Δύο βασικά αιτήματα- προβλήματα της επικαιρότητας που έχουν σημασία αν θέλουμε να δημιουργηθούν βάσεις για κάτι καλύτερο στο μέλλον.
Πρώτο και κύριο, η άμεση στήριξη των νοικοκυριών. Αν δεν γίνει μία οριζόντια, εφ’όλης της ύλης στήριξη ώστε να αντιμετωπίσουν τις ανατιμήσεις και την ακρίβεια, τότε θα λυγίσουν και δεν θα αντέξουν τις πιέσεις που θα δεχτούν. Τα προβλήματα της ακρίβειας και του υψηλού κόστους στις πρώτες ύλες δεν αντιμετωπίζονται μόνο με επιδόματα, αλλά και με γενικευμένες μειώσεις στο βαθμό που έχει τη δυνατότητα και την αρμοδιότητα το κράτος. Η επιδότηση πρέπει να πάρει τη μορφή μείωσης στην πηγή του κόστους με όποιους τρόπους είναι δυνατό, από μείωση των φόρων ως την ενίσχυση των παραγωγών. Πάντως άμεσα, το αποτέλεσμα πρέπει να είναι να βλέπει ο καταναλωτής ότι κάτι έχει γίνει φτηνότερο.
Το δεύτερο μέτωπο είναι της πανδημίας. Η χαλάρωση των μέτρων μπορεί να έφυγε σε ένα βαθμό από την κυβερνητική ρητορική μπροστά στην ανησυχία που προκαλεί ο υψηλός αριθμός των κρουσμάτων, όμως κάποια στιγμή θα γίνει γεγονός. Ως την έναρξη του τουριστικού ρεύματος, ελάχιστα μέτρα θα μείνουν και αυτά προληπτικά. Κάτι ανάλογο άλλωστε γίνεται στα περισσότερα κράτη.
Το θέμα είναι μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο πολίτης να βρίσκει άμεσα βοήθεια αν νοσήσει. Κάτι που σημαίνει ότι χρειάζεται διαθέσιμες κλινικές, γιατρό να απευθυνθεί και επάρκεια σε φάρμακα. Η κυβέρνηση οφείλει δε να προετοιμάσει το σύστημα Υγείας ώστε να ανταποκριθεί σε περίπτωση έξαρσης.
Ο πόλεμος από την άλλη πλευρά εντείνει τα προβλήματα και προκαλεί ανησυχία σε όλον τον πλανήτη λόγω των συνεπειών που έχει σε πολλές πλευρές των οικονομιών. Για αυτό και επιβάλλεται από την κυβέρνηση η ανάπτυξη ενός στρατηγικού σχεδίου που να γίνεται άμεσα εφαρμοστέο και κατανοητό από την κοινωνία.
Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους;
Εδώ ήμασταν και σε άλλες περιπτώσεις, στον τόπο που οι εισβολείς και οι πολέμαρχοι “δικαιολογούνται” αρκετές φορές, μέσα από περίπλοκες ιδεολογικές, θεολογικές και μεταφυσικές ερμηνείες.
Καμιά ανοχή, όμως δεν πρέπει, στις εξουσίες που ποδοπατάνε και εξοντώνουν ανθρώπους. Και το κυριότερο, πρέπει άμεσα να αποσυρθούν τα ρωσικά στρατεύματα από την Ουκρανία και να νικήσει ο ουκρανικός λαός επιστρέφοντας στην ειρήνη της εστίας του. Έτσι πρέπει να τελειώσει αυτός ο πόλεμος.
Γιατί το ξεχνάμε ότι μιλάμε για έναν πόλεμο και όχι για κάποιες «αψιμαχίες» ή κάποιο «επεισόδιο». Εδώ καταστρέφονται πόλεις και χάνονται ζωές κατά εκατοντάδες. Και ο πόλεμος έχει όνομα, λέγεται ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Γιατί έχει σημασία να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους; Για να ξέρουμε τι πρέπει να γίνει για να σταματήσει ο πόλεμος. Κατά τα άλλα αναλύσεις και ερμηνείες μπορούν να γίνουν πολλές. Αλλά αυτά θα έχουν νόημα μόνο αν οι Ουκρανοί θα μπορούν να ζήσουν όπως θέλουν τις ζωές τους στην πατρίδα τους. Μην το ξεχνάμε αυτό.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
