Η νέα κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη εισέρχεται τις επόμενες ώρες στο πεδίο της πραγματικότητας, στην άσκηση της εξουσίας. Η ολοκλήρωση της προεκλογικής περιόδου- που για πολλούς μοιάζει ως κεντρικό πολιτικό γεγονός αν και δεν είναι σε σχέση με αυτό που είναι η πολιτική μετά τις κάλπες-, άφησε με το αποτέλεσμα της Κυριακής μια κρίσιμη παρακαταθήκη για το νέο υπουργικό συμβούλιο. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, ένα κόμμα, με μεγάλο ποσοστό και άνετη πλειοψηφία θα έχει τη δυνατότητα να κυβερνήσει όπως θέλει χωρίς να εξαρτάται από εταίρους και απρόσμενες πλειοψηφίες στη Βουλή.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, το κόμμα του Αλ. Τσίπρα έχει όλη την εκλογική δύναμη, πρωτόγνωρη επίσης για το πρόσφατο κοινοβουλευτικό παρελθόν, να ασκήσει όπως θέλει το αντιπολιτευτικό του έργο.

Πρόκειται για μία νέα συνθήκη στο πολιτικό σκηνικό της χώρας που υπόσχεται σταθερότητα. Αυτό είναι και το μήνυμα αυτών των εκλογών. Οι εκλογείς δεν διακινδύνευσαν άλλα πειράματα, προτίμησαν αυτόν που υποσχέθηκε μία αλλαγή σελίδας, αλλά δεν αδυνάτησαν και εκείνον που πάλεψε την τελευταία τετραετία. Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που διαλύει κάθε εύκολη, αβασάνιστη και συναισθηματική ανάλυση που έγινε προεκλογικά και προέρχονταν από τα δίπολα των προηγούμενων εκλογικών διαδικασιών. 

Πολλοί προτρέχουν και ονομάζουν αυτό το νέο σκηνικό «κανονικότητα», αλλά μάλλον εκφράζουν προσωπικά ευχολόγια. Καμία κανονικότητα δεν μπορεί να επέλθει όσο η χώρα βρίσκεται υπό την πίεση να αποπληρώσει αυτό το τεράστιο χρέος, υπό τις έκτακτες συνθήκες που δημιούργησαν επιπλέον τα διαδοχικά μνημόνια. 

Παρ’ όλα αυτά ας μην υπονομεύσουμε εξ αρχής αυτήν την αίσθηση ελπίδας που αποκάλυψαν οι επιλογές των ψηφοφόρων στις κάλπες σε όλα τα επίπεδα, από την κυβέρνηση ως τα μικρότερα κόμματα που έβαλε στη Βουλή- αλλά και αυτά που άφησε απ΄ έξω. Η ελπίδα, έστω κι αν αχνοσβήνει μπροστά στα τεράστια προβλήματα, παραμένει ένα φως σε δύσκολους καιρούς. Και δεν υπάρχει πολυτέλεια να το αφήσουμε να σβήσει. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr