Με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε ένα μέρος της ημερίδας για τον αθλητικό τουρισμό στην Ήπειρο, το Σάββατο η οποία μαζί με την εκδήλωση της Παρασκευής, αποτέλεσε τόπο συνάντησης των αθλητικών συντακτών της χώρας, των συλλόγων και σωματείων, των ανθρώπων του τουρισμών και των τοπικών Αρχών με προεξάρχουσα την Περιφέρεια. 

Το θέμα της έλλειψης μεγάλων αθλητικών υποδομών τέθηκε με έμφαση από πολλές πλευρές. Και είναι φανερό πια και στους πιο δύσπιστους, ότι η Ήπειρος στερήθηκε διαχρονικά της μέριμνας του κράτους σε σημαντικές και σύγχρονες εγκαταστάσεις, ακόμα και σε εποχές που υπήρχαν διαθέσιμα κεφάλαια όπως το 2004. Και είναι επίσης φανερό πια, όπως ειπώθηκε ότι οι κωπηλατικοί αγώνες των Ολυμπιακών έπρεπε να γίνουν στα Γιάννενα, κάτι που θα έδινε άλλη δυναμική στην πόλη και αποδείχτηκε φέτος με τους Πανευρωπαϊκούς Νέων.

Για να θέσουμε όμως ιεραρχήσεις και να βάλουμε βάσεις διεκδίκησης, πρέπει εδώ στα Γιάννενα και την Ήπειρο να αλλάξουμε και τρόπος σκέψης. Και κυρίως να αποδεχτούμε ότι δεν δικαιούμαστε κάτι παραπάνω από άλλες περιοχές. Η Ήπειρος δεν «αδικήθηκε», ούτε οι Ηπειρώτες είμαστε «αδικημένοι» και «παραπονεμένοι», άρα κατ’ επέκταση πρέπει να «συγκινήσουμε» την «άκαρδη» κεντρική εξουσία και να πάρουμε κάτι. Αυτός ο τρόπος διεκδίκησης όχι μόνο είναι παλιός και αποτυχημένος, όχι μόνο φλερτάρει με τη δημιουργία δεσμών με το «ημέτερο» κράτος, αλλά κυρίως δεν είναι αποτελεσματικός στους σύγχρονους καιρούς.

Γιατί σήμερα οι υποδομές εξαρτώνται από το σχέδιο βιωσιμότητας που τις συνοδεύουν. Δεν πρέπει να αποδείξουμε ότι μας αρέσει η μπάλα ή το μπάσκετ και άρα «δικαιούμαστε» ένα μεγάλο γήπεδο ποδοσφαίρου ή ένα μεγάλο κλειστό. Πρέπει να αποδείξουμε ότι μπορούμε να συντηρήσουμε τέτοια γήπεδα, να τα γεμίσουμε κόσμο και αθλητές, να τα κάνουμε μοχλό ανάπτυξης και κοινωνικής πολιτικής για την περιοχή.

Οι αθλητικοί και τουριστικοί παράγοντες της περιοχής φάνηκε και στην ημερίδα, ότι έχουν μπει όντως σε μία τέτοια διαδικασία και γνωρίζουν το χώρο, Καιρός είναι να κατανοήσει τα σύγχρονα δεδομένα τόσο η κοινή γνώμη όσο και το σύνολο των τοπικών φορέων και Αρχών ώστε να είναι συντονισμένη και η διεκδίκηση. Δυνατότητες πάντως υπάρχουν…

Δεν μας ενδιαφέρει η προσωπική ζωή των πολιτικών

Η αποχώρηση από τις εκλογές του υποψηφίου δημάρχου του Παρισιού λόγω της κυκλοφορίας προσωπικού του βίντεο, είναι ένα ισχυρό καμπανάκι για την προστασία της προσωπικής ζωής όλων μας στον σύγχρονο κόσμο.

Υπάρχει μία σύγχυση περί του δημοσίου βίου. Τα δημόσια πρόσωπα πρέπει να κρίνονται και μάλιστα σκληρά για τον δημόσιο βίο τους. Για τις δηλώσεις τους, τις απόψεις τους, την πολιτική τους πρακτική, ειδικά αυτή, το έργο τους. Και οφείλουν να αποδέχονται αυτήν την κριτική αγόγγυστα, ακόμα κι αν στενοχωριούνται ή νομίζουν ότι αδικούνται- και βέβαια να πάψουν να ακολουθούν το δρόμο της τρομοκράτησης μέσω αγωγών και μηνύσεων εναντίον όσων τους ασκούν την κριτική. Αυτά τα έχει λύσει ακόμα και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εδώ και χρόνια.

Η εντελώς προσωπική τους ζωή όμως, οι σχέσεις τους, οι ερωτικές τους προτιμήσεις, δεν είναι δημόσιος βίος. Δεν πρέπει να αφορούν κανέναν που συμμετέχει σε μία εκλογική ή πολιτική διαδικασία. Αν θέλει ο ίδιος να αποκαλύψει κάτι σε ένα βιβλίο του ας πούμε ή μία συνέντευξή του, μένει εκεί, στο ενδιαφέρον που μπορεί να έχει ένα βιωματικό στοιχείο για τη ζωή ενός πολιτικού, ενός καλλιτέχνη κ.α. Μέχρις εκεί.

Πρέπει να μάθουμε ότι η πολιτική ζωή δεν έχει σχέση με την προσωπική ζωή. Ο πολιτικός κρίνεται μόνο από το έργο του και από τα σχέδιά του. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Κι αν αναδεικνύουμε την περίπτωση, είναι γιατί έχει αγριέψει η κατάσταση διεθνώς και μετατοπίζεται όλο και περισσότερο σε μη πολιτικά πεδία. Θέλει μεγάλη προσοχή. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr