Ο χρόνος φεύγει, μα μου δημιουργεί την ανάγκη υποσχέσεων στον εαυτό μου. Μπροστά στον βόμβο της νέας χρονιάς, να σταθώ, να ζω στο ύψος του ανθρώπου, στο ύψος που αξίζει, στον καθένα μας. Η ομορφιά, στον απέραντα ωραίο κόσμο που ζούμε, όπως και ο χρόνος, δεν υπάρχει χωρίς εμάς. 

Η ομορφιά και ο χρόνος είναι μεγέθη απροσμέτρητα. Αυτά έρχονται, κάποιες φορές σαν ψίθυρος, άλλοτε σαν φλοίσβος, σαν σαματάς με εκκωφαντικό βουητό. Το ωραίο είναι να μένεις άνθρωπος, άνθρωπος με ελεύθερη συνείδηση! 

Οι δυστυχίες, οι απώλειες, φωτίζονται από σκοτεινό φως, από πήδημα στο κενό και χρειάζεται κουράγιο, αντοχές, περισσότερη εκπολιτισμένη ομορφιά. 

Γεννηθήκαμε να είμαστε κοντά στους δικούς μας, στους φίλους μας, να είμαστε κοντά τους, πριν νυστάξει η ψυχή τους. Γιατί μέσα στον εφιάλτη, πριν νυστάξει η ψυχή, νυστάζει η ζωή!  

Μέσα στη χρονιά, που πέρασε, είχαμε πολλούς παράλογους αριθμούς που ξεθεμελιώνουν τα Μαθηματικά της ύπαρξης και τα κάνουν πόνο, μια και "κάποιοι" παίζουν με σημαδεμένη τράπουλα, την τράπουλα της αποθηριωμένης επιβολής!   Μένω μακριά από όσους μετατρέπουν τον χρόνο, άρα και την ομορφιά σε αγωνία. Μένω μακριά από όσους θέλουν να μας απολύσουν από τον δικό μας χρόνο, δηλαδή να μας διώξουν από το σπίτια μας, λέγοντας ότι τους χρωστάμε την περιουσία μας, τη ζωή μας! Μακριά από όσους λένε, "οι αριθμοί δε βγαίνουν", και βάζουν σε πλειστηριασμό τη δική μας ζωή και όχι τη δική τους! Να την αγοράσει ποιός; Να την κάνει τι; Να πλουτίσει, ποιός, πως;

Ο χρόνος και η ομορφιά, δεν υπάρχουν χωρίς όλους εμάς.

Καλή Χρονιά με υγεία και χαρές.

Γιώργος Μακρίδης