Τέλη Ιουνίου, αρχές Ιουλίου έγινε αισθητή μία αλλαγή. Άρχισε να έρχεται στο προσκήνιο το κοινωνικό ζήτημα. Πολιτικά εκεί φάνηκε να ανοίγει χώρος για τον ΣΥΡΙΖΑ ενώ η κυβέρνηση άρχισε αυτή τη μάλλον χλωμή διαδρομή της.
Η αλλαγή ήρθε μέσα από την κοινωνία πάντως και όχι από την πολιτική. Κοινωνικά στρώματα της λεγόμενης μεσαίας τάξης, άρχισαν να κατανοούν ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Τότε ακούστηκε καθαρά το «τι θα γίνει το χειμώνα». Κατανοήθηκε ότι οι λογαριασμοί ρεύματος θα συνεχίσουν να είναι τέρατα ενώ οικογένειες με δύο εργαζόμενους κατάλαβαν ότι πρέπει να δανειστούν για βγει ο μήνας. Και οι δουλειές στον τουρισμό, για όσους βρήκαν μία καλοπληρωμένη εργασία, μάλλον δεν φτάνουν για να βγει η χρονιά.
Θρυαλλίδα η συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για «διακοπές». Και επιστέγασμα η επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση θεωρεί προσφορά τα επιδόματα των 150 ευρώ, η ίδια που χλεύαζε τον ΣΥΡΙΖΑ για την 13η σύνταξη μόλις τρία χρόνια πριν.
Κάπου εκεί έγινε και πολιτική η συζήτηση.
Εκεί φάνηκε ότι διαγράφεται μία πολιτική μεταβολή.
Η καμπή ήταν βέβαια η καταγγελία του Ν. Ανδρουλάκη ότι τον παρακολουθούν. Ήταν το σημείο που έδειξε ότι το βασικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης της ΝΔ, η διαχειριστική της ικανότητα που τόσο πολυδιαφήμιζε και μπορεί να δεχτεί πλήγμα από την αντιπολίτευση.
Το πολιτικό παιχνίδι άνοιξε, το κοινωνικό καθορίζει το πολιτικό κάτι που σημαίνει και επιστροφή στην κατ’ εξοχήν πολιτική.
Η αλλαγή ήρθε μέσα από την κοινωνία πάντως και όχι από την πολιτική. Κοινωνικά στρώματα της λεγόμενης μεσαίας τάξης, άρχισαν να κατανοούν ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Τότε ακούστηκε καθαρά το «τι θα γίνει το χειμώνα». Κατανοήθηκε ότι οι λογαριασμοί ρεύματος θα συνεχίσουν να είναι τέρατα ενώ οικογένειες με δύο εργαζόμενους κατάλαβαν ότι πρέπει να δανειστούν για βγει ο μήνας. Και οι δουλειές στον τουρισμό, για όσους βρήκαν μία καλοπληρωμένη εργασία, μάλλον δεν φτάνουν για να βγει η χρονιά.
Θρυαλλίδα η συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για «διακοπές». Και επιστέγασμα η επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση θεωρεί προσφορά τα επιδόματα των 150 ευρώ, η ίδια που χλεύαζε τον ΣΥΡΙΖΑ για την 13η σύνταξη μόλις τρία χρόνια πριν.
Κάπου εκεί έγινε και πολιτική η συζήτηση.
Εκεί φάνηκε ότι διαγράφεται μία πολιτική μεταβολή.
Η καμπή ήταν βέβαια η καταγγελία του Ν. Ανδρουλάκη ότι τον παρακολουθούν. Ήταν το σημείο που έδειξε ότι το βασικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης της ΝΔ, η διαχειριστική της ικανότητα που τόσο πολυδιαφήμιζε και μπορεί να δεχτεί πλήγμα από την αντιπολίτευση.
Το πολιτικό παιχνίδι άνοιξε, το κοινωνικό καθορίζει το πολιτικό κάτι που σημαίνει και επιστροφή στην κατ’ εξοχήν πολιτική.
Πότε έγιναν όλα αυτά
«Πώς έγιναν όλα αυτά;” ρώτησε ο Ζέιν “Μπροστά στα μάτια μας”, είπα “Καλά” είπε ο Ράσελ, “όχι μπροστά στα δικά μας μάτια. Εμείς ήμασταν κλεισμένοι μέσα”.
Είναι ένας διάλογος από το μυθιστόρημα Mad Dogs του Τζέιμς Γκρέιντι (Πόλις).
Μοιάζει αλληγορικός ο διάλογος αλλά δεν είναι. Γράφτηκε πάντως το 2006. Στη θυελλώδη πλοκή του βιβλίου, οι ήρωες, πρώην κατάσκοποι αλλά και τρόφιμοι ψυχιατρείου, δραπευτεύουν αναζητώντας την αλήθεια και την προσωπική τους σωτηρία, δίνοντας μερικές σελίδες εξαιρετικού πολιτικού θρίλερ.
Αλλά εμείς δεν είμαστε οι ήρωες αυτοί. Πιστεύουμε τουλάχιστον ότι δεν είμαστε πουθενά «κλεισμένοι μέσα» κι ότι έχουμε τη δυνατότητα να καταλάβουμε τι γίνεται γύρω μας.
Όμως πότε πότε ανοίγουμε το παράθυρο ή μάλλον την τηλεόραση για τις ειδήσεις και μας προκύπτει το ερώτημα με όσα βλέπουμε και ακούμε: Πώς έγινε έτσι ο κόσμος μας; Πότε έγιναν όλα αυτά;
Αυτή η έκπληξη για όσα συμβαίνουν είναι μία μείζονα εξέλιξη στις ζωές μας που ακόμα δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
