Για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, θα πρέπει να ξεχωρίζουμε τα πράγματα και να μην τα τσουβαλιάζουμε…

Το προσφυγικό και η αντιμετώπισή του δεν είναι θέμα που το χειρίζεται εύκολα κάποιος, πολύ δε περισσότερο οι μικροί δήμοι, που δεν έχουν ούτε οργανωμένες κοινωνικές υπηρεσίες, ούτε άλλες δυνατότητες…

Η προσπάθεια που γίνεται όμως τις τελευταίες ημέρες σε επίπεδο περιφέρειας Ηπείρου για το συντονισμό και την προετοιμασία, ώστε να είμαστε κατά το δυνατόν έτοιμοι για τα προσφυγικά κύματα, είναι άξια σχολιασμού…

Θετικού σχολιασμού εννοούμε και αυτό είναι κάτι που τιμά τους ανθρώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης της Ηπείρου, α’ και β’ βαθμού, όπως επίσης τους εκπροσώπους κρατικών δομών και υπηρεσιών…

Το μεγαλύτερο κέρδος από τέτοιου είδους ενέργειες και αυτόν το συντονισμό είναι, πως αποδυναμώνεται εκ των προτέρων το ενδεχόμενο εμφάνισης ακραίων απόψεων ή ακραίων ενεργειών…

Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που δηλώνουν είτε ότι δε θέλουν να αναλάβουν καμία τέτοια υποχρέωση, είτε γιατί δε μπορούν – αντικειμενικό είναι αυτό – είτε γιατί πιστεύουν, ότι η Πολιτεία θα τους «φεσώσει» όπως πολλές φορές στο παρελθόν…

Ακούσαμε διάφορους ισχυρισμούς δημάρχων χθες τόσο στην ΠΕΔ, όσο και στη σύσκεψη που έγινε στην περιφέρεια, και τολμούμε να πούμε, πως ειδικά από μερικούς δεν περιμέναμε να είναι τόσο «λίγοι»…

Ο γράφων έχει μία συγκεκριμένη άποψη για την υπόδειξη χώρων δημιουργίας Κέντρων Φιλοξενίας προσφύγων από τους δήμους και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προσεγγιστεί το θέμα…

Οι δήμοι ουσιαστικά έχουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να υποδείξουν χώρους που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν Κέντρα για τους πρόσφυγες, αναλαμβάνοντας παράλληλα και την υποχρέωση και την ευθύνη να διαχειριστούν και τις όποιες αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία…

Η δεύτερη επιλογή που έχουν, είναι να… νίψουν τας χείρας τους, σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου, να μην υποδείξουν κανέναν απολύτως χώρο, να κάνουν μικροπολιτική στα δημ. συμβούλια και τα καφενεία, για να μην επωμιστούν και το πολιτικό κόστος…

Ο κίνδυνος βέβαια που διατρέχουν στη δεύτερη περίπτωση είναι, να μην έχουν κάνει καμία προετοιμασία και να βρεθούν ξαφνικά αντιμέτωποι με μία κατάσταση που δύσκολα θα είναι διαχειρίσιμη…

Θα έρθει δηλαδή η Πολιτεία και θα ορίσει έναν χώρο, που θα λειτουργήσει ως Κέντρο Φιλοξενίας προσφύγων και μετά θα τρέχει ο κάθε δήμαρχος να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα…

Ο ορθός λοιπόν τρόπος πολιτικής και ανθρώπινης διαχείρισης του ζητήματος, είναι ο συντονισμός στο μέγιστο δυνατό βαθμό και η προετοιμασία.

Και να πούμε και τούτο για το πολιτικό κόστος που όλοι το φοβούνται. Το πολιτικό κόστος θα το επωμιστούν εκείνοι που δε θα κάνουν τίποτε απολύτως και εκείνοι που από θέση αντιπολίτευσης θα ασκήσουν κριτική γιατί δήθεν, οι δημοτικές αρχές των δήμων έφεραν τους πρόσφυγες στους δήμους τους, χωρίς να αντιδράσουν…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ