Μία από τις πιο περίεργες καταγγελίες, της οποίας γίναμε αποδέκτες, ήταν αυτή που έκανε χθες το πρωί, ένας συμπολίτης μας στο τηλεφωνικό κέντρο της «Ε»…

Μας είπε λοιπόν ο ευγενέστατος αυτός κύριος, ότι το βράδυ της Πέμπτης λίγο μετά τις 8, βρέθηκε στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο, για να επισκεφθεί την εγγονή του, που νοσηλεύεται στην Παιδιατρική Κλινική…

«Εντελώς ξαφνικά και ενώ επικρατούσε ησυχία, είδαμε έναν μεγαλόσωμο σκύλο, προφανώς αδέσποτο, να φτάνει στην εσωτερική πόρτα του δωματίου και να κάνει την ανάγκη του… Σοκαριστήκαμε από το θέαμα του σκύλου, στο εσωτερικό της Κλινικής. Μαζί με τους εργαζόμενους και με άλλους επισκέπτες τον απομακρύναμε, όμως δε μπορούμε να το πιστέψουμε ακόμη…», ήταν μερικά μόνο από όσα μας είπε…

Είναι και θέμα ασφάλειας το θέμα αυτό, αλλά οπωσδήποτε δεν είναι μόνο θέμα ασφάλειας…

Το νοσοκομείο έχει δεκάδες πόρτες στο ισόγειο, από τις οποίες μπορεί να περάσει κάθε αδέσποτο και να βρεθεί στο εσωτερικό των Κλινικών…

Είναι όμως ζήτημα, στο οποίο βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή της η παροιμία «μπάτε σκύλοι αλέστε…»

Πριν από μερικούς μήνες η στήλη είχε σχολιάσει την τακτική που ακολουθούν τα τελευταία χρόνια κάποιοι διευθυντές σχολείων της περιοχής, που κανονίζουν τις λεπτομέρειες σχολικών εκδρομών, σε διάφορα χωριά, όπου το μοναδικό αξιοθέατο, μπορεί να είναι μία ταβέρνα…

Κάποιοι μάλιστα δε δίσταζαν να μοιράζουν από πριν στους μαθητές και τους τιμοκαταλόγους στην ταβέρνα, έτσι ώστε να γνωρίζουν από πριν τι θα πληρώσουν εάν ήθελαν να έρθουν τα παιδιά τους στην εκδρομή…

Τώρα, λόγω της εορταστικής περιόδου, γίνονται μόδα άλλοι εκδρομικοί προορισμοί, όπως είναι τα Χριστουγεννιάτικα χωριά που λειτουργούν στην πόλη μας ή και αλλού…

Θα θέλαμε πάρα πολύ να μας εξηγήσει κάποιος διευθυντής ή και η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας του νομού, σε ποια εκπαιδευτική λογική εντάσσεται η συγκεκριμένη απόφαση και ποιον παιδευτικό ρόλο εξυπηρετεί…

Για να μιλήσουμε δε, με καθαρά οικονομικούς όρους και σύμφωνα με την κοινή λογική, εάν κάποιο παιδί θέλει να πάει σε έναν τέτοιο χώρο, μπορεί να πάει με τους φίλους του, με την οικογένειά του ή μόνο του, οποιαδήποτε άλλη στιγμή της περιόδου…

Γιατί, θα πρέπει να πάει με το σχολείο του; Έχουν αντιληφθεί ορισμένοι, ότι υπάρχουν παιδιά, που πηγαίνουν στο σχολείο, χωρίς κολατσιό στην τσάντα τους και δίχως μισό ευρώ για να αγοράσουν κάτι από το κυλικείο;

Σε αυτά τα παιδιά που θα πάνε σε έναν τέτοιο χώρο, ποια είναι η παιδαγωγική που διδάσκουν οι δάσκαλοι και καθηγητές τους; Αφού δεν έχετε χρήματα, καθίστε να βλέπετε τους άλλους, που έχουν, πως συμμετέχουν στα παιχνίδια, πως κάνουν πατινάζ και πως τρώνε τα γλυκά και τα ζαχαρωτά;

Σε εποχές ακραίων ανισοτήτων, κοινωνικών και οικονομικών, όπως είναι η σημερινή, θεωρούμε αδιανόητο οι παιδαγωγοί των παιδιών μας να ενισχύουν αυτές τις ανισότητες και να μην τοποθετούνται ξεκάθαρα εναντίον αυτών των λογικών… Λυπούμαστε ειλικρινά…