Η δημοτική αρχή των Ιωαννίνων θα πορευτεί σε αυτή τη θητεία της με ένα μεγάλο έργο, από την άποψη την κατασκευαστική που θα επηρεάσει τη μορφή της πόλης και είναι αυτό του κτιρίου της οδού Δομπόλη που έχει μείνει ως κέλυφος ενώ ήταν ακμαίο ως πανεπιστήμιο.
Άλλα έργα που προωθούνται από αυτό το πεδίο, προέρχονται από την ωρίμανση διεργασιών προηγούμενων δημοτικών αρχών, χωρίς να σημαίνει ότι αυτά δεν γίνονται με κόπο και από τον σημερινό δήμο. Υπάρχει συνέχεια στο έργο του Δήμου, προφανώς.
Το πρόβλημα που έχει η σημερινή δημοτική αρχή είναι ότι δεν διατυπώνει ένα συνεκτικό σχέδιο ιεραρχήσεων για τις ανάγκες της πόλης και προσαρμόζεται συνέχεια στα όρια που της θέτει η συγκυρία. Έτσι ενώ είναι επιτυχία η παραχώρηση του κτιρίου της Δομπόλη, έχει περιοριστεί η συζήτηση στο πώς θα γίνει νέο δημαρχείο.
Την ίδια ώρα ακούγεται σε χαλαρούς τόνους ότι η πόλη έχει πολιτιστικούς χώρους και δεν έχει ανάγκη άλλους. Η πόλη ίσως και να έχει, ο Δήμος όμως έχει ελάχιστους.
Επειδή έχουμε ξαναθέσει θέμα χώρων ας επαναλάβουμε ότι οι ανάγκες και οι ιεραρχήσεις τους προκύπτουν μέσα από ένα εξαντλητικό διάλογο και από ολοκληρωμένο σχεδιασμό που περιλαμβάνει και την τοπική κοινωνία. Γιατί μόνο τότε μπορεί να αξιολογηθεί ως σημαντική πχ η έλλειψη Κέντρου Μουσικής για παράδειγμα ή η έλλειψη Δημοτικής Βιβλιοθήκης.
Δεκάδες νέοι σπουδάζουν σε ένα από τα καλύτερα Ωδεία της χώρας, το Δημοτικό Ωδείο, αλλά δεν διαθέτουν σύγχρονες αίθουσες εκπαίδευσης και ούτε καν μία αίθουσα συναυλιών 200 ατόμων με σύγχρονη τεχνολογία.
Η πόλη των Γραμμάτων και των Τεχνών διαθέτει επίσης το φουαγιέ του Πνευματικού Κέντρου για εκθέσεις, ενώ δεν έχει καν χώρο για να εκθέσει τον πλούτο της Πινακοθήκης της. Κατά τα άλλα… δεν υπάρχει πρόβλημα πολιτιστικών χώρων.
Στην εποχή μας δε, ο πολιτισμός δεν είναι μόνο εκδηλώσεις, αλλά ένα πλαίσιο παραγωγής νέων αντιλήψεων και νέων τρόπων ζωής. Υπάρχει ένα εργαστήριο για πειραματισμούς στην ψηφιακή καινοτομία από νέους σήμερα στην πόλη; Μπορεί κάποιος να στήσει μία συνεταιριστική πλατφόρμα για τα κοινά αγαθά; Υπάρχει ένα σημείο πληροφόρησης για το επαγγελματικό μέλλον των νέων;
Τέτοια και άλλα πολλά σημεία αφορούν τη δημιουργία ενός Πολυχώρου πολιτισμού και δημιουργίας που θα μπορούσε να έχει η πόλη.
Και για τον υπογράφοντα, το παλιό πανεπιστήμιο θα μπορούσε να κινηθεί προς μία τέτοια κατάσταση.
Αλλά έτσι κι αλλιώς συζήτηση δεν μπορεί να γίνει στην πόλη στην οποία όλα συγκλίνουν στο ποιες παρατάξεις θα κατέβουν στις επόμενες δημοτικές εκλογές και ποιος κέρδισε στις προηγούμενες. Όλα μοιάζουν λίγα, ίσως γιατί είναι λίγα.
Να στηρίζουμε τη ζωή
Ένα από τα προηγούμενα βράδια της εξόδου, η εικόνα της πόλης έμοιαζε πολύ χαρακτηριστική της περιόδου που διανύουμε. Παντού έβλεπες νέα παιδιά.
Τα νέα παιδιά δεν αντέχουν άλλο μέσα. Δεν αντέχουν καραντίνες και αποκλεισμούς. Ίσως να διατηρούν και μία αίσθηση ότι δεν κινδυνεύουν και από τον ιό τόσο πολύ. Και εμβολιάζονται διεκδικώντας να ζουν τη ζωή τους εκεί έξω.
Αυτή είναι μία υγιής στάση, γιατί εκφράζει την ανάγκη και την αγάπη για ζωή. Και έχει σημασία να τη διατηρήσουμε ζωτική αυτήν την ανάγκη γιατί η ζωή πρέπει να υπερισχύει. Πρέπει να βρίσκουμε πάντα τρόπους να στηρίζουμε τους ανθρώπους στις ζωές τους. Κι αυτό κάνει σήμερα η επιστήμη με τα εμβόλια και τα φάρμακα.
Εμείς οι μεγαλύτεροι βέβαια θα είμαστε και πιο φοβισμένοι και θα κλεινόμαστε πιο εύκολα μέσα στο σπίτι. Το να παίρνεις προφυλάξεις είναι σωστό. Από την άλλη, δεν μπορεί κι ο κόσμος να κινείται βάσει των φόβων μας. Αντίθετα, πρέπει να κοιτάμε να υποστηρίζουμε και όλες εκείνες τις προσπάθειες που γίνονται ώστε να αντιμετωπιστεί η πανδημία, ακριβώς για να αναχαιτισθούν και οι φόβοι μας.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
