Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει δύο ημέρες από τον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών στα Γιάννενα, τα συμπεράσματα για την εξέλιξη του αποτελέσματος δεν είναι εύκολα. Ίσως όμως και να μην χρειάζεται να είναι πολλά και αναλυτικά. Οι πολλές αναλύσεις αφορούν τα επιτελεία των υποψηφίων και χρησιμεύουν κυρίως στους δικούς τους σχεδιασμούς.

Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι στον Δήμο Ιωαννιτών κέρδισε ο Μωυσής Ελισάφ. 

Από εκεί και πέρα, αν υπάρχει κάτι που μπορεί να βοηθήσει στην εξήγηση κάποιων μεταβολών που συντελέστηκαν στο εκλογικό σώμα, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η στήριξη στον Μ. Ελισάφ έδειξε μία τάση για ανανέωση. Η εκλογή του είναι ένα μήνυμα ότι η τοπική κοινωνία ζητάει μία αλλαγή και μία ανανεωτική ματιά στη διαχείριση των προβλημάτων και των αναγκών της πόλης.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, το εκλογικό σώμα, τίμησε και τον σημερινό δήμαρχο Θωμά Μπέγκα με ένα σχεδόν ισότιμο ποσοστό αλλά και την Τατιάνα Καλογιάννη στον πρώτο γύρο, δίνοντάς της σημαντικό αριθμό δημοτικών συμβούλων. Κάτι που σημαίνει ότι υπάρχει και μια εντολή για συνεργασίες, όχι μόνο γιατί το επιβάλλει η απλή αναλογική αλλά και γιατί το θέλει πολύς κόσμος.

Μέσα σε αυτή τη συνάντηση του αιτήματος για αλλαγή και συνεργασίες μπορεί να βρεθεί και η κατεύθυνση της επόμενης μέρας.

Η άλλη, οικεία Ευρώπη

Μία ωραία βραδιά ήταν την Παρασκευή στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας του Κωνσταντίνου Πίττα «Εικόνες μιας άλλης Ευρώπης/ Images of another Europe» στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων στο Ιτς Καλέ και στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Photometria.

Ο Κωνσταντίνος Πίττας φωτογραφίζει στα νεανικά του χρόνια την Ευρώπη μεταξύ ανατολικού και δυτικού μπλοκ στα χρόνια 1984 – 1989 καταλήγοντας στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Ανασύρει μόλις τα τελευταία χρόνια τις φωτογραφίες εκείνες και προκαλεί μεγάλη εντύπωση και ενδιαφέρον.

ΑΟι φωτογραφίες του δείχνουν μοναχικούς ανθρώπους σε αναζήτηση. Ποια αναζήτηση είναι άγνωστο. Μιλάμε πάντως για τους ανθρώπους της καθημερινότητας, της πόλης που έχουν τις έγνοιες τους, τις σκέψεις τους. Και όπως περιδιαβαίνουμε την Ευρώπη, ανακαλύπτουμε ότι η ανατολική από τη δυτική πλευρά δεν είναι και τόσο διαφορετικές. Τουλάχιστον δεν είναι όσο υπάρχουν άνθρωποι, όσο συναντάμε το βλέμμα τους. Και μέσα από το βλέμμα αυτό αναγνωρίζουμε και μία άλλη Ευρώπη μακρινή ίσως σήμερα, αλλά και πολύ οικεία. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr