Ζούμε ένα ακόμα μακρύ πολιτικό καλοκαίρι. Το αποκορύφωμα ήταν βέβαια αυτό του 2015 αλλά ειδικά στα χρόνια της κρίσης κανένα καλοκαίρι σχεδόν δεν ήταν ανέφελο. Διαφορές όμως υπάρχουν και δεν είναι ασήμαντες. Παρά τη μια κάποια φλυαρία εκ δεξιών προερχόμενη, οι πρόωρες εκλογές γίνονται κανονικά και ο «Μαδούρο» Τσίπρας ακολούθησε όλα τα τυπικά αλλά και πολιτικά θέματα που είχαν τεθεί ήδη από την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών. Μόνος του ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης τον Μάιο και ο ίδιος άνοιξε το δρόμο των εθνικών εκλογών.

Η εξ αριστερών φλυαρία περί άνετης περιόδου που δεν μπορεί να επηρεαστεί από τις «αδύναμες» ευρωεκλογές, δεν μπορούσε προφανώς επίσης να σταθεί πολιτικά μετά από ένα συντριπτικό αποτέλεσμα. Προφανώς και οι εκλογές και η πολιτική συγκυρία έχουν την αυτονομία τους και δημιουργούν μείζονα πολιτικά ζητήματα. Δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη με κορυφαία θέμα τη Μ. Βρετανία όπου η σχέση με την ΕΕ γέννησε μια τεράστια πολιτική κρίση με αδιόρατο ακόμα μέλλον. 

Οι αναλύσεις που λένε ότι το πολιτικό σύστημα έχει διαταραχθεί και η σχέση με το εκλογικό σώμα έχει διαρραγεί, ισχύουν προφανώς ατόφιες. Λύσεις δεν διαφαίνονται και τα προβλήματα είναι εμφανή: Ανάδυση νέων κομματικών σχηματισμών, υποχώρηση παλιών, μεγάλη αποχή και αδιαφορία. Οι Σοσιαλιστές της Γερμανίας είναι το νέο θύμα των μεταλλάξεων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν επιβιώνει ακόμα και ένα παραδοσιακό πολιτικό σχήμα. Είναι η ΝΔ που έρχεται πρώτη έναντι του ΣΥΡΙΖΑ που είναι δυνατός ήδη από το 2012. Όσο κι αν σε κάποιους δεν αρέσει, μπορεί αυτό το δίδυμο να θεωρηθεί ήδη ως «παλιό».

Το ερώτημα όμως παραμένει: Τι έχουν να δουν τα μάτια μας; Τι αλλαγές έρχονται και πόσο δυνατό είναι να γίνουν ανατροπές; Μία τάση πάντως που καταγράφηκε στις πρόσφατες εκλογές είναι κι αυτή προς μια κάποια σταθεροποίηση. Για να δούμε αν θα δυναμώσει η τάση για ανατροπές.

Ξέσπασμα ενδιαφέροντος για το «μικρό» παρελθόν

Πριν από μερικά χρόνια κανείς δεν θα πίστευε ότι υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη για ιστορία και παρελθόν στην πόλη και όλες τις πόλεις. Σήμερα είμαστε μπροστά σε ένα τεράστιο κύμα ενδιαφέροντος για την τοπική ιστορία, για γεγονότα, πρόσωπα, εικόνες.

Είναι σαν έχει ξεσπάσει ο κόσμος, σαν να σκάει μέσα του η ανάγκη να μάθει ποια είναι η πόλη του. Και ίσως να μάθει και πώς ο ίδιος συνδέεται με αυτήν και ποιος είναι ο ρόλοςτου. Το βλέπουμε ειδικά με τις φωτογραφίες που έχουν μεγάλο σουξέ ειδικά όταν αφορούν την κοινωνική ζωή. Όλοι θυμούνται κάτι σχετικό που τους αφορούσε ή έχουν προσωπική άποψη.

Πιθανά να είναι και μία αντίδραση σε εκείνη την ιστορία που δεν έβλεπε τη «μικρή μας» ζωή αλλά μόνο τα μεγάλα και ηρωικά. Που καλά είναι και αυτά, όμως υπάρχει και η ζωή των πόλεων και των μικρών τόπων που μας αφορά προσωπικά.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr