Η συνάντηση του ΠΑΣΟΚ με το Ποτάμι

Η προσέγγιση του ΠΑΣΟΚ με το Ποτάμι έχει ένα ειδικό ενδιαφέρον. Πρώτα απ’ όλα γιατί στην πολιτική μας σκηνή είναι σπάνιες οι ενώσεις και περισσεύουν οι διασπάσεις. Και κατά δεύτερον, ο χώρος του κέντρου για τον οποίο μιλάνε τα δύο κόμματα, είναι αλήθεια ότι δεν εκπροσωπείται πια δυναμικά. Βέβαια, πάντα στην Ελλάδα η πολιτική κινούνταν σε δίπολα. Απλώς, όσο η αριστερά παρέμενε σε χαμηλά ποσοστά, κάτω από το 10% μεταπολιτευτικά, δεν έδινε και κανείς σημασία στην ισορροπία δυνάμεων. Αρκούσε ο δικομματισμός. Είναι και ερώτημα όμως αν έφτανε τότε και φτάνει και σήμερα ο δικομματισμός; Μήπως τελικά λειτουργεί ανασταλτικά στην δημιουργικότητα των κομμάτων και την αναμόρφωση του σκηνικού;

Συμφωνίες

Το πρόβλημα πάντως των δύο κομμάτων, είναι ότι μέχρι σήμερα συμφωνούν μόνο στο μέτωπο προς τον ΣΥΡΙΖΑ- κι αυτό όχι πάντα και παντού. Σε όλα τα άλλα δεν έχουν δοκιμαστεί. Προφανώς βέβαια αυτό θα είναι και το ζητούμενο του διαλόγου που θα ξεκινήσει, αν ξεκινήσει τελικά. Ο χρόνος όμως πιέζει. Και όσο θα τίθεται το ερώτημα της εκλογής νέας ηγεσίας, ο πολιτικός διάλογος θα υποχωρεί. Τα δε άλλα δύο κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ δεν θα μείνουν και με σταυρωμένα χέρια. Ανάλογα θα επιδιώξουν να καταλάβουν εκείνα το χώρο του κέντρου μειώνοντας ακόμα περισσότερο τη δύναμη των ανταγωνιστών.

Συναντήσεις

Βαθύτερο είναι το ζήτημα της πολιτικής καταγωγής. Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ συσπειρώνει ακόμα για παράδειγμα, κόσμο που υμνεί τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ενώ στο Ποτάμι πολλοί εμφορούνται από φιλελεύθερες ιδέες που είναι πιο κοντά σε αυτές του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μπορούν όλοι αυτοί να έρθουν κοντά και να φτιάξουν έναν νέο, κοινό χώρο; Και πόσο γρήγορα θα το κάνουν;
Παρ’ όλα αυτά, η κινητικότητα είναι καλύτερη από τη στασιμότητα. Όπως και η πολιτικοποίηση του διαλόγου είναι καλύτερη από την προσέγγιση της πολιτικής σαν άθροισμα ποσοστών και μόνο. 

Τι σημαίνει βιώσιμο κανάλι

Είναι βιώσιμο ένα κανάλι στην Ελλάδα; Ένα, όχι τέσσερα, ούτε έξι. Το ερώτημα έχει να κάνει πάντα με τα κριτήρια που βάζεις. Τα τελευταία χρόνια έχουμε πήξει στις επαναλήψεις. Θα μου πεις καλύπτεις και τα παλιά κενά. Ας πούμε, είχα χάσει επεισόδια για το Παραπέντε, οπότε τα κάλυψα στην νιοστή επανάληψη. Ή πάλι, βλέπεις πώς ζούσαμε παλιά με τις επαναλήψεις του Ρετιρέ.
Το φρέσκο πρόγραμμα είναι ακριβό και γίνεται ακριβότερο με την κρίση. Από την άλλη ένα γενικό πρόγραμμα για όλους ίσως να είναι πολύ απαιτητικό πια. Στην ενημέρωση τα κανάλια θα έπρεπε να έχουν 10 ανταποκριτές σε όλη την επαρχία, πέντε έξι στην Ευρώπη και κάθε τόσο ανταποκριτές στα μεγάλα πολεμικά γεγονότα. Κι όμως έχουν ελάχιστους. Πώς να γίνει έτσι ενημέρωση;
Η βιωσιμότητα συνεπώς δεν είναι τόσο θέμα επενδύσεων, όσο κάλυψης των αναγκών των θεατών. Των θεατών που θέλουν από νέες ταινίες ως όπερα κι από παιδικό πρόγραμμα μέχρι μεγάλα αθλητικά γεγονότα. Μπορεί ένα κανάλι να ανταποκριθεί ταυτόχρονα σε όλα αυτά; Κρίσιμο ερώτημα που αφορά και εμάς τους θεατές. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr