Δεν κάναμε κάποιο σχόλιο για την ομιλία Τσίπρα την περασμένη εβδομάδα στη ΔΕΘ, και το ίδιο θα κάνουμε και τώρα για την ομιλία Μητσοτάκη…

Απολύτως συνειδητά και ξάστερα, γιατί όλες οι πολιτικές κρίνονται στην πράξη…

Απλώς στη συγκεκριμένη περίπτωση, η σύγκριση γίνεται μεταξύ των εξαγγελιών ενός εν δυνάμει πρωθυπουργού και της υλοποίησης των προηγούμενων εξαγγελιών του σημερινού πρωθυπουργού…

Διαχρονικά άλλωστε, η ΔΕΘ «ανέβαζε» και «κατέβαζε» κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς, με την έννοια, πως αντιμετωπιζόταν ως ευκαιρία παρουσίασης των αυριανών κυβερνητικών προθέσεων…

Και κάπως έτσι φυσικά, λειτούργησε και ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ, όπου γίνεται η κάθαρση των «αμαρτιών» του παρελθόντος…

Η πρώτη σκέψη στην εικόνα με την επίθεση του «Ρουβίκωνα» στην πρεσβεία του Ιράν, είναι αυτή μιας ανοχύρωτης Πολιτείας…

Όπου ο καθένας είτε κουκουλοφόρος είτε όχι, είτε μέλος συλλογικότητας είτε μεμονωμένος, μπορεί να κάνει τέτοιου τύπου επιθέσεις χωρίς να κινδυνεύει να συλληφθεί (το λιγότερο)…

Το θέμα φυσικά δε μπαίνει στη λογική της αντιπαράθεσης ή της σύγκρισης, σχετικά με το ποια θα ήταν η τύχη η δική μας για παράδειγμα, αν εμφανιζόμασταν στο ίδιο σημείο, με μία βαριοπούλα στα χέρια, σπάζοντας τα τζάμια της σκοπιάς ή πετώντας μπογιές…

Αλλά, αλήθεια περίμενε κάποιος μία διαφορετική αντίδραση από τον έναν και μοναδικό αστυνομικό φρουρό της πύλης της ιρανικής πρεσβείας;

Να ανοίξει πυρ δηλαδή; Ο πρώτος που θα πήγαινε στη φυλακή θα ήταν ο ίδιος, χωρίς κανείς να τον προστατεύσει…

Ούτε καν η πολιτική ηγεσία και πολύ αμφιβάλλουμε και για την φυσική…

Μόνον οι συνάδελφοί του θα τον προστάτευαν, αυτό είναι βέβαιο…

Η εικόνα όμως, όπου ένα μέλος του Ρουβίκωνα, υποδεικνύει στον φρουρό, να βγει, για να μην τραυματιστεί από τα θραύσματα των τζαμιών, που θα σπάσει και η νωχελική αντίδραση (σχεδόν υποτακτική) του φρουρού, είναι η εικόνα της σημερινής Ελλάδας…

Ένας ή λίγοι περισσότεροι, εάν αποφασίσουν να κάνουν κάτι στα όρια της παρανομίας ή και εντελώς έξω από τα όρια του νόμου, θα το κάνουν χαλαρά, χωρίς δεύτερη σκέψη…

Άλλωστε, το πιο εύκολο στη σημερινή Ελλάδα είναι να βαφτίσεις μία οποιαδήποτε πράξη βίας, ως «πολιτική ενέργεια»…

Και ποιος θα τολμήσει τότε, να σε πειράξει; Μάλλον κανείς…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ