Κρίσιμος παράγοντας η συμμετοχή 

Κάτι που παρατηρείται με τις πολλές φωτιές του καλοκαιριού, είναι η κινητοποίηση και κατοίκων ανά περιοχή, καθώς και η συμμετοχή των τοπικών φορέων και εκπροσώπων τους και πέρα εκείνων που έχουν την αρμοδιότητα. Αυτή η κινητοποίηση είναι ένα θετικό γεγονός που αποδεικνύει ότι η τοπική κοινωνία δεν είναι αδιάφορη και αμέτοχη.

Πρόκειται για ένα στοιχείο που πρέπει να κρατηθεί και να ενταχθεί στον σχεδιασμό κατά των πυρκαγιών. Γιατί είναι άλλο να αφήνεις το θέμα της καθοδήγησης στην αρμοδιότητα των ειδικών της Πυροσβεστικής και της Πολιτικής Προστασίας, όπως είναι το σωστό κι άλλο να τους αφήνεις τελείως μόνος τους στην προσπάθειά τους να σου σώσουν το σπίτι και τον τόπο.

Ενώ η κατάσβεση της φωτιάς έχει να κάνει σε πρώτο επίπεδο με τον σχεδιασμό που έχει προηγηθεί και τη δράση εξειδικευμένων μηχανισμών, σε ένα δεύτερο επίπεδο, η συμμετοχή των εθελοντών και των τοπικών κοινωνιών, μπορεί να γίνει το μυστικό όπλο για τη μείωση των καταστροφών.

Κι εκεί είναι που πρέπει πέσει το βάρος. Η εξασφάλιση χρηματοδότησης και μέσων είναι ένα τεχνικό- πολιτικό θέμα, για το οποίο πρέπει να μιλούν οι ειδικοί. Οι οποίοι όμως με τη σειρά τους πρέπει να εξηγούν στην κοινή γνώμη τι γίνεται και τι μπορεί να γίνει αλλά και να την καλούν σε δράση γιατί ακόμα και το καλύτερο κράτος στον κόσμο δεν μπορεί να τα βάλει με τις φυσικές καταστροφές αν δεν έχει μαζί τους και τους πολίτες.

Μοτίβα ανάγνωσης για παραλία

Είναι καλύτερα να διαβάζει κάποιος από το να μην διαβάζει τίποτα. Όμως κάπως πρέπει να προχωράει κιόλας, κάπως να διαφοροποιείται. Γιατί το διάβασμα δεν είναι ένα διαρκές παυσίπονο για τον όποιο «πονοκέφαλο» θέλουμε να αντιμετωπίσουμε. Το βλέπω γιατί μερικά αναγνώσματα του καλοκαιριού, μοιάζει σαν μην έχουν αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια. Το καταλαβαίνεις από τα εξώφυλλα, από τους τίτλους, από τους συγγραφείς. Και εντάξει το περιμένεις το καινούργιο μπεστ σέλλερ, αλλά πού διαφέρει από το προηγούμενο που διάβασες πέρυσι. Και δεν είναι νομίζω ζητούμενο να πηγαίνει η πετσέτα στη θάλασσα συνοδεία με ένα βιβλίο για να βλέπουν οι δίπλα ότι διαβάζουμε κιόλας. Και δεν είναι καν θέμα γούστου. Περί ορέξεως… δεν επεμβαίνω. Αλλά μου φαίνεται δύσκολο μερικές φορές, η μονομέρεια που βλέπω στην παραλία να γίνεται πολλαπλά αναγνώσματα τον χειμώνα. Κάπως σαν να είσαι διαρκώς εγκλωβισμένος στην ευχαρίστηση που σου προσφέρει ένα μοτίβο αστυνομικής ή ερωτικής ιστορίας, σε αυτό το «κάτι να ξεχνιέμαι» και δεν το εγκαταλείπεις ποτέ, αποκλείοντας όμως τεράστιους χώρους φιλαναγνωσίας και λογοτεχνίας.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr