Με τη συμμετοχή κυρίως μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας έγινε την Τρίτη το συνέδριο στο οποίο το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων παρουσίασε τις διεθνείς του δράσεις. Δράσεις που αναπτύσσονται σε επτά κατευθύνσεις και περιλαμβάνουν συνεργασίες με πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ ενώ χρειάζεται και μία ειδική αναφορά στις συνεργασίες που έχει με τα πανεπιστήμια της Αλβανίας και άλλων βαλκανικών χωρών.

Ακούγονται κάπως τυπικά όλα αυτά ίσως και αυτονόητα. Κάθε πανεπιστήμιο πρέπει να αναπτύσσει συνεργασίες. Το πώς όμως και το γιατί, με ποιους στόχους, είναι που κάνουν και τη διαφορά.

Και στην εποχή μας τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Αντίθετα είναι τόσο έντονο το πεδίο του ανταγωνισμού που για να ξεχωρίσει ένα πανεπιστήμιο πρέπει να έχει συνέχεια τον πήχη ψηλά, να αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα και τα εμπόδια, να ψάχνεται και να αναζητά το νέο. Κι εκεί κάπου είναι που έρχεται το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων να κάνει τη διαφορά, να προσδοκά τη διαφορά, στηρίζοντας τη δράση του στο διεθνές πεδίο, στην έρευνα και στο αποτύπωμα της ερευνητικής του δραστηριότητας. Και προσπαθεί τις ξεχωριστές διαδρομές των ερευνητών του να τις μετατρέψει σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, ένα πλαίσιο που θα δίνει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση και στην έρευνα και στη μάθηση.

Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο που δείχνει μία φιλοσοφία που μπορεί ακριβώς να φέρει και τα επόμενα βήματα, είναι μία προσέγγιση της Προέδρου της Ιατρικής Άννας Μπατιστάτου για τις συνεργασίες με τα αμερικανικά πανεπιστήμια: Είναι οι διαφορές που έχουμε με τις αντιλήψεις και τον τρόπο σκέψης της άλλης μεριάς του Ατλαντικού σε σχέση με τον οικείο και γνώριμο ευρωπαϊκό τρόπο, που μπορεί να επιφέρουν τελικά και μία άλλου τύπου συνεργασία, μία τομή που θα ωθήσει στην καινοτομία και στο άνοιγμα νέων δρόμων.

Η διεθνής διαδρομή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων περνά τελικά μέσα από τη συνάντηση με το διαφορετικό. Ακόμα και αυτό το ζητούμενο που λέμε συχνά για «σύνδεση με την πόλη», σημαίνει ότι μέσα από τις συνεργασίες προχωράμε αλλάζοντας, πανεπιστήμιο και πόλη σε μία νέα συνθήκη. Χωρίς εφησυχασμούς και ήρεμα νερά. Αλλάζουμε το βλέμμα για το «έξω», επιτρέποντας στο «μέσα» να συγχρονιστεί με τις εξελίξεις των καιρών μας που είναι ραγδαίες και αλλάζουν κάθε μέρα τον κόσμο που ζούμε. Αντέχουμε;