Πλούσιο το πρόγραμμα εκδηλώσεων στην πόλη, σχεδόν κάθε μέρα. Ειδικά οι περίοδοι πριν ή μετά από μεγάλες γιορτές είναι σαν να κατακλύζονται από σειρά πολιτιστικών και κοινωνικών δράσεων. Κάτι που δείχνει βέβαια μία κίνηση από τα κάτω, ότι πολύς κόσμος θέλει να εκφραστεί και να συμμετέχει.

Για εμάς στις εφημερίδες αυτή η κατάσταση έχει και ενδιαφέρον… και συμφέρον. Θέλουμε στις σελίδες μας πρωτοβουλίες και γεγονότα, θέλουμε να βρίσκουν οι αναγνώστες μας αφορμές για να βγουν έξω στην πόλη.

Υπάρχει όμως κι ένας προβληματισμός που δεν είναι πρώτη φορά που τον διατυπώνουμε. Πώς γίνεται αυτή η πλούσια κοινωνική δράση, να πάει σε ένα επόμενο, πιο υψηλό επίπεδο; Γιατί και λίγες γνώσεις να έχουμε, ξέρουμε ότι υπάρχουν κι άλλα επίπεδα, πιο υψηλά και στην τέχνη και στην κοινωνική συμμετοχή. Και τα Γιάννενα έχουν πια τις δομές και το υπόβαθρο για να ξεχωρίσουν ακόμα και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Για να φτάσεις όμως ψηλά, για να δημιουργήσεις πολιτιστική παράδοση και να παράγεις πρωτότυπο έργο, χρειάζεσαι πολιτικές. Χρειάζεσαι και επενδύσεις προφανώς και ανθρώπινο δυναμικό, χωρίς όμως προγραμματισμό και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και πολιτική, δεν θα πας μακριά και θα είσαι καταδικασμένος να κάνεις πάντα τους ίδιους κύκλους.

Οι τοπικές αρχές και όσοι ασχολούνται θα πρέπει να βρουν τρόπους συνεργασίας και να αναπτύξουν ένα σχέδιο με όραμα πενταετίας τουλάχιστον. Αλλά αυτά – και η συνεργασία και το πρόγραμμα- λείπουν κι από την πόλη και από τη χώρα.

Ψάχνουμε με τη μία τα καλοκαιρινά

Εντάξει έχει ζέστη, αυτό δεν αμφισβητείται. Και είναι περίεργη αυτή η ζέστη τον Απρίλιο. Αλλά πόσες φορές δεν μας φαίνεται πια περίεργη η Φύση άλλοτε με τις συνεχείς βροχές, άλλοτε με τις ξηρασίες. Κι όλα αντιγυρίζουν πια σε εμάς, που πολύ θα θέλαμε η ζωή μας να είναι ένας ήσυχος δρόμος με αιώνια λιακάδα και ωραία ατμόσφαιρα, αλλά δεν μας συμβαίνει και τόσο.

Κι όχι, δεν θα μιλήσουμε για την Κλιματική Αλλαγή και τους πάγους που λιώνουν στο Βόρειο Πόλο. Εμείς νομίζουμε ότι αυτά είναι θεωρίες μακρινές που δεν μας αφορούν. Κι αυτά που συμβαίνουν σαν τη διάβρωση των ακτών, νομίζουμε ότι θα έχουμε πάντα πόρους και ικανότητες να τα αντιμετωπίζουμε.

Εμείς θέλουμε να βάλουμε τα καλοκαιρινά μας και τα μαύρα γυαλιά, να λιαστούμε σε καμιά παραλία και να δείξουμε ευχαριστημένοι. Εμείς θέλουμε μια ανώδυνη ζωή και ένα διαρκές μεσογειακό καλοκαίρι. Γι’ αυτό που με το που σκάει λίγος ήλιος κοιτάμε να δούμε τι νέο θα φορέσουμε. Αδικώ την ανθρωπότητα; Πιθανώς. Δεν είμαστε και τα καλύτερα παιδιά όμως σε αυτόν τον πλανήτη. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr