Σε πολύ εύθραυστο στρώμα πάγου κινείται πλέον η χώρα μετά την αναβολή στη λήψη αποφάσεων για το παρόν και το μέλλον του μνημονίου. Το ότι πρόκειται για στρώμα πάγου δεν υπάρχει αμφιβολία αφού τους κραδασμούς και τα ρήγματα τα νιώθει και ο πολίτης, χωρίς να χρειάζεται να είναι πολιτικός.

Ο πολίτης βέβαια βλέπει βέβαια την κρίση από τη δικιά του πλευρά. Συσσωρεύει επιστολές που τον καλούν να πληρώσει ένα χαράτσι, ένα φόρο ή ένα χρέος και στο μπλοκάκι του η λίστα με τα έξοδα είναι μεγαλύτερη από αυτήν των εσόδων. Μέσα από αυτό το πρίσμα αισθάνεται ότι δεν υπάρχει διέξοδος και ότι τα κάποια καλά νούμερα της οικονομίας, δεν τον αφορούν.

Τα λόγια δεσμεύουν

Ο πολιτικός είναι ακόμα πιο εκτεθειμένος. Όχι στο φτώχεια και την απόγνωση προφανώς, αλλά στον ίδιο του τον εαυτό, αυτόν που βλέπει κάθε μέρα στον καθρέφτη της εξουσίας.

Θα πεις ο πολιτικός είναι μαθημένος στην έκθεση, έχει και σκληρό στομάχι, δεν έχει ανάγκη. Δεν είναι ακριβώς έτσι όμως. Κι ο πιο αναίσθητος, υποστηρικτής του μνημονίου δεσμεύεται από τα λόγια του. Ο υπουργός που ήταν σίγουρος ότι η «τρόικα φεύγει» τώρα ξεροκαταπίνει. Κι ο βουλευτής που έλεγε στα χωριά το σαββατοκύριακο ότι δεν πρόκειται να ληφθούν άλλα μέτρα, τώρα βρίσκεται μπροστά στον πανικό. Γιατί αν έρθουν άλλα μέτρα- κάτι όλο και πιο πιθανό, έτσι όπως προσεγγίζει η τρόικα το δημοσιονομικό κενό- ο πρώτος που θα εκτεθεί θα είναι ο ίδιος, αφού θα κληθεί να τα ψηφίσει.

Έχει καταντήσει όμως και λίγο ανέκδοτο όμως. Γιατί κάθε φορά οι βουλευτές ψηφίζουν τα μνημόνια, άλλος «για τελευταία φορά» κι άλλος «για να διατηρηθεί η σταθερότητα», όμως τίποτα δεν επιτυγχάνουν από αυτά που υπόσχονται.

«Χιούστον, έχουμε πρόβλημα», θα έλεγε αν ήταν στη θέση τους, ένας αστροναύτης.

Η πολιτική κρίση

Από την αναντιστοιχία λόγων και πράξεων προκύπτει και η πολιτική κρίση των τελευταίων ημερών. Η λεπτή ισορροπία όμως περιλαμβάνει και τον ΣΥΡΙΖΑ αφού μία απουσία συμφωνίας της κυβέρνησης με την τρόικα, θα αφήσει το ενδεχόμενο να έρθει στο τραπέζι ξανά μετά τις εκλογές, και να την αντιμετωπίσει ο ίδιος αν κερδίσει.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν καλύτερα να συμφωνήσει η κυβέρνηση μέσα στον Δεκέμβριο ώστε να μπορεί μετά αυτός να δείξει ότι διαφέρει, φέρνοντας άλλες προτάσεις. Αυτό το γνωρίζουν όμως στο Μαξίμου που επικοινωνιακά προσπαθούν να εμπλέξουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα παιχνίδι πόλωσης φορτώνοντάς του όλη την ευθύνη για όσα θα γίνουν… μετά τις εκλογές.

Θα επιμείνουμε όμως ότι παρά τις επικοινωνιακές τακτικές για το τι έγινε στο Παρίσι ή το Λονδίνο, ο μέσος πολίτης έχει πάρει τις αποφάσεις του κι αυτές δεν συμφωνούν με τη συνέχιση του μνημονίου.