουργούν όπως πριν από την πανδημία. Κι αυτό μας βάζει και σε σκέψεις για το πώς θα έπρεπε τελικά να είναι το μέλλον.

Όχι ότι μπορείς να αναστρέψεις την τεχνολογική πρόοδο. Άλλωστε δεν είναι πρόβλημα της τεχνολογίας, αλλά της χρήσης της, Η υπερβολική συσσώρευση πλούτου σε λίγα χέρια και η μονοπωλιακή σχέδον εξάρτηση των ανθρώπων- καταναλωτών, ακόμα και ολόκληρων κρατών από τις μεγάλες διαδρομές του χρήματος και των εμπορευμάτων, τις δύσκολες ώρες που περνάμε έδειξαν ότι δεν αντέχουν., Και μας αφήνουν ακάλυπτους και σε κάποιες περιπτώσεις και αβοήθητος. Η οικονομία της αγοράς έδειξε να μην αντέχει το βάρος της πανδημίας.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr