Νέα συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου σήμερα για την έγκριση του προϋπολογισμού. Η συνεδρίαση της Παρασκευής δεν έγινε γιατί πέντε παρατάξεις της αντιπολίτευσης διαφώνησαν με τη διαδικασία και το εξέφρασαν μέσω κοινής ανακοίνωσής τους προκαλώντας την αντίδραση της δημοτικής αρχής.
Η εξέταση τέτοιων γεγονότων έχει προφανώς υποκειμενικές και αντικειμενικές εκκινήσεις, με τις αντικειμενικές να εδράζουν και στις θεσμικές προβλέψεις. Θεσμικά προβλέπεται ότι οι Δήμοι θα έχουν προϋπολογισμό. Δεν γίνεται να λειτουργήσει δήμος χωρίς.
Πολιτικά τώρα, η αντιπολίτευση έχει κάθε δικαίωμα να αντιδρά με τον τρόπο που επιλέγει η ίδια. Κρίνεται όπως και η δημοτική αρχή από τους πολίτες- η υποκειμενικότητα που λέγαμε- και βέβαια όλοι θα κριθούν στις εκλογές. Κατά συνέπεια δεν χρειάζεται να υπάρχει καμία ένταση και αλληλοκατηγορίες. Ο καθένας στην πολιτική κάνει τη δουλειά του.
Από εκεί και πέρα, το κρίσιμο είναι η ουσία. Και στην περίπτωση του προϋπολογισμού ουσία είναι για τη δημοτική αρχή να εξηγήσει το περιεχόμενό του. Και όσοι αντιδράσουν και καταψηφίσουν από την αντιπολίτευση να εξηγήσουν με σαφήνεια τους λόγους. Θέλουμε περισσότερους πόρους για κοινωνικά έργα ή για μεγάλα έργα; Θέλουμε πόρους για προσλήψεις ή για αύξηση των ψηφιακών υπηρεσιών; Τέτοια είναι τα ερωτήματα που καλούνται να απαντήσουν οι παρατάξεις.
Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει και ένα ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο για ζητήματα όπως ο προϋπολογισμός που έχει θεσπίσει το κράτος, το οποίο σε συνδυασμό με τη μεγάλη περικοπή πόρων μετά τα μνημόνια, έχει οδηγήσει τους Δήμους να κινούνται σε πολύ στενά όρια.
Μήπως το μείζον σήμερα δεν είναι παρά η ανάγκη για πιο αυτόνομους, ανοιχτούς δήμους, με περισσότερους πόρους και αρμοδιότητες; Αλλά μάλλον αυτό δεν θεωρείται σημαντικό θέμα για το δημοτικό συμβούλιο Ιωαννίνων.
1000 ευρώ και στέγη σε κάθε νέο
Τα τελευταία χρόνια, ίσως και περισσότερα, από την αρχή της οικονομικής κρίσης, άρχισε να γίνεται πρόβλημα η στέγη. Αρχικά με τους φοιτητές, στη συνέχεια με όλους όσοι αναζητούν ένα σπίτι, αλλά είτε δεν βρίσκουν, είτε αν βρίσκουν είναι ακριβό.
Το πρόβλημα είναι πολύπλοκο και έχει να κάνει και με τις ευρύτερες αλλαγές στην οικονομία και την αγορά. Στην κρίση, από τους πρώτους που κατέρρευσαν ήταν η οικοδομή που σημαίνει ότι δεν χτίστηκαν άλλα σπίτια. Μετά μπήκε και η μίσθωση μέσα από πλατφόρμες κυρίως για τον τουρισμό που άλλαξε τη χρήση της κατοικίας. Και βέβαια το κόστος εκτόξευσε και τα ενοίκια σε συνάρτηση με τα αυξημένα έξοδα των ιδιοκτητών ή την έλλειψη άλλων πηγών εσόδων.
Στέγη χρειάζονται, μεταξύ άλλων, οι νέοι για να ξεκινήσουν τη ζωή τους, οι φτωχοί για να μην φτωχύνουν κι άλλο, οι οικογένειες για να στηρίξουν τα πρώτα χρόνια των παιδιών τους. Που σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει ένα εστιασμένο σχέδιο.
Να χτιστούν φοιτητικές εστίες για 10 χιλιάδες τουλάχιστον φοιτητές αρχικά, σε όλη τη χώρα. Να επιδοτηθούν οι νέοι για να υλοποιήσουν τα όνειρά τους στη μόρφωση, την κατάρτιση και την εργασία. Ένας «μισθός» 800 ή 1000 ευρώ ως «ελάχιστο εισόδημα», θα μπορούσε να είναι η αρχή.
Πάντως, χωρίς παρεμβάσεις δεν πρόκειται να εξομαλυνθεί η κατάσταση, ούτε βέβαια να αισθανθούν οι πολίτες ότι υπάρχει χώρος και για αυτούς.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
