Αλλάζει το υπόδειγμα της εξουσίας

Μία εμφανή διάσταση καταγράψαμε κατά την περιοδεία του Κυριάκου Μητσοτάκη στα Ιωάννινα Παρασκευή και Σάββατο. Σχηματικά, θα λέγαμε ότι ο πρόεδρος της ΝΔ προσπαθεί να δομήσει ένα νέο μοντέλο εξουσίας και ένα νέο πολιτικό πρόταγμα, ενώ ένα μέρος της βάσης και κυρίως παλιό δυναμικό σε διάφορες θεσμικές θέσεις, ζητάει απλώς να ξαναγίνει κυβέρνηση η ΝΔ. 

Το ενοποιητικό στοιχείο είναι προφανώς το αίτημα για εκλογές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όμως, τουλάχιστον στο λόγο του, δεν θέλει απλώς να αναλάβει πρωθυπουργός, αλλά να φέρει κι έναν νέο άνεμο στην εξουσία, διατυπώνοντας αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε ένα νέο αφήγημα. Σωστά πράττει. Γιατί η παλιά εξουσία αποδοκιμάστηκε περισσότερες φορές από μία από το 2012 ως σήμερα. Κι ό,τι θυμίζει παλιό, δύσκολα επανέρχεται.

Πέρα όμως από τις προθέσεις πολιτικών αρχηγών, όπως ο κ. Μητσοτάκης, το πρόβλημα είναι ότι το ίδιο το πολιτικό σύστημα δεν αλλάζει όσο νομίζουμε, ή όσο θα αναλογούσε σε μία τέτοια κρίση που ζούμε. Πρόκειται για ένα σύστημα με βαθιούς δεσμούς με το ευρύτερο σύστημα εξουσίας, ένα μοντέλο κρατισμού που όλοι το αναγνωρίζουμε (πελατειακές σχέσεις, κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα κλπ), αλλά λίγα κάνουμε ή μπορούμε να κάνουμε, για να το αλλάξουμε.

Το παράδειγμα της εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, έδειξε ότι οι προθέσεις μπορούν να απέχουν από την πραγματικότητα της εξουσίας, έτη φωτός. Αυτό όμως το παράδειγμα θα έπρεπε να προβληματίζει και τον κόσμο της ΝΔ και κάθε άλλου κόμματος εξουσίας. Αρκεί τελικά, να κερδίζεις απλώς τις εκλογές; Και τι είναι έτοιμος ο καθένας να κάνει και όλοι μαζί, ώστε να αλλάξει η κατάσταση και να μην επαναλαμβάνονται τα λάθη του παρελθόντος;

Τα κάνουμε όλα μαζί και λειψά

Δεν θα κάνουμε τους Πολεοδόμους ή τους Χωροτάκτες, αλλά είναι φανερό το πρόβλημα των χρήσεων γης. Δεν ξέρεις πού είναι ο αστικός ιστός και πού οι εκτάσεις για τη γεωργία. Δεν καταλαβαίνεις που είναι η περιοχή με κατοικίες και πού η περιοχή με οικονομική λειτουργία. Μία βόλτα από την πόλη προς το λεκανοπέδιο, αρκεί…

Θέλει μια προσοχή όμως το σημείο. Δεν μπορούν να γίνουν όλα «απαγορευμένες ζώνες». Αλλού η κτηνοτροφία, αλλού η γεωργία, αλλού οι κατοικίες ας πούμε. Έτσι τουλάχιστον οριοθετημένα που τα έχουν πολλοί στο μυαλό τους. Οι νόμοι έχουν τις ανάλογες προβλέψεις. Ούτε χρειαζόμαστε αποστειρωμένες πόλεις που να έχουν αποκλείσει τη φύση και τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Οι πόλεις δεν είναι «εμπορευματικά κέντρα» και ναοί της κατανάλωσης, όπως ίσως νομίζουν κάποιοι.

Αυτό που δεν κάνουμε στην Ελλάδα στην πράξη είναι να σεβόμαστε τις διακρίσεις του χώρου και τις απαιτήσεις και τις ανάγκες κάθε διαφορετικής χρήσης. Δεν προστατεύουμε αποτελεσματικά το πράσινο, το νερό, τον αέρα. Δεν σεβόμαστε αποφασιστικά τα δικαιώματα του πεζού ή τις ανάγκες του εργαζόμενου. Κάπως τα καταφέρνουμε και στο τέλος τα κάνουμε όλα μαζί και λειψά. Σαν άνοστο τουρλού…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr