Έκθεση ζωγραφικής με τίτλο "Ελληνική Τέχνη  από το 1950 έως σήμερα" με έργα χαρακτικής από τη συλλογή της Αlpha Bank εγκαινιάζεται στη Δημοτική Πινακοθήκη αύριο Τετάρτη στις 20.15. Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 28 Απριλίου.

Σ τη Συλλογή της Αlpha Bank ανήκουν και 3.000 περίπου έργα Ελλήνων χαρακτών που χρονολογούνται από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα.

Στην ελληνική χαρακτική, στην πρώτη μεταπολεμική δεκαετία διατηρείται ένας ελληνοκεντρικός χαρακτήρας στις θεματικές επιλογές περισσότερο. Η απεικόνιση του ελληνικού τοπίου και η χρήση του χρώματος είναι δύο στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη δεκαετία 1950-60.

Μετά το 1960 οι σύγχρονες ευρωπαϊκές τάσεις βρίσκουν όλο και περισσότερους θετικούς αποδέκτες στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι όμως καλλιτέχνες καταφέρνουν να διαφοροποιήσουν δημιουργικά τις επιρροές αυτές, επιλέγοντας ο καθένας με το δικό του μέτρο την προσαρμογή του στα νέα δεδομένα. Οι πολλαπλές τεχνικές, η προσθήκη επιπλέον

υλικών πάνω στο τυπωμένο χαρτί, οι επιζωγραφίσεις, τα μοναδικά τυπώματα και αργότερα η χρήση των υπολογιστών, έφεραν στο πεδίο της χαρακτικής αμέτρητα νέα στοιχεία.

Οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν διαφοροποιήσει την αντιμετώπιση της χαρακτικής ως έντεχνης αναπαραγωγικής διαδικασίας. Τα αντίγραφα που μπορούν να αναπαραχθούν από την εκτύπωση μιας φθαρτής πλάκας ξύλου, χαλκού, πέτρας είναι περιορισμένα. Η οθόνη του υπολογιστή, λειτουργώντας σαν πλάκα, μπορεί να παράγει άπειρα απαράλλαχτα αντίτυπα. Επομένως, καταργεί την παραδοσιακή διαδικασία

της χάραξης και συγκεκριμένα τη σπουδαιότερη επέμβαση πάνω στο υλικό: τη δουλειά του χαράκτη πάνω στην πλάκα. Ο χαράκτης συγκεντρώνεται τώρα στη δράση της πράξης της χαρακτικής και όχι στη φροντίδα της παραγωγής αντιτύπων.

Επιπλέον, ουσιαστικό ρόλο παίζει τώρα και το χαρτί που δεν υποδέχεται πια μόνο την εικόνα αλλά λειτουργεί και προβάλλεται ανεξάρτητα. Επίσης, συμπληρωματικά και πολλές φορές με την ίδια βαρύτητα συνυπάρχουν και άλλα στοιχεία όπως φωτογραφίες, αντικείμενα και υλικά.

Η χαρακτική κέρδισε πλέον την αυτονομία που αναζητούσε από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Σήμερα οι Έλληνες χαράκτες είναι ακόμα ευαίσθητοι απέναντι στην παράδοση αλλά και θετικοί στις καθημερινές νέες τάσεις που

ανανεώνονται πριν ακόμα εδραιωθούν.