Ένα καλό που είχε αυτή η άχαρη μεταβατική περίοδο μέχρι να αναλάβουν από την Κυριακή οι νέες δημοτικές αρχές, ήταν ότι εκτονώθηκε η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στις εκλογές. Οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει την ένταση του προεκλογικού αγώνα και ο πολύς κόσμος δεν ασχολείται με τις συγκρούσεις των παρατάξεων ή τα κομματικά θέματα που προέκυψαν. Βάλε μπρος δήμαρχε και κάνε δουλειά, ζητάει ο κόσμος.

Η απλή αναλογική ως ένα βαθμό, πέτυχε το στόχο της. Αλλά δεν της το αναγνωρίζουν οι περισσότεροι αιρετοί γιατί δεν θέλουν να φαίνεται ότι το εκλογικό σύστημα άνοιξε το παιχνίδι, αλλά θέλουν να δείχνουν ότι οι ίδιοι είναι που με τις επιλογές τους έπαιξαν τον κύριο λόγο. Κι όμως… Τα Γιάννενα τη Δευτέρα είναι πολύ πιθανό να έχουν μία δημοτική αρχή που θα υποστηρίζεται από τέσσερις παρατάξεις. Δεν είναι καλύτερο αυτό από την παλιά μονοκρατορία δημάρχων που είχαν την απόλυτη πλειοψηφία ακόμα κι αν είχαν μικρά ποσοστά στον πρώτο γύρο;

Γιατί όμως δεν καταλαβαίνουμε στην πράξη το όφελος της αλλαγής που επήλθε και της δυναμικής των συνεργασιών; Γιατί κυριαρχεί μία διαχειριστική λογική στους δήμους όλης της χώρας και λείπουν οι οραματικές πολιτικές και οι πολιτικές για τομές και βαθιές μεταρρυθμίσεις. Γιατί ίσως ακόμα, έφτασε μία τίμια και συνεπής διαχειριστική πολιτική στις μέρες μας να φαντάζει ως καινοτομία και ριζοσπαστισμός.

Μία άλλη συνέπεια του εκλογικού συστήματος είναι ότι ώθησε τους υποψηφίους να μπουν στο παιχνίδι της εξουσίας, να ζητήσουν ευθύνες διοίκησης. Κάτι που σημαίνει ότι τώρα που γίνονται και οι συζητήσεις για συνεργασία να μην μπορούν να αρνηθούν εύκολα. Πώς να αρνηθείς μια συνεργασία όταν προεκλογικά έλεγες ότι είσαι έτοιμος να διοικήσεις; Γιατί να διοικήσεις σε ψήφισε ο κόσμος και όχι να είσαι διαρκής αντιπολίτευση άνευ ευθυνών.

Κάτι έγινε συνεπώς με την απλή αναλογική. Και έγινε τόσο, ώστε να ενοχλείται από τις εξελίξεις η κεντρική εξουσία και να ψάχνεται να την καταργήσει. Όπως φαίνεται θα ζήσουμε κι άλλες εκφάνσεις της «επιστροφής στο παρελθόν».

Στο δρόμο της πολιτικής

Μία σκληρή πολιτική μάχη είναι αυτή μεταξύ αγοράς και Δημοσίου. Πρόκειται όμως για ψευτομάχη που τη στήνουν οι πολιτικοί αντίπαλοι για να οριοθετούν το τοπίο.

Η αγορά είναι ζητούμενο. Είναι να θέλεις να κινηθείς, να θέλεις να δράσεις. Αυτή είναι η αγορά και να μην την μπερδεύουμε την εξουσία του κεφαλαίου που ως κάθε εξουσία θέλει να ελέγχει. 

Και το Δημόσιο δεν είναι παρά ο παράγοντας που ρυθμίζει τις αντινομίες και τις αδικίες της κοινωνίας μας. Και να μην το μπερδεύουμε με την κρατική εξουσία που θέλει να ελέγχει ως κάθε εξουσία.

Αλλού είναι το ζήτημα:Μας αφήνουν οι εξουσίες χώρο να δράσουμε ελεύθερα; Κι ακόμα κι αν βρούμε χώρο, μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας χωρίς τη συνεργασία άλλων ανθρώπων; Όποιος απαντά σε αυτά τα ερωτήματα αρχίζει και περπατά στο δρόμο της πολιτικής. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr