Να εκμεταλλευτούμε όλες τις δυνατότητες για την πόλη

Όταν κατασκευάζονταν οι βασικές υποδομές του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων δεν δίναμε και τόση σημασία. Το θεωρούσαμε και κάπως αυτονόητο να φτιάχνονται νέα κτίρια και νέες υπηρεσίες. Ίσως κάποιοι να έβλεπαν και ως υπερβολικές κάποιες από τις δομές και τις υποδομές που υλοποιούνταν.

Ήταν τελικά η κρίση που έδειξε πόσο χρήσιμα ήταν όλα εκείνα. Γιατί το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων άντεξε και αντέχει αυτές τις δύσκολες ημέρες που τα κοινωνικά προβλήματα οξύνθηκαν. Τώρα φαίνεται πόσο σημαντική ήταν η κατασκευή Εστιών ή πόσο καίριος είναι ο ρόλος νέων κτιρίων για την εκπαίδευση και τη διδασκαλία. Αλλά και δομές όπως το Κέντρο Διδασκαλίας ελληνικής γλώσσας έρχονται στις μέρες μας και γίνονται εργαλεία εξωστρέφειας του πανεπιστήμιου ανοίγοντας πόρτες που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί παλιότερα, όπως στην περίπτωση της Κίνας.

Γι’ αυτό και έχει σημασία να καταλάβουμε στην πόλη, ότι πρέπει να αξιοποιούμε κάθε δυνατή ευκαιρία. Η ενεργειακή αναβάθμιση του ΚΕΠΑΒΙ μπορεί να μας δώσει μία σύγχρονη στέγη για το δημαρχείο, ο νέος πολιτιστικός πόλος στις παλιές στρατιωτικές φυλακές μπορεί να μας ανοίξει ένα δρόμο για το μέλλον, η νέα οδός Νιάρχου (όπως κι αν κατασκευαστεί στο τέλος) μπορεί να αυξήσει την αίσθηση της ποιότητας ζωής.

Βλέπουμε ότι ακόμα και μικρές δημοτικές παρατάξεις όπως αυτή του Άρη Μπαρτζώκα όταν προχωράνε σε ουσιαστική συζήτηση σαν αυτήν για το κυκλοφοριακό, αναδεικνύουν θέματα που κάποτε ακούγονταν σαν πολυτέλεια (το τραμ, τα περιφερειακά πάρκινγκ κ.α).

Συνεπώς, πρέπει αφενός να ανοίγουμε την κουβέντα με το βλέμμα στο μέλλον, αφετέρου να εκμεταλλευόμαστε κάθε δυνατή ευκαιρία για έργα, προγράμματα και δράσεις. Κι αν είναι δυνατόν να το κάνουμε με σχεδιασμό προφανώς- αυτό είναι αυτονόητο που δεν χρειάζεται καν να το αναφέρουμε- αλλά κυρίως με συναινέσεις πάνω στο πεδίο του ρεαλισμού. Ή τουλάχιστον να ξέρουμε πού διαφωνούμε και πού συμφωνούμε και να προχωράμε.

Πώς να προλάβουμε το «πνεύμα» των γιορτών

Επειδή δεν προλαβαίνουμε να μπούμε στο «κλίμα των ημερών», μένουμε και τελείως έξω από τις προθέσεις και τις ανάγκες μας. Γιατί την έχουμε ανάγκη την γιορτή. Κι όχι μόνο για τη σχόλη, που έτσι κι αλλιώς όλο και μειώνεται προς όφελος του χρόνου της εργασίας ή του χρόνου της έγνοιας και των προβλημάτων.

Κυρίως γιατί έχουμε ανάγκη, την αγάπη, τα καλά αισθήματα, το δώρο της προσφοράς και την αλληλεγγύη. Γι’ αυτά και για άλλα πολλά είναι τα χριστούγεννα, γι’ αυτά προσδοκάμε ότι κάτι καλύτερο θα φέρει ο νέος χρόνος.

Κι όσο απομονωνόμαστε, όσο εμποδίζουμε ή είμαστε ανίκανοι να προσελκύσουμε το «πνεύμα» αυτής της γιορτής τόσο και πιο έρημοι μένουμε. Με τον χρόνο να περνά απαράλλαχτο σαν τις υπόλοιπες μέρες που θέλουμε να αφήσουμε πίσω. Ας κάνουμε μία προσπάθεια…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr