Ένα κανονιστικό πλαίσιο έρχεται σύντομα από το Υπουργείο Υποδομών για την κυκλοφορία στην πόλη με πατίνια και κάθε άλλο μέσο πλην του αυτοκινήτου. Από μόνη της η είδηση αυτή δείχνει και το επίπεδο αλλαγών που συμβαίνουν στις πόλεις. Όταν ακόμα και στα Γιάννενα ενήλικες σε προσπερνούν στο δρόμο με όχι και μικρή ταχύτητα, πάνω σε ένα ηλεκτρικό πατίνι, σημαίνει ότι κάτι έχει αλλάξει. Και καλώς έχει αλλάξει. Για δύο λόγους: Για την ελευθερία των επιλογών των ανθρώπων, αλλά και για το δικαίωμα στην πόλη, για το δικαίωμα που έχουν οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν την πόλη, να ζουν άνετα, με ευχαρίστηση και λειτουργικότητα.

Οι κανόνες είναι προφανές γιατί πρέπει να μπουν. Γιατί εκεί που περπατάς αμέριμνος στο πεζοδρόμιο μπορεί να πέσει πάνω σου ένα μικροσκοπικό όχημα σαν σανίδα, γιατί έχει σημασία η οδική ασφάλεια και το ποιος έχει ευθύνη και πού, ακριβώς όπως έχει παγιωθεί στις μεγάλες πόλεις, και στις λιγότερο μεγάλες της Ευρώπης να έχουν προτεραιότητα τα ποδήλατα στα διασταυρώσεις- κάτι αδιανόητο για τις ελληνικές πόλεις που δεν διαθέτουν άλλωστε ποδηλατοδρόμους υψηλής κυκλοφορίας.

Το πόσο κοινωνικά αναγκαίο είναι ένα διαφορετικό βλέμμα στην αστική κινητικότητα ήρθε να μας το θυμίσει με δραματικό τρόπο η πανδημία. Όταν φάνηκε ότι η μετάδοση μπορεί να είναι ισχυρή στα μέσα μεταφοράς, αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχουν και πολλές εναλλακτικές. Μάσκες, περισσότερα δρομολόγια αν γίνεται, το ΙΧ με έναν επιβάτη… και το ποδήλατο, η πιο φυσική και ελεύθερη επιλογή για τήρηση αποστάσεων.

Από εκεί και πέρα είναι θέμα εκσυγχρονισμού. Όταν θα δούμε στην πόλη μας ένα αυτοκίνητο σε μία πρίζα κάτω από την πλατεία που θα μπορούσαμε να το νοικιάσουμε με ένα αυτόματο μηχάνημα και να το αφήσουμε όταν τελειώσει η δουλειά μας, τότε θα έχουμε αλλάξει επίπεδο. Και όταν παντού γύρω μας θα βλέπουμε πεζούς, πατίνια, ποδήλατα και τραμ και λίγα αυτοκίνητα, ναι τότε θα έχουμε επιτύχει κάτι. 

Δεν ήρθαν από το πουθενά

Δεν είναι πρώτη φορά που ακούμε και βλέπουμε περίεργες, εμμονικές, απόψεις και πρόσωπα που προάγουν τον ανορθολογισμό και τη συνομωσιολογία. Όλο αυτό με τους «ψεκασμένους» θυμίζει ακριβώς εκείνους που ανησυχούσαν στην αρχή της κρίσης ότι μας ψεκάζουν τα αεροπλάνα γιατί κατά τα άλλα μια χαρά ήταν και η οικονομία της χώρας και όλα.  

Επί χρόνια είχαμε στην εφημερίδα κάποιους στο τηλέφωνο να μας λένε ότι δεν αποκαλύπτουμε τους σκοτεινούς εχθρούς της πατρίδας που σχεδιάζουν τον αφανισμό των Ελλήνων ή άλλους που δεν ήθελαν να το πουν, αλλά το είχαν στο στόμα ότι «η χούντα θα μας σώσει» ή εκείνους που δεν είχαν πρόβλημα με σβάστικες κλπ κλπ. Ευγενικά τους ακούγαμε και κλείναμε το τηλέφωνο. Τι άλλο να κάναμε; Και κοιτάγαμε σε κάθε θέμα που προκύπτει να είμαστε ακριβείς, να μιλάμε με στοιχεία και τεκμηριωμένες απόψεις. Γιατί μόνο η πραγματικότητα μπορεί να βάλει έναν τοίχο μπροστά από το ψέμα ή την παράθλαση.

Οπότε τώρα διανύουμε μία άλλη ανάλογη φάση. Στην οποία μία κρίση όπως αυτήν της πανδημίας υπάρχουν κάποιοι που τη συνδέουν με τις μισάνθρωπες απόψεις τους για τους πρόσφυγες ή τον αυταρχισμό που έχουν για τη δημοκρατία. Μπλέξαμε πάλι. Πάντα σε τέτοιες περιόδους ξεπηδάει και  λίγο ή πολύ από το σκοτάδι. Και αντιμετωπίζεται όσο λες την αλήθεια. Που είναι πολύ δύσκολο, αλλά δεν υπάρχει και εναλλακτική. Όσο αντέχεις…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr