Δε χρειάζεται νομίζουμε, να απαντήσει το υπουργείο Εργασίας στους εν δυνάμει ωφελούμενους στο δήμο Ιωαννιτών, του προγράμματος για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα…

Η απάντηση είναι προφανής. Δεν υπάρχουν χρήματα για περισσότερους δήμους σήμερα…

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο «ανακαλύφθηκε» μία δεύτερη πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος, στην οποία μετέχουν ελάχιστοι δήμοι…

Τα ωραία όμως για το πρόγραμμα, είναι αυτά που θα έρθουν σε λίγους μήνες…

Ενώ υποτίθεται, ότι η δεύτερη – κανονική και όχι πιλοτική – φάση του προγράμματος έπρεπε να ξεκινήσει τον Απρίλιο, τώρα μετατίθεται για τον Ιανουάριο…

Εκεί όμως προβλέπεται η κανονική εφαρμογή του, επομένως θα πρέπει να συμμετέχουν όλοι οι δήμοι της χώρας…

Για να γίνει όμως αυτό, το υπ. Εργασίας θα πρέπει να βρει ένα ποσό της τάξης των 900 εκατομμυρίων ευρώ…

Πως θα το βρει; Μα, φυσικά από κάποια «αναδιάρθρωση»…

Τι σημαίνει αναδιάρθρωση; Περικοπές… Και που θα γίνουν οι περικοπές;

Στα προνοιακά επιδόματα… Ε, ρε γλέντια που θα ακολουθήσουν…

Στο μεταξύ χθες επικράτησε ο κακός χαμός στη Θεσσαλονίκη μεταξύ των ωφελούμενων του οικείου δήμου για το πρόγραμμα της Επισιτιστικής Βοήθειας…

Ναι, αυτό με τα γάλατα από τη Γερμανία και τα φασόλια Καναδά…

Χιλιάδες ωφελούμενοι βρέθηκαν από νωρίς στο χώρο διανομής σχηματίζοντας «ουρές» δεκάδων μέτρων…

Αρχικά παρουσιάστηκε μικρή καθυστέρηση με τη διανομή του τυριού και των ειδών ψυγείου, λόγω βλάβης του φορτηγού που μετέφερε τα συγκεκριμένα τρόφιμα, ενώ η ζέστη ήρθε ως επιστέγασμα της κακής εικόνας και το αποτέλεσμα ήταν φωνές και διαμαρτυρίες…

Ειδικά από κάποιους ηλικιωμένους που δεν άντεξαν την ταλαιπωρία…

Για να λέμε και τα καλά, γιατί αυτό πρέπει να κάνουμε πάντα, η διανομή στο δήμο Ιωαννιτών και στους άλλους δήμους του νομού, ήταν υποδειγματική…

Χωρίς να προσβληθεί ή να εκτεθεί κανείς, διανεμήθηκαν οι ποσότητες των τροφίμων, χωρίς επίσης να υπάρχει ειδησεογραφική  – τηλεοπτική κάλυψη, όπως επιβάλλεται άλλωστε σε τέτοιες περιπτώσεις…

Το θέμα άλλωστε δεν είναι εάν υπάρχουν ή όχι ανθρώπινες «ουρές» για τα τρόφιμα ή τα άλλα προϊόντα υλικής συνδρομής…

Αλλά, ότι ακριβώς ζούμε σε μία χώρα πλέον, που τέτοιες εικόνες θα γίνονται ολοένα και πιο συχνές…