Οι ευκολίες της αντιπολίτευσης

Η νέα ευκολία του κυρίαρχου λόγου, έρχεται από κύκλους της αντιπολίτευσης πλέον. Είναι η ιδέα για μερικές απλές κινήσεις με τις οποίες υποτίθεται ότι θα αλλάξει η κατάσταση στη χώρα και θα μπούμε ξανά στον ενάρετο δρόμο της ανάπτυξης. Να μειωθεί η φορολογία στις επιχειρήσεις, να απολυθούν οι κακοί δημόσιοι υπάλληλοι και να δηλωθεί η πλήρης πίστη στην ευρωπαϊκή ιδέα. Τίποτα από αυτά όμως δεν είναι πρωτότυπο. Όλα υλοποιήθηκαν από το 2010 και μετά με την εξαίρεση της μείωσης της φορολόγησης, η οποία όμως δεν εφαρμόστηκε ούτε στα καλά χρόνια της ευημερίας. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι τα μνημόνια δεν εκτελέστηκαν καλά, ότι δεν έγιναν όλες οι απολύσεις που έπρεπε στο Δημόσιο, αλλά κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι από το 2010 ως το τέλος του 2014 κυβέρνησαν τον τόπο δυνάμεις που και δήλωναν και ήθελαν να υλοποιήσουν τις πολιτικές των μνημονίων. Κι όμως, η κατάσταση στην κοινωνία το τέλος του 2014 ήταν τραγική. Ανεργία, φτώχεια, βαθιά δυσαρέσκεια, άνοδος της ακροδεξιάς. Ο δε στόχος της μείωσης του χρέους, όνειρο μακρινό.

Οι… προηγούμενοι 

Την άλλη ευκολία την ξέρουμε από την προηγούμενη αντιπολίτευση. Το μνημόνιο θα καταργηθεί με ένα νόμο, η τρόικα θα κάνει πίσω αν βρει μία ισχυρή κυβέρνηση μπροστά της, θα βρεθούν άλλοι τρόποι τόνωσης της οικονομίας πέρα από τα μνημόνια. Η κυβέρνηση Τσίπρα προσπάθησε να υλοποιήσει αυτή τη γραμμή και απέτυχε παταγωδώς. Από τον Σεπτέμβρη και μετά υλοποιεί την προηγούμενη γραμμή, των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Συμπέρασμα: Όσο ένα κόμμα είναι στην αντιπολίτευση, μπορεί να λέει ό,τι θέλει χωρίς κόστος, όταν όμως εκλεγεί υλοποιεί ακόμα και το αντίθετο από αυτό που πιστεύει για να μείνει στην εξουσία. Ή έστω συμβιβάζεται για το καλό του λαού και τους έθνους όπως υπέδειξε η στάση των Σαμαρά- μετά το «Ζάππειο»- και του Τσίπρα- μετά το δημοψήφισμα».

 Η γνώση του πλαισίου

Για να σταματήσει αυτή η πίστη στην εύκολη λύση, οφείλουμε όλοι μας να αντιληφθούμε τα μεγέθη, τις δυσκολίες και τα όρια των καταστάσεων που ζούμε. Έστω και σήμερα, έξι χρόνια μετά, οφείλουμε να βρούμε ένα τρόπο να ταιριάζουν όσα λέμε με όσα κάνουμε και όσα μπορούμε να κάνουμε.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ονειρευόμαστε και να θέτουμε μακροπρόθεσμους στόχους. Η εμπειρία μας από τα μνημόνια λέει ότι η οικονομία του «έσοδα- έξοδα» δεν σε πάει και τόσο μακριά. Αλλά δεν μπορούμε να παρακάμψουμε την πραγματικότητα και το πλαίσιο. Αυτό κάποτε, πρέπει να γίνει και κοινωνικά και πολιτικά παραδεκτό. Για να πάμε ένα βήμα παρακάτω…

fkaramitsos@yahoo.gr