Οι ανακοινώσεις του Δήμου Ιωαννιτών ότι προωθείται η δημιουργία νέου Εργοταξίου στην περιοχή που έχει επιλεγεί, επιτείνει την πραγματικότητα ενίσχυσης του νοτίου άξονα της πόλης προς το Πανεπιστήμιο και την έξοδο προς την Αθήνα.
Όπως και οι νέες εγκαταστάσεις που σχεδιάζεται να δημιουργηθούν για το Πάρκο Έρευνας ή το κτίριο του ΙΤΕ δείχνουν ήδη προς αυτήν την κατεύθυνση. Ανάλογη τάση δείχνει και η πρόθεση δημιουργίας της νέας εγκατάστασης με τα υλικά από το Κλειστό Ξιφασκίας πιο κάτω, αλλά στον ίδιο άξονα. Η δημιουργία και του δρόμου του Μεγάλου Δακτυλίου μεταξύ των δύο περιοχών συντείνει στο ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία σημαντική χωροτακτική μεταβολή της πόλης, όπως έχουμε επισημάνει και άλλες φορές με άλλες ευκαιρίες. Κι ας σκεφτεί κάποιος τι θα μπορούσε να γίνει αν αποδίδονταν και το στρατόπεδο Βελισσαρίου στην πόλη, σε γειτνίαση με το υπό ανάπλαση Πάρκο Πυρσινέλλα.
Είναι προφανές ότι η ανάπτυξη της πόλης επιζητά και ελεύθερο χώρο και αυτός φαίνεται ότι βρίσκεται προς τα νότια. Η ανάπτυξη της Ιόνιας Οδού άλλωστε ευνοεί την υλοποίηση τέτοιων σχεδιασμών. Και θέτει αμέσως αμέσως και το ερώτημα της συνολικής αναδιάταξης των συγκοινωνιών της πόλης.
Ήδη διαφαίνεται ότι το κέντρο της πόλης θα είναι «μακριά» από πολλές νέες δράσεις και υπηρεσίες, κάτι που είναι προς όφελος μίας πιο ήπιας ανάπτυξης των κεντρικών περιοχών της πόλης.
Επιβάλλεται όμως και η δημιουργία νέων «οδών».
Χρειάζεται σχεδιασμός για γραμμές μέσων μαζικής μεταφοράς, δίκτυο ποδηλατοδρόμων, ακόμα και πεζοπορικούς διαύλους με τις γύρω κατοικημένες περιοχές. Σε καμία περίπτωση, η ανάπτυξη εταιριών με εκατοντάδες υπαλλήλους ή νέες εκπαιδευτικές δομές, δεν πρέπει να οδηγήσουν την πόλη απλώς στη μεταφορά της κίνησης των αυτοκινήτων προς τις νέες περιοχές.
Άλλωστε, το νέο επίπεδο ανάπτυξης που προσδοκά η πόλη με τις νέες χρήσεις δεν μπορεί να συνδυαστεί και με το παλιό και μη αποδοτικό ακόμα και σήμερα σύστημα του κυκλοφοριακού μπλοκαρίσματος, τα δυσκίνητα φανάρια ή τις χαμένες ώρες στο αυτοκίνητο.
Στο βάθος του ορίζοντα θα πρέπει να αναφανεί και το τραμ ακριβώς για να συνδυαστεί το όραμα μίας νέας πόλης, ακριβώς με το «νέο».
Που σημαίνει ότι καλώς ανακοινώνονται συνέχεια νέες δράσεις και νέα έργα, αλλά θα χρειαστεί και μία νέα βιώσιμη αντίληψη για αυτό που έρχεται. Και σε αυτό είμαστε πίσω.
Η εξοικονόμηση να μας αφορά όλους αναλογικά
Η Ισπανία προχωρά σε έναν σχεδιασμό ενεργειακής εξοικονόμησης που προβλέπει μεταξύ άλλων και τον έλεγχο της θερμοκρασίας σε γραφεία δημοσίων υπηρεσιών μαζί με μαζική εγκατάσταση ηλιακών συλλεκτών σε στέγες δημόσιων κτιρίων καθώς και την προτροπή σε εργαζόμενους να εργάζονται περισσότερο από το σπίτι.
Προτείνεται δε, το καλοκαίρι, ο κλιματισμός σε γραφεία να ρυθμίζεται χαμηλότερα από 27 βαθμούς Κελσίου, ενώ τον χειμώνα, η θέρμανση να μην είναι μεγαλύτερη από 19 βαθμούς.
Τέτοιοι κρατικοί σχεδιασμοί δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται αρνητικά, αντίθετα πρέπει να ενθαρρύνονται. Θα θυμάστε ότι και στη χώρα μας κατά καιρούς και ειδικά στα χρόνια της λιτότητας υπήρχαν προτροπές για πιο οικονομικό τρόπο ζωής. Και είναι βέβαιο ότι αν συνεχιστεί η κατάσταση με την ακρίβεια- που θα συνεχιστεί- θα χρειαστεί σχέδιο εξοικονόμησης και η Ελλάδα.
Φτάνει όμως να είναι για όλους. Και για όλους σημαίνει κατ΄ αναλογία. Γιατί για παράδειγμα, ένα πρόστιμο δεν λέει τίποτα σε αυτόν που έχει να πληρώσει. Σήμερα δεν ισχύει πια το κλασσικό ότι «πληρώνω και καταναλώνω», Γιατί αν διατηρηθεί ψηλά η κατανάλωση από λίγους, αυτό και αποδοτικό δεν θα είναι για τη συνολική οικονομία και τις ανισότητες θα αυξήσει.
Το ζήτημα είναι να καταλάβουμε όλοι μαζί ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες, ώστε και όλοι μαζί να βγούμε από την κρίση όρθιοι. Αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα να νομίζουμε ότι είμαστε κοινωνία, κράτος, Ευρώπη, αν δίπλα μας βυθίζονται στη φτώχεια ακριβώς όσοι δεν μπορούν να καταναλώσουν.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
